Voor velen was 2019 een tussenjaar, gezien de PlayStation 5 en Xbox Series X volgend jaar staan te verschijnen. Voor mij geldt dat ook zeker, maar lang niet zo erg als ik in januari had verwacht; ik had voor 2019 in gedachten om mijn backlog een beetje weg te werken. Dat is zeker ook een beetje gelukt: ik heb bijvoorbeeld Stardew Valley eindelijk eens opgestart. Maar juist door mijn inspanningen om de backlog te verkleinen, heb ik een aantal parels gemist, zoals Sekiro: Shadows Die Twice (de officiële GOTY), Death Stranding en The Outer Worlds. Toch heb ik een mooie top 5 weten samen te stellen.
Ik heb echter altijd enorme moeite om mijn favorieten op volgorde van favoriet-heid (favorititeit? favoritisme?) te ordenen. Dit jaar is er één game die met kop en schouders boven de rest uitsteekt, maar verder is mijn lijstje alleen voor de leesbaarheid benoemd tot nummers 5 tot en met 2.
Nummer #5: Kirby’s Extra Epic Yarn
Strikt genomen verscheen Kirby’s Epic Yarn natuurlijk al in 2011 voor de Wii, maar dit jaar werd Kirby’s Extra Epic Yarn naar de Nintendo 3DS gebracht met wat extraatjes ten opzichte van het origineel. Dit leverde een uiterst vermakelijk spelletje op voor tussendoor. Het is precies wat Kirby altijd al is geweest: gevarieerd, schattig en grappig. Dit is hoe remakes moeten zijn en hoe die gelukkig ook steeds meer worden gedaan.
Nummer #4: Dragon Quest Builders 2
Ik zal toegeven: ik had je vierkant uitgelachen als je me had verteld dat er überhaupt een Dragon Quest-game in mijn top 5 zou staan, laat staan eentje waarin de JRPG-serie wordt gecombineerd met Minecraft-gameplay. Toch is het zo, want Dragon Quest: Builders 2 wist bijna constant een glimlach op mijn gezicht te toveren. Alleen al die premisse van de bad guys: bouwers worden verketterd, dus bouwen (!) we tools om bouwers én hun bouwsels te vernietigen. Dit leidt tot vele grappige situaties, die aan elkaar worden geregen door heerlijke gameplay en creatieve vrijheid.
Nummer #3: Greedfall
Greedfall is een game die dit jaar een beetje onder de radar vloog, maar wát een game is dit. Wat The Outer Worlds in 2019 doet met de Fallout-achtige game, doet Greedfall met de Dragon Age-achtige game: een gat opvullen dat voorlopig niet wordt opgevuld door de ontwikkelaars van de inspiratiebron (hoewel BioWare wel heel wat teasers plaatst). Greedfall weet een dijk van een spelwereld neer te zetten met Teer Fradee en vult deze wereld ook nog eens op met sterke (zij)verhalen. Toegegeven, de combat voelt soms onhandig en ook de camera had beter gekund, maar ach, het zij Spiders Games vergeven. Hou je van RPG’s, geef Greedfall dan ook zeker een kans.
Nummer #2: Pokémon Sword en Shield
Ze behoren inmiddels tot de meer controversiële games van 2019, vooral vanwege Dexit, dat ervoor zou zorgen dat Pokémon er beter uit zouden zien, omdat ze van de grond af opnieuw waren gemaakt. Dit bleek niet waar en het drama was compleet. Echter, toch heb ik me prima vermaakt met Pokémon Sword en Shield. Het is niet de vernieuwing die we hadden gehoopt te zien met de komst van de Nintendo Switch, maar het was weer ouderwets vermakelijk. Galar is een heerlijke spelwereld, waar ik ongetwijfeld nog een aantal keer naar zal terugkeren.
Nummer #1: Anno 1800
Eindelijk gaan we weer terug naar de geschiedenis! Na twee toch wat mindere delen die zich afspeelden in de toekomst, ging Anno 1800 terug naar de tijd van de industrialisering. In een preview-sessie dacht ik nog dat de game té veel op Anno 1404 zou lijken, maar de game wist toch wel genoeg te innoveren. De Expeditions zijn leuk, de gameplay is tot in de puntjes gestroomlijnd en de setting wordt perfect neergezet. Het komt tegenwoordig niet vaak meer voor dat ik buiten de review-cyclus om meer dan honderd uur in een game steek, maar Anno 1800 heeft het voor elkaar gekregen!
Tegenvallers: Anthem en Planet Zoo
Anthem moest mijn eerste kennismaking worden met het genre der looter shooters, maar dat was een allesbehalve positieve kennismaking. Bij launch bevatte de game meer bugs dan content. Thematisch zat de game vol tegenstellingen en ook het verhaal kon niet bekoren. De ontwikkeling was op zijn zachtst gezegd stroef verlopen, maar desondanks had Anthem een wereld die wel degelijk potentie had. Jammer genoeg was de “BioWare magic” niet genoeg om ook maar een kwart daarvan waar te maken.
Een andere tegenvaller is voor mij Planet Zoo. Waarom? Nou, omdat de game voor mij redelijk onspeelbaar is. Ik had idioot veel zin in deze game, maar toen ik eenmaal wilde gaan deelnemen aan de community challenges, bleek dat Planet Zoo op technisch vlak flink wat punten laat liggen. Vooral het gedrag van mijn personeel werkte op mijn zenuwen: keer op keer bleef men hangen op paden, vooral op de overgang tussen publiekspaden en personeelsweggetjes. Omdat ze zoveel tijd bezig waren met “lopen”, begonnen ze ook nog eens te klagen over de hoge werkdruk – terwijl ze op het oog dus alleen maar om zich heen stonden te kijken. Ik hoop dat ontwikkelaar Frontier hier nog wat aan gaat doen, maar tot die tijd kan ik Planet Zoo niet tot mijn GOTY-kandidaten rekenen.
De immer groeiende backlog
Zoals ik in de inleiding al zei, heb ik 2019 al van tevoren als tussenjaar behandeld en heb ik dus mijn backlog wat weggewerkt. Daardoor heb ik wat pareltjes laten schieten, die in 2020 dus op de backlog komen te staan. Luigi’s Mansion 3 ligt hopelijk onder de kerstboom, The Outer Worlds ga ik spelen via Xbox Game Pass op pc en Death Stranding komt er vast ook nog wel. Voeg dan nog The Legend of Zelda: Link’s Awakening en Life is Strange 2 aan toe, en 2020 ziet er alweer behoorlijk vol uit…
