2018 was voor mij persoonlijk een goed jaar, al stond ik op gamegebied lange tijd droog. Als ik überhaupt games aanraakte, dan waren dat veelal oude titels (The Last Story, Fire Emblem: Awakening, Ori and the Blind Forest) die ik al veel te lang had laten verstoffen, een gegeven dat gamers met torenhoge backlogs als bekend zullen ervaren.
Alleen het afgelopen kwartaal speelde ik echt nieuwe spellen en daardoor heb ik veel games van 2018 helaas moeten skippen. Veelbelovende titels als Celeste, Return of the Obra Dinn, Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom, Dead Cells en Hollow Knight (Switch) wil ik nog dolgraag spelen en daar maak ik in 2019 dan ook graag ruimte en tijd voor.
Dat gezegd hebbende, de afgelopen maanden heb ik alsnog een hoop indrukwekkende game-ervaringen opgedaan. Op gamegebied stond mijn 2018 dan ook in het teken van de volgende titels…
5. SoulCalibur 6
Toppen aan SoulCalibur 2 kan hij niet: de verhaalmodi van SoulCalibur 6 zijn niet meer dan vermakelijk, het personageroster is vrij beperkt en het nieuwe Reversal Edge-systeem ben ik liever kwijt dan rijk. En toch verdient SoulCalibur 6 het om in mijn lijst te worden opgenomen, al is het maar omdat het SoulCalibur is.
In het fighting game-landschap is de serie namelijk een unicum. Van katana of langzwaard tot een zeis of nunchaku: geen lastig te onderscheiden vergelijkbare vechtstijlen, maar een diverse cast personages met ieder een eigen wapen. Daar komt nog eens bij de SoulCalibur elk deel imponeert door de grafische pracht, alsmede de epische georkestreerde soundtrack.
En ja, daar scoort ook SoulCalibur 6 heel wat punten mee. “A tale of souls and swords, eternally retold”, zeggen ze. Deze hervertelling is, vooral na de toch ietwat zure nasmaak van SoulCalibur 5, bij mij meer dan welkom gebleken.
4. Into the Breach
Pas met de recente aanschaf van een Nintendo Switch heb ik Into the Breach ontdekt, nog nét voor de jaarwisseling. Maar de game bewijst dat verslavingen slechts luttele uren nodig hebben om zich te manifesteren.
Into the Breach presenteert zich als strategiegame à la Advance Wars, al bedriegt de schijn. Doordat je elke beurt te zien krijgt wat je tegenstanders gaan doen, mondt het spel al snel uit in een puzzelspel waar de juiste oplossing je steeds lastigere acht-bij-acht-raadsels voorlegt. Echter geldt dat één fout jouw voortgang in de prullenbak van permadeath mietert.
Overal waar ik ga of sta neem ik momenteel het elegant ontworpen Into the Breach mee, zodat ik waar dan ook mijn volgende zetten kan overpeinzen.
3. Life is Strange 2: Episode 1
Als groot fan van Life is Strange keek ik reikhalzend uit naar het vervolg. Life is Strange 2: Episode 1 had een heel ander smaakje, maar was zeker niet vies. Sterker nog, al snel leefde ik weer als vanouds mee, ditmaal met de levens van Sean en Daniel.
Vooral het thema dat Life is Strange 2 aansnijdt, dat van de band tussen broers, maakt de eerste aflevering tot een krachtige ervaring. Zien hoe mijn keuzes mijn (digitale) jongere broertje verpesten, deed dan ook fysiek pijn; een mooi voorbeeld van de groei van games als medium.
Maar waarom moet Life is Strange nou een episodische game zijn? Het wachten op de volgende aflevering, 24 januari aanstaande te verschijnen, is nu al ondraaglijk. En datzelfde gevoel zal ook de rest van het jaar voortduren wanneer ik wacht op de rest van de afleveringen.
2. Valkyria Chronicles 4
Na jaren van afwezigheid, vooral voor het Westen dat het derde deel niet eens heeft zien verschijnen, is Valkyria Chronicles terug. Valkyria Chronicles 4 is na al die jaren fijn thuiskomen, waar alles is gebleven hoe het is achtergelaten.
De hybride formule van Valkyria Chronicles 4, waar turn-based en real-time op unieke manier samenkomen, leunt eens te meer op dat van het origineel. Doch bleken de toevoeging van sneeuwomgevingen, een nieuwe kleurrijke cast aan personages, een meeslepend verhaal en de nieuwe Grenadier-klasse echter ruim voldoende om van het vierde deel een strategiegame te maken waar ik tientallen uren van heb genoten.
1. Super Smash Bros. Ultimate
Dé partygame is terug en ik heb het niet over Mario Party. Met Super Smash Bros. Ultimate heeft Nintendo niet alleen mijn jeugdherinneringen in één smakelijk pakketje gestopt, ook zijn daar nog een heleboel nieuwigheden aan toegevoegd om van Ultimate veel meer te maken dan een bundel van eerdere glorie.
Super Smash Bros. Ultimate heeft mij overtuigd toch eindelijk een Nintendo Switch te halen en dat is een meer dan juiste aankoop gebleken. Of het nu solo dolo-avonturen in de Spirit-modus zijn of hilarische gevechten met vrienden op de bank, Super Smash Bros. Ultimate bewijst wat Nintendo-spellen en games in het algemeen zo tof maken: pret staat in alles op de eerste plaats.
Oud maar goud Heroes of the Storm
Al zet Blizzard door, een flinke deuk heeft Heroes of the Storm wel gekregen na de bombshell van een aankondiging dat Blizzard niet meer de eSport rond de MOBA zal ondersteunen. Dat heeft mij er in 2018 geenszins van weerhouden om wederom vele uren in Heroes of the Storm te stoppen, meer tijd dan ik vrijmaakte voor elke andere game dit jaar.
Heroes of the Storm blijft de MOBA waar ik het meest van geniet, om dezelfde reden dat ik Nintendo-spellen een warm hart toedraag. De game is gemakkelijk om te spelen, doch moeilijk om écht te beheersen. Elk potje leer ik weer iets nieuws, al is het maar vanwege het personageroster van 84 helden (binnenkort 85) die Blizzard er in zeer korte tijd uit heeft weten te persen.
Heroes of the Storm is nog altijd één van mijn favoriete games van de afgelopen jaren; daar zijn de minstens 700 uur die ik in de game heb gestoken wel akte van. Blizzard zal me ook in 2019 daarom nog wel een paar uurtjes in de Heroes of the Storm servers vinden.
Eigenlijk heb ik niks te zeggen,dit zijn niet echt mijn games.maar toch wens ik ook voor jou een tof game jaar 2019 proost!!!!!
Lekker lijstje, Wester! Valkyria is dan misschien niets voor mij, maar dit doet me er wel weer aan denken dat ik binnenkort ook maar weer eens aan de Life is Strange moet. Eigenlijk schandalig dat ik de serie na het eerste “seizoen” helemaal links heb gelaten.
En driewerf hoezee voor Into the Breach. Veel succes met die verslaving, hah.
@Tom Kauwenberg: Tof om te horen!
Gezien jouw ontdekte liefde voor strategiegames denk ik overigens oprecht dat je Valkyria Chronicles wel zou kunnen waarderen, al is het alleen vanwege zijn interessante hybride-gameplay die real-time met turn-based combineert.