Review: SoulCalibur 6

Het heeft even geduurd, maar de opvolger van SoulCalibur 5 is nu dan toch eindelijk verschenen. Om een kleine vergelijking te maken, in SoulCalibur 5 was het nog Ezio Auditore da Firenze die als gastkarakter zijn opwachting mocht maken. Sindsdien verschenen in de Assassin’s Creed-franchise nog Assassin’s Creed 3, Black Flag, Rogue, Unity, Syndicate, Origins en recent Odyssey. In deze tijdsspanne van zes jaar moesten SoulCalibur-liefhebbers het, met uitzondering van de weinig succesvolle spin-off Lost Swords, doen zonder nieuwe release. Aan dit wachten is met de komst van SoulCalibur 6 nu dan toch eindelijk een einde gekomen.

Flinke scheut RPG

Hoewel er gedurende die zes jaar ongetwijfeld niet continu gewerkt is aan de nieuwe SoulCalibur, is er duidelijk werk in de fighter gaan zitten. SoulCalibur 6 brengt je namelijk niet één, maar twee uitgebreide verhalende singleplayermodi. In de eerste van de twee, Libra of Soul, creëer je je eigen personage waarmee je op avontuur gaat. Gedurende dit avontuur heb je dialoog- en keuzeopties (met impact op het verhaal!), level je en kun je items, wapens en metgezellen oppikken. Kortom, Bandai Namco heeft een flinke scheut RPG in SoulCalibur 6 gegoten. Door te levelen kun je weer sterkere wapens gebruiken, met ieder hun eigen stijl, en worden de tegenstanders (en daarmee de gevechten) moeilijker. Voor een beetje afwisseling worden de condities waaronder je vecht en/of wint soms ook aangepast.

Het verhaal in Libra of Soul wordt echter allemaal via tekst verteld. Daarnaast moet je niet alleen flinke lappen tekst, maar ook laadtijden door om soms wel erg korte gevechten te voeren. De verhouding daadwerkelijke speeltijd en verhaal/laadtijden/overige zaken slaat in Libra of Soul dan ook wel heel sterk uit naar dat tweede aspect. Daardoor vraagt deze modus al snel heel wat geduld en doorzettingsvermogen en dat is zonde. Libra of Soul heeft namelijk zeker zijn momenten, zeker als je goed in het verhaal zit.

Soul Chronicle is de andere, meer traditionele story-modus. In de hoofdverhaallijn van Soul Chronicle probeer je de grote slechterik Soul Edge te verslaan. Hierin verweven zitten de verhaallijnen van 19 karakter-specifieke campaigns, waarin de rol van ieder personage duidelijk wordt. Het is een leuke manier om een nieuw karakter als Grøh te leren kennen, terwijl ook gastpersonage Geralt uit de The Witcher-reeks in het SoulCalibur-universum wordt geïntroduceerd. Hoewel ook de verhalen in Soul Chronicle middels tekst worden verteld, is het allemaal wat minder tijdsintensief dan het soms wat vermoeiende Libra of Soul.

Toegankelijk

Het is natuurlijk leuk en aardig dat je in de singleplayermodi van SoulCalibur 6 heel wat uurtjes kunt pompen, uiteindelijk is dat echter niet waar je een fighter voor koopt. Zeker bij vechtspellen is de gameplay nog altijd koning. Hoewel een goede tutorial ontbreekt, is SoulCalibur 6 behoorlijk toegankelijk en al vrij snel rijg je spectaculair ogende combo’s aan elkaar. Toch zit er wel degelijk de nodige diepgang in SoulCalibur 6 verstopt. Symbool voor deze toegankelijkheid is misschien wel het nieuwe ‘reversal edge’-spelelement. Met niet veel meer dan een druk op de knop activeer je een steen-papier-schaar-achtige stand-off. Toch zit hier meer diepgang achter dan het op het eerste oog lijkt. Het winnen van een reversal edge kan je, afhankelijk van je keuze, verschillende openingen bieden, terwijl je deze kans ook uit de weg kunt gaan door de aanval te blokkeren.

Het is daarbij fijn dat de verschillende personages stuk voor stuk uniek aanvoelen. Ieder karakter heeft immers ook zijn eigen set wapens. Hierdoor heb je voor je het weet al heel wat tijd in SoulCalibur 6 gestopt om zo de diverse karakters te leren kennen. Geralt past daarbij vrij goed tussen de rest van het roster, en zeker beter dan Yoda en Darth Vader in SoulCalibur 4, en is met zijn zwaard en ‘signs’ (een soort spreuken) een vermakelijk personage.

Conclusie

Met SoulCalibur 6 heeft Bandai-Namco een uitstekend vervolg in de befaamde vechtreeks opgeleverd. De fighter heeft een afwisselend roster en zit qua gameplay prima in elkaar. Voor zowel de vertrouwde als nieuwe gameplayelementen geldt dat ze toegankelijk zijn, maar zeker niet zonder diepgang. De game beschikt daarbij over een flinke portie singleplayercontent. Naast het meer traditionele Soul Chronicle brengt het RPG-achtige Libra of Soul een leuke twist. Helemaal een succes is deze nieuwe modus helaas niet, want Libra of Souls laat je wel heel veel lezen en wachten in ruil voor relatief weinig ‘echte’ speeltijd.