Review: Super Mario Party

Het is misschien wel de meest geliefde én gehate franchise van Nintendo: Mario Party. Dit niet alleen omdat de games uiteenlopen qua kwaliteit, maar ook vanwege de heerlijke en onvoorspelbare oneerlijkheid tijdens een klassiek potje Mario Party. Na een reeks van mindere delen, maakt de franchise zijn debuut op de Nintendo Switch. Super Mario Party probeert de oude en vertrouwde elementen weer op te pakken en maakt met een aantal nieuwe modi, een fantastisch partypakket.

Mens erger je niet

Het klassieke bordspel is terug! Vier spelers kunnen elkaars leven weer zuur maken in een hels potje Mens Erger Je Niet. Het was het grootste gemis van Mario Party 10 en gelukkig heeft Nintendo dat luid en duidelijk gehoord. Kies uit een roster van maarliefst twintig personages je favoriet en ga de strijd aan met zowel de helden als de slechteriken uit verschillende Mario-gerelateerde games.

Het doel van het spel is om aan het einde van een x-aantal rondes de meeste sterren in je bezit te hebben. Deze zijn te bemachtigen bij Toadette die ergens op het bord staat, voor tien muntjes (dat zijn er tien minder dan in voorgaande delen). En die muntjes verdien je weer door op de goede vakjes te belanden en door verschillende mini-games te winnen. De uitleg is vrij simpel, de weg naar victorie absoluut niet.

Nieuw in Super Mario Party is dat elk personage naast de klassieke dobbelsteen met de cijfers 1 tot en met 6, een unieke dobbelsteen heeft met voor- en nadelen. Daisy en Shy Guy hebben vrij risicoloze versies met vooral heel veel vieren, maar met Bowser kun je serieus een gokje wagen. Zijn dobbelsteen bevat de cijfers acht, negen en zelfs een tien, alleen de andere drie vlakken staan garant voor het verliezen van een aantal munten. High risk, high reward of toch lekker op veilig spelen, het is helemaal aan jou.

De klassieke Party Mode in Super Mario Party bevat vier verschillende spelborden waaruit je kan kiezen. Elk bord heeft verschillende soorten vakjes, maar ook unieke elementen. De meest voorkomende vakjes zijn de blauwe en rode vakjes, waarop je respectievelijk muntjes verdient of verliest. Ook zijn er speciale vakken zoals de Lucky Spaces en Bad Luck Spaces, maar er zijn ook verschillende winkeltjes waar je items kan kopen. Denk hierbij aan paddenstoelen waarmee je extra stappen kan zetten of zelfs een gouden buis waardoor je naast de maar al te belangrijke ster wordt afgezet.

Gebalanceerde on(h)eerlijkheid

Je kan elke mini-game die je voor de kiezen krijgt winnen, maar alsnog stijf onderaan belanden met al je verdiende muntjes. De fun in Super Mario Party zit hem dan ook vooral in de onvoorspelbaarheid van de game en het feit dat geluk net zo’n grote factor is als tactisch vermogen en goed spelen. Soms krijgt iemand spontaan een ster in de schoot geworpen, omdat de game besluit dat er een geheim spelletje zit verstopt op een vakje waar diegene beland.

Of je staat op het punt om je eerste ster te kopen, maar de speler die voor jou aan de beurt is, loopt net langs een Lakitu. De beste man in de wolk hengelt dan net genoeg muntjes van je weg, zodat jij geen ster kan kopen. De speler na jou doet dat natuurlijk wel en Toadette verdwijnt weer naar een ander vakje. Iedereen lachen, jij boos en de game is ineens een stuk minder leuk. Al weet iedereen donders goed dat het de volgende beurt weer compleet anders kan lopen.

Gelukkig wordt het nergens té belachelijk en té oneerlijk. Tactisch spelen is immers net zo belangrijk. Je gooit bijvoorbeeld een laag aantal punten met je dobbelstenen, maar door af te wijken van je route kan je belanden op een Allies Space. Dan is het echt wel het overwegen waard om de ster te laten schieten en te kiezen voor die Ally, want Allies kunnen heel veel goeds betekenen.

Ten eerste krijg je de speciale dobbelsteen van de Ally, die je meer opties biedt. Ook gooit de Ally een extra dobbelsteen (drie keer een 1 en drie keer een 2) als je aan de beurt bent en de uitkomst wordt opgeteld bij jouw worp. Met die kleine omweg die je hebt gemaakt, heb je wel de kans serieus verhoogt dat je sneller bij een volgende ster bent dan je vrienden. En dat allemaal dankzij jouw fenomenale tactische inzicht.

Mini Mayhem

De eerder benoemde minigames zijn in grote getale aanwezig en in alleen de Party Mode zijn al meer dan 80 spelletjes te vinden. Over het algemeen zijn de games ontzettend gevarieerd en voor de eerste keer in het anderhalf jaar dat de Nintendo Switch bestaat, wordt werkelijk alles uit het apparaat gehaald.

De Nintendo Switch heeft veel leuke mogelijkheden en in Super Mario Party worden ze eindelijk op een goede manier gebruikt. In games als Barreling Along en Feeding Friendzy worden de motion sensors bijvoorbeeld optimaal gebruikt. In eerstgenoemde moet je racen op een ton en jouw personage laat je racen en balanceren door de Joy-Con te bewegen. Bij Feeding Friendzy moet je ballen gooien in de mond van verschillende schepsels die uit de grond komen. Ook dit doe je door met de Joy-Con een werpbeweging te maken en het maakt zelfs uit hoe hard je dat doet.

Ook wordt de HD rumble sinds lange tijd weer goed gebruikt. In Nut Cases moet je verschillende kistjes met eikels verzamelen, maar je weet niet hoeveel er precies in zitten. Door de Joy-Con te schudden voel je aan de hand van de trillingen of je veel of weinig eikeltjes in de doos hebt zitten. Uiteindelijk wint degene die de doosjes heeft gevonden met de meeste eikels erin. Het klinkt misschien als een klein en lullig voorbeeld, maar er zijn talloze van dit soort minigames, waardoor de Nintendo Switch eindelijk schittert met al haar functies.

Ook zijn de bekende 1 vs. 3 minigames weer van de partij en er zijn ook minigames waarbij je verzamelde Allies een rol spelen. In theorie een hele leuke toevoeging, maar in de praktijk is het toch minder geslaagd uitgevoerd. Hoewel de spellen in concept heel leuk zijn, verpest de oliedomme AI van je Allies de lol een beetje. Ze lopen je in de weg of doen gewoon de taak niet. Dat is het enige stukje oneerlijkheid waar ik me aan heb gestoord in de Super Mario Party.

Allen voor één!

Mocht de Party Modus bijna uitlopen tot een knokpartij, dan heeft Super Mario Party nu ook een nieuwe modus om weer aan teambuilding te doen. River Survival is een co-op modus voor vier personen waarin goed moet worden samengewerkt en dat kan net de redding betekenen van je vriendschap.

In River Survival zit je in een raft en is het de bedoeling een woeste rivier te bevaren met uitmuntend teamwerk. Je zit namelijk twee aan twee in de boot en je moet daadwerkelijk peddelen met je Joy-Con. Bochten dienen gemaakt te worden om obstakels te vermijden en minigames te activeren, dus moet je goed afstemmen welke kant nu gaat pedellen.

Het doel van het spel is om met zo veel mogelijk tijd bij de finish te eindigen. Extra tijd is te verdienen door minigames zo goed mogelijk te spelen. Hoe beter je bent, hoe meer extra seconden je binnen hengelt, al is het wel jammer dat er nu slechts tien minigames zijn voor River Survival. Hierdoor ben je al snel dezelfde spelletjes aan het doen, die overigens ook nooit heel uitdagend worden.

Dat de spellen niet erg moeilijk zijn in River Survival, betekent niet dat ze geen plezier bieden. Je communicatie en samenwerking wordt namelijk wel op een toffe manier getest. De timing van je team moet precies goed kloppen bij het vangen van vis en individueel wordt je ook voor het blok gezet in een estafetterace.

Toad’s saaie kamer

Super Mario Party is een enorm pretpakket, want naast de twee eerdergenoemde modi bevat de game ook nog Team Party Mode, Online Mariothon (Online minigames), Sound Stage en Toad’s Rec Room. De eerste twee zijn vooral andere manieren waarop je het bordspel of de minigames kan beleven. Sound Stage is leuk voor een paar keer om je ritmegevoel te testen, maar mijn interesse was van tevoren vooral gewekt voor Toads Rec Room.

In verschillende trailers van Super Mario Party was de modus al even te bewonderen; twee Switch-tablets die werken als één scherm en daardoor een groot speelveld creëren voor minigames. Het concept fascineerde me enorm, maar de uitwerking is ontzettend treurig en daar zijn een aantal redenen voor.

Allereerst zijn er maar vier games beschikbaar in Toad’s Rec Room die leuk zijn voor ongeveer tien minuten per stuk. Even met een tankje over twee schermen rijden is hartstikke geinig, maar na een compleet nutteloos wedstrijdje schieten met de rest, ben je er heel snel klaar mee. Het zijn echt kleine techdemo’s zonder een groter doel, zoals de Party Mode wel een doel heeft met het sterren verzamelen.

Maar het grootste probleem wat Toad’s Rec Room heeft, is dat beide Switches een kopie van Super Mario Party nodig hebben. Anders gezegd; dit is dus een minuscule extra modus die je alleen kan spelen als jij én een vriend Super Mario Party hebben aangeschaft. Een gimmick die in heel korte tijd ontzettend saai is voor tweemaal zestig euro. Laat het dan gewoon weg of zorg ervoor dat het ook werkt met maar één exemplaar van Super Mario Party, zoals de (3)DS-delen wel hebben begrepen.

Ga vrienden zoeken

Super Mario Party is, zoals de naam van de game doet vermoeden, een echte partygame met vrienden (en het liefst nog wat pilsjes). Dan komt het spel echt in zijn element en met de grote hoeveelheid personages, maps en modi, is het een vol pretpakket dat vaak genoeg je feestje kan maken. Mocht je het echt niet voor elkaar krijgen om meerdere vrienden op de bank te krijgen, dan zijn je opties echter karig.

Er is een online modus waarin je de minigames los kan spelen tegen anderen, maar je hebt ook de mogelijkheid om de meeste lokale modi met de AI te spelen. Dit is echter totaal niet aan te raden. Buiten het feit dat Super Mario Party zonder vrienden over het algemeen vrij saai is, heeft ook de AI het IQ van een doperwt.

Bij Allies waar ik het eerder over had, is het nog een beetje door de vingers te zien. Maar als jouw AI-teamgenoot in 2vs2 minigames het compleet laat afweten, dan is dat vrij storend. Rare tactische beslissingen tijdens Party Mode zijn niet zo erg, maar als het jouw partner is in Team Party Mode, dan kan je de Joy-Con wel opvreten. Echt lekker is die niet.

Nu wil ik ook niet te zwaar tillen aan het tekort aan goede singleplayer-ervaringen, want als je een game met de naam Super Mario Party(!) in huis haalt, dan moet je geen diepgaande singleplayer gaan verwachten. Het enige wat wel echt beter moet, is dat de weinige mogelijkheden die je hebt als Koos Vriendloos, wel fatsoenlijk werken. De AI heeft dus een flinke patch nodig.

Conclusie

Met Super Mario Party heeft Nintendo grotendeels revanche genomen, op een aantal recente delen die niet zo fraai zijn. Het klassieke bordspel zit erin, de hoeveelheid personages is groot en er zijn met Sound Stage en vooral River Survival een aantal leuke nieuwe modi toegevoegd. Werkelijk alles wordt uit de Switch gehaald, al is het jammer dat een van de tofste gimmicks in Toad’s Rec Room zo minimaal is uitgewerkt en achter een flinke restrictie schuilt.

Ook is de game echt niet geschikt voor alleengebruik, maar daar kan je deze game niet op afrekenen. Super Mario Party koop je toch voor een paar verschrikkelijk leuke avonden met vrienden en familie. En die sluit je af met een onvermijdelijke ruzie. Jup, Mario Party is weer terug!