Fire Emblem Awakening

Al jaren brengt Intelligent Systems, naast hun Paper Mario-serie, doorgaans ook een diepgaande strategieserie uit op de Nintendo-consoles. Al zitten de spellen qua structuur meestal ijzersterk in elkaar, door het Japanse karakter van Fire Emblem wordt vaak enkel een klein publiek bereikt. Awakening pakt dit voor het eerst echt volledig anders aan en richt zich op zowel de hardcore als de casual gamer.

Japanse verhalen

Fire Emblem: Awakening biedt een vrij standaard verhaal waarin je als prins weer een gebied mag redden. Een formule die we inmiddels wel gewend zijn van de serie. Je volgt in dit geval prins Chrom, die het verpauperde land Ylisse weer overeind probeert te krijgen. Hierin wordt hij bijgestaan door een zelf samen te stellen karakter. Een aardige persoonlijke toevoeging aan het traditionele geheel. Het koninkrijk staat onder andere op instorten door vijandige druk van buurstaat Plegia en wordt daarnaast ook nog eens geteisterd door zombieplagen. Afijn, het verhaal is niet de reden waarvoor je de titel oppakt. Het spel valt of staat puur met zijn diepe strategische gameplay. En dat doet het, zoals we gewend zijn, weer meesterlijk goed.

Schaakspel plus

De kernstructuur van Fire Emblem is in feite gebaseerd op een geëvolueerde vorm van schaken. Het speelveld is opgedeeld in vakken waarop jij om de beurt al je karakters een zet kan laten doen. Al deze karakters hebben ieder op hun beurt hun eigen professie en hun eigen speelstijl. Dit alles wordt weer beïnvloed door het bord waarop je speelt. Op een woestijnmap kan bijvoorbeeld een voetsoldaat slechts een paar stappen zetten en kan een pegasusridder zich juist volledig vrij bewegen. Fire Emblem weet ook in deze titel weer, door middel van RPG-elementen, het traditionele idee van een bordspel naar een ontzettend diepgaand niveau te tillen.

Wellicht is Fire Emblem wel de meest hardcore-serie van de hand van Nintendo. Zoals ik al zei is het systeem vrijwel gebaseerd op de principes van schaken, maar dan wel een gruwelijke variant daarop. Waar je bij elk schaakpotje weer met dezelfde stukken begint, kan het verliezen van één enkel karakter in Fire Emblem al fataal zijn. Stel je voor dat je elke keer dat je schaakt met één stuk minder moet spelen, dat zou het bordspel op den duur simpelweg onmogelijk maken. Laat dat nou net het punt zijn waar Awakening een regelrechte stap de andere richting in doet.

Het roer om

In plaats van een verplichte classic modus heeft Intelligent Systems gekozen om ditmaal ook een casual modus te introduceren. In principe zijn de spelmodi qua opzet hetzelfde, maar in die laatstgenoemde gaan je karakters niet dood. Wanneer normaliter een van je manschappen sneuvelt, is dit voorgoed het geval. Door deze casual modus verdwijnt een ontzettende moeilijkheidsdrempel voor nieuwkomers en transformeert de serie daardoor tot een velen malen toegankelijker geheel. Daarnaast blijft het voor de hardcore fan nog steeds mogelijk om op de oude, klassieke toer te spelen. Een erg goede zet van de ontwikkelaar.

Waar Awakening zich echt fundamenteel onderscheidt van de voorgaande Fire Emblem-delen, is de connectie tussen je karakters. In voorgaande titels was er meestal wel een connectie tussen de personages, maar die was nooit zo sterk en volledig als nu. Karakters kunnen voor het eerst in teamverband met elkaar samen strijden. Zo ondersteunt het ene karakter het andere met specifieke bonussen. Wanneer deze twee karakters ook nog eens van een verschillend geslacht zijn kunnen ze, naarmate hun verbondenheid groeit, ook nog eens het huwelijksbootje in stappen.

Naast een maximale supportbonus kunnen de getrouwde twee personages ook nog eens voor het eerst in de serie een kind krijgen. Dit kind komt dan wel weer uit de toekomst, aangezien de tijdlijn anders niet zou kunnen kloppen. Enerzijds is dat toekomstverhaal een nogal cliché opzet, maar anderzijds biedt deze mogelijkheid voor kinderen wel weer een extra verdieping bovenop de al ontzettend diepe structuur. Je kunt op deze wijze namelijk selectief kijken naar je karakters en zo bepalen welke vaardigheden jij van beide ouders echt in een kind wil zien. Zo kun je als het ware het ‘perfecte’ karakter creëren.

Middeleeuwse passie

Op gebied van presentatie is Awakening erg tegenstrijdig. Aan de ene kant zijn er cut scenes die op een gelijk niveau staan met hoog kwalitatief geanimeerde anime-series, wat natuurlijk een knappe prestatie is aan de kant van Intelligent Systems. Aan de andere kant van de presentatietafel staat het speelbord; het lelijke eendje. Dit bord wordt nog volledig in een ouderwets, pixelachtig 2D-jasje weergegeven. Dan is het wel zo dat in de langlopende Fire Emblem-serie deze borden sowieso nooit echt de visuele trekpleisters waren, maar Awakening is hier toch wel erg zwak in. Path of Radiance en Radiant Dawn op de GameCube en Wii toonden bijvoorbeeld dat het heel goed mogelijk is om dit spelbord een tintje à la 3D op te poetsen. Dat had de 3DS ook gemakkelijk aangekund.

Als het om sfeer gaat weet Awakening dan wel weer één van de beste prestaties tot nu toe op de 3D-handheld neer te zetten. Voor elk paar personages is een tal van dialogen uitgeschreven en is er ook nog eens ontzettend veel karakter toegevoegd. Ieders heeft zijn hele eigen unieke persoontje, waardoor je net dat beetje meer connectie met ze hebt. De kans dat je bij elke strijd deze karakters voorgoed kwijtraakt maakt het contact met ze nog eens velen malen intenser. Of het nou de arrogante Virion is of de vrijwel onzichtbare Kellam. Je gaat stuk voor stuk om ze geven.

Conclusie

Fire Emblem was altijd al een sterke en volledig op zichzelf staande titel, maar Awakening weet daar nog een dik schepje bovenop te doen. Deze 3DS-versie weet zowel de oude bekende formule toegankelijker te maken als ook nog eens een stevige extra laag aan diepgang toe te voegen. Het paren van karakters en het voortbrengen van kinderen biedt een heel nieuw terrein voor strategieën en aan vrijheid. Daarnaast is het contact en de sfeer tussen deze karakters ook nog eens zo ontzettend warm en sterk vertolkt. Hier en daar voelt Awakening wel ouderwets aan, maar dat is iets wat je voor lief moet nemen. Heb je een voorliefde voor strategietitels en vind je Japanse verhalen stiekem best oké? Dan is deze titel honderd procent zeker goud waard.