Terwijl Microsoft en Sony hun samenspel op de bank al lang en breed uitgezwaaid hebben, ligt de bal nu volledig aan Nintendo’s zijde om een stukje authentiek samenspel aan te leveren. Wat broodnodige en feestelijke couch co-op, dat is wat Ninty goed doet…
Of, nou ja; coöperatief? Als er één game is die van een vriendelijk bordspelletje het liefst een Koude Oorlog binnenshuis brouwt, dan is het Mario Party wel. En Super Mario Party wil precies dát gevoel tot in de superlatieven verheven. We gingen hands-on met het spel, maar deden we dat vervolgens ook met elkaars keel?
Tijd voor een opgefrist feestje
Anekdotes over vriendennijd daargelaten, draait Mario Party natuurlijk als vanouds om een stukje ouderwets bordspelplezier, in combinatie met een vrachtlading koddige mini-games. Een beetje dobbelen, soms een paadje kiezen en — te pas of te onpas — elkaars volstrekt nutteloze vaardigheden in de meest banale minigames aftroeven. Dat is de belofte van een goede Mario Party.
Jammer genoeg ging precies dat niet geheel op voor de laatste paar delen van de feestelijke franchise. Bij veel liefhebbers van de klassieke formule schoot zo Mario Party 10 (2015) in het verkeerde keelgat, terwijl de mobiele verzamelbundel Mario Party: The Top 100 (2017) natuurlijk slechts een herhaling van zetten was, met nauwelijks tot niets nieuws onder zon. Hoog tijd dus om weer een verfrissend feestje op de markt te brengen, zonder daarbij de geliefde roots per direct overboord te gooien.
Ouderwets vertier voor vier
En ja, Super Mario Party lijkt daar zeker werk van te maken. Het omstreden karretje van de vorige volwaardige Mario Party is verdwenen, Bowser mag weer meedoen en we dobbelen stuk voor stuk afzonderlijk voor onze eigen karakters. Uiteraard bijgestaan door handvol handige voorwerpen, speciale tegels en zelfs de optionele bondgenoot of twee, allemaal op een reeks uiteenlopende borden — waarvan de precieze hoeveelheid nog even onduidelijk blijft.
Met name de terugkeer naar het ouderwetse ‘ieder voor zich’-principe voelt als een welkome verandering na Mario Party 10. In Super Mario Party draait de vooraanstaande Party Mode gewoon weer om snugger dobbelwerk (in combinatie met Items of een nieuwe Ally) en het zo snel mogelijk bijeenschrapen van de almachtige sterren, die nu nog maar tien muntjes per stuk kosten, indien eenmaal gevonden.
De opstelling van het feestje mag verschillen, maar Super Mario Party is natuurlijk geijkt voor een groep van vier man. Slechts één Joy-Con per speler voldoet voor álle spellen in de Party Mode (en het gros daarbuiten), wat de game natuurlijk een broodnodige toegankelijkheid geeft. Al stopt het daar niet bij…
In een eerste paar rondes wordt al snel duidelijk; de feestformule voelt weloverwogen aan. Het levert vertier als vanouds voor de gamers die zoeken naar dat authentieke Mario Party-gevoel, terwijl met subtiele aanpassingen in de gameplay ook nieuwkomers zich nog welkom kunnen voelen. Met name de heldere uitleg en iets lagere instap (zoals bijvoorbeeld de kosten van sterren) maken dat mede mogelijk.
Een voor allen
Afgezien van wat retoucheringen in de authentieke Party Mode, schittert Super Mario Party ook in wat compleet nieuwe modi om te beleven met vriend en vijand. Respectievelijk Toad’s Rec Room en River Survival zijn daarin de grootste spelers. Eerstgenoemde is makkelijk te herkennen uit de oorspronkelijke onthullingstrailer, waarbij meerdere Nintendo Switch-systemen aan elkaar worden gelegd om samen een ‘doorlopend’ en interactief speelveld te vormen.
Eerlijk is eerlijk; dat “multi-Switch” concept is leuk in opzet, maar de uitvoering lijkt er niet veel meer mee te doen dan precies dat geinige effect.
Voor Toad’s Rec Room zijn momenteel twee minigames officieel onthuld (“Banana, Split” en “Shell Shocked Deluxe”) en beide zijn vermakelijk vanwege hun nieuwigheid in technologie, des te minder om hun daadwerkelijke gameplay. Een eerste paar rondes zijn nog gevuld met enige verwondering, maar het houdt vier spelers waarschijnlijk niet enorm veel langer gebonden aan de spelletjes; daarvoor pakken modi als de ‘reguliere’ Party Mode pakt nog altijd de overduidelijke boventoon.
Allen voor een
Dat gegeven lijkt echter niet op te gaan voor River Survival, die daadwerkelijk wél wat unieke en voortdurende extra’s kan leveren. In deze meer coöperatief ingestoken modus is het aan vier spelers om samen één reddingsboot door een lastig waterparcours te begeleiden, waarbij de speltijd daartoe langzaamaan wegsijpelt. Enkel door goed (gezamenlijk) te sturen, gecoördineerd te roeien en her en der wat extra’s minigames te tackelen, kan het team bonustijd scoren en de rivier met succes bevaren.
Met een coöperatieve minigame of tien heeft River Survival al stukken meer appeal dan Toads twee technische spelletjes, al is het maar om even te breken met de minder vredelievende free for all modi.
Hoe lang die handvol maritieme avontuurtjes precies leuk blijft, is een tweede, maar de modus voelt in ieder geval nu al als een goede samenkomst achteraf. Een verbroederend stukje Mario Party, dat je altijd op kan pakken nadat je weer eens in de rug gestoken bent om die laatste ster. Ik wéét dat jij het was, Bryan. Dit is waarom we nooit meer samen hangen.
Voorlopige conclusie
Met Super Mario Party lijkt Nintendo weer mooi de draai gevonden te hebben als het aankomt op een goede ‘fissa’ op de bank. Met zeker 80 nieuwe minigames en genoeg variété in de (relatief authentieke) formule, is de Nintendo Switch mogelijk nóg een gezamenlijk avontuur op de bank rijker. En dat misstaat de console natuurlijk allesbehalve.
Toevoegingen als Toad’s Rec Room voelen wellicht nog wat karig in wat ze precies bieden, maar tegelijkertijd staan daar wel veelbelovende nieuwigheden als River Survival, die daadwerkelijk iets nieuws weet te leveren zonder de klassieke feestformule te laten varen.
Super Mario Party verschijnt 5 oktober, uiteraard exclusief voor de Nintendo Switch. Tegen die tijd lees je natuurlijk op Gamersnet ons uitgebreide eindoordeel over de feestelijke game.
