Het genre JRPG is in het westen heel vaak hit or miss en meestal komt het, omdat er net iets teveel J in de RPG zit. Tenminste, dit is meestal het geval bij mij, want het te Japanse Xenoblade Chronicles 2 viel niet in de smaak, terwijl Monster Hunter World een monsterhit is geworden door het Westerse sausje. Ni No Kuni 2: Revenant Kingdom valt dus ook in dit genre en is de sequel op het lyrisch ontvangen eerste deel. De lat ligt dus behoorlijk hoog voor Level-5 en Bandai Namco, en gelukkig wisten ze dat zelf ook.
Als de kat van huis is…
Ni No Kuni 2: Revenant Kingdom is een volledige nieuw verhaal dat los staat van het eerste deel, Wrath of the White Witch en dit verhaal draait om de koning in wording Evan Pettiwhisker Tildrum. Deze jongeman staat op het punt om zijn overleden vader op te volgen en koning te worden van Ding Dong Dell. In dit koninkrijk leven mensen, katten en muizen in vrede samen. Op de dag van zijn inauguratie wordt echter een coup gestart door de dekselse muizen, onder leiding van Otto Mausinger. Evan ontsnapt ternauwernood aan de dood en is gebrand om alsnog koning te worden, alleen dan van zijn eigen vreedzame rijk. Helaas zijn er meer gevaren dan alleen wat opstandig ongedierte.
In de game wordt Evan vanaf het begin bijgestaan door Roland, een man die op mysterieuze wijze is verschenen in Ding Dong Dell op het moment van de coup. Samen gaan jullie op reis om bondgenoten te zoeken, die kunnen helpen met het bouwen van het ultieme vreedzame rijk. Door het koddige uiterlijk van de game verwacht je niet snel dat Ni No Kuni 2 een heftig verhaal heeft, maar er worden wel degelijk wat gevoelige onderwerpen besproken.
Verraad is met die coup natuurlijk een overduidelijke, maar ook zaken als corruptie en oorlog worden aan de tand gevoeld. Evan wordt in de game afgebeeld als de eeuwige goedzak, die zo optimistisch is dat hij in iedereen wel wat goeds ziet. Hij is de lopende boodschap dat iedereen wat aardiger mag zijn tegen elkaar in de game en dat het niet onmogelijk is om de hele wereld bijeen te brengen als één groot vredig land. Een nobel streven voor Evan en al helemaal voor ons. Revenant Kingdom is een wat zoetsappig verhaal voor sommigen, maar het wordt wel heel mooi en sterk verpakt door Level-5.
Vechten voor vrede
Wereldvrede bereik je helaas niet zonder slag of stoot en merendeel van de game ben je aan het vechten met je teamgenoten. Zoals eerder genoemd sluit Roland vanaf het begin zich bij jou aan, maar al snel vind je meer personen die bereid zijn om voor jou einddoel te strijden. De meeste gevechten gaan als volgt; je komt een groep monsters tegen en jij gaat ze met drie man te lijf. Er zijn meer dan drie bondgenoten te vinden in Ni No Kuni 2 en het is dus aan jouw de keuze wie je het fijnste vindt om mee te vechten. Je bondgenoten aan de zijlijn worden echter niet vergeten, want ze levelen gewoon mee met de echte strijders uit je team.
Het vechtsysteem zelf is redelijk simpel, maar werkt ongelooflijk snel en soepel. Je hebt je lichte en je zware aanval, met L1 kan je dodgen en magie of skills zijn te gebruiken door R2 ingedrukt te houden in combinatie met één van je vier figuren op de PlayStation 4-controller. Na een paar gevechten voelt alles instinctief aan en is het een genoot om er flink op los te hakken. Dit kan je overigens doen met drie verschillende wapens die je on the fly kan wisselen tijdens het vechten. Ook kan er geschakeld worden tussen de drie vechters met één druk op de knop.
Al jouw wapens laden op door vijanden te raken en op het moment dat één van jou wapens de volle honderd procent aantikt, dan kan je een sterke skill eenmalig los laten om flink wat schade aan te richten. Ook lopen de koddige, Pikmin-achtige Higgledies rond op het speelveld die jou ondersteunen in het gevecht met spreuken. Het is alleen erg jammer dat de gevechten nooit uitdagend worden, want de game is over het algemeen net iets te makkelijk. Dit zorgt er voor dat veel toffe elementen, maar weinig verschil maken.
Er zijn namelijk een aantal manieren om je personages aan te passen, maar die aanpassingen voelen overbodig door de lage moeilijkheidsgraad van Ni No Kuni 2. De Tactic Tweaker is een toffe manier om jezelf aan te passen op verschillende vijanden. Zo kan je bijvoorbeeld kiezen tegen welke elementen je het beste kan opboksen en kleine upgrades vrijspelen die vooral effect hebben op je manier van vechten. De voordelen zijn echter bijna niet te merken, aangezien je zonder deze hulpmiddelen ook simpel alle gevechten kan winnen. Hetzelfde geldt ook voor de wapens, pantser en accessoires die je vindt en dat is jammer, want dit zijn leuke diepgaande systemen die een beetje wegvallen door het gebrek aan uitdaging.
Variatie en bakken content
Het vechten en het bijbehorende managen van je party is slechts het topje van de ijsberg in Ni No Kuni 2. Een koninkrijk bouwt zichzelf namelijk niet en daarom moet je op Farmville-achtige manier het koninkrijk Evermore uit de grond stampen. Door sidequests te voltooien rekruteer je burgers voor jouw toekomstige paradijs en die kan je allemaal een baan geven. Als je mensen met genoeg kennis hebt in bepaalde gebouwen, dan kan je een research activeren waardoor je skills kan vrijspelen in dat vakgebied. Denk aan betere wapens craften bij een blacksmith, betere buffs van gerechten bij de kok in dienst en, niet te vergeten, het onderhouden van je Higgledies.
Een sterk rijk heeft natuurlijk ook een goed leger en deze krijg je onder de knoppen in de Skirmish-modus. In deze modus worden grote veldslagen uitgevochten tegen groepen met kwade bedoelingen. Het is echter niet altijd de leukste modus om te doen en daarmee voelen Skirmishes zelfs een beetje overbodig. In feite bestuur je een aantal manschappen die om Evan roteren en ga je het vijandelijke leger te lijf. Skirmish heeft een soort steen-papier-schaarsysteem, zoals je dat bijvoorbeeld ook kent van games als Dynasty Warriors. Veel meer dan dat heeft het eigenlijk niet om het lijf, maar gelukkig hoef je dit soort gevechten niet vaak te doen. Al levert het wel vaak sterke voorwerpen op.
Wat Ni No Kuni 2: Revenant Kingdom wel heel goed doet, is het verbinden van de losse speelelementen. Sidequests zijn essentieel om snel aan burgers te komen en zonder een aantal upgrades in Evermore loop je een aantal fijne skills mis die je goed kan gebruiken tijdens het vechten. Het verhaal van de game is echter slim in elkaar gezet en zorgt ervoor dat je vaak genoeg even langs je koninkrijk gaat om wat zaken af te handelen, zodat je de echt belangrijke vaardigheden niet mist.
Een magische verpakking
Ni No Kuni 2 is ontzettend prettig om te spelen, maar het is nog beter voor het oog. Deze JRPG is een schitterend plaatje, die wordt begeleid met een schitterende soundtrack. Alle plekken die je bezoekt, zien er stuk voor stuk prachtig uit en stralen een eigen karakter uit. Goldpaw voelt als Las Vegas, de Forest of Niall voelt als het Sprookjesbos en zelf elke grot die je bezoekt, voelt uniek aan. De muziek zorgt er heel goed voor om de sfeer in een bepaalde situatie perfect te benadrukken en de maintheme is er eentje die heel lang in je hoofd blijft zitten. Maar wel met de goede redenen.
Ook technisch laat de game op de PlayStation 4 bijna geen steken vallen. Heel af en toe krijgt de framerate ineens de hik, maar over het algemeen draait de soepel en schitteren de bugs in afwezigheid. Alles aan Ni No Kuni 2: Revenant Kingdom heeft veel tijd een liefde gekregen en dat straalt de JRPG dan ook overtuigend uit.
Conclusie
Ni No Kuni 2: Revenant Kingdom lijkt in geen velden of wegen op het voorgaande deel, afgezien van het pakkende gevoel voor sfeer. De gameplay is directer geworden, het verhaal staat compleet los van Wrath of the White Witch en deel twee is lang niet zo uitmuntend als deeltje één. Het blijft toch een smetje dat de game zo bizar makkelijk is, waardoor de diepere systemen overbodig aanvoelen. Toch is Ni No Kuni 2 een sterke JRPG, waarin je zo’n vijftig uur kan wegdromen in een prachtige wereld met een vredige boodschap die iedereen wel moet raken.
