Review: Call of Duty: Black Ops 4

Het is weer zover; het nieuwste deel van de Call of Duty-franchise is gearriveerd en dit jaar is Treyarch aan zet. Call of Duty: Black Ops 4 is ruim voor de release al veelbesproken, omwegen het schrappen van de singleplayer en het toevoegen van Blackout, waardoor ook Activision op de Battle Royale-bandwagon is gesprongen. Het zijn rigoureuze veranderingen voor een franchise die al jaren vastgeroest is, maar ook qua gameplay is er veel op de schop gegaan.

Schrappen en schaven

Om maar meteen de olifant in de kamer aandacht te geven, beginnen we even met wat er niet in Call of Duty: Black Ops 4 zit; de singleplayer. Volgens Treyarch was het schrappen van een volwaardige campaign nodig, om de Call of Duty-franchise te laten evolueren. De oude garde sprak er meteen schande van en “vroeger was alles beter”, maar het annuleren van de singleplayer is het beste wat Call of Duty de afgelopen jaren is overkomen.

Want laten we eerlijk wezen, de campaign in Call of Duty-games is al delenlang niet om aan te gluren. In, pak hem beet, vier tot zes uur knal je door het verhaal heen. En zelfs daarin heeft Call of Duty al jaren geen fatsoenlijk fabeltje te vertellen.

Infinite Warfare en Advanced Warfare voelen als afgeketste projecten van Michael Bay en ook het vorig jaar verschenen, soberdere Call of Duty: WWII heeft zo veel historische fouten dat het haast komisch wordt. De singleplayer is al jaren een moetje waar zowel Treyarch, Infinity Ward als Sledgehammer Games niet teveel tijd aan willen verspillen.

De gewonnen werktijd is nu gezonken in het aanpakken van de multiplayer, die de afgelopen jaren flink wat kritiek voor de kiezen heeft gehad. Spelersaantallen zakten weg, met Infinite Warfare als absoluut dieptepunt. De multiplayer moest maar steeds sneller en gekker met double jumps, wallrunning en ander ongein. Pas in WWII ging Call of Duty weer terug naar de roots, waarmee het tempo weer eens een stukje werd teruggeschroefd.

Toch zijn er te weinig risico’s genomen vorig jaar. Nu heeft Treyarch echter wél wat onpopulaire knopen doorgehakt, wat zorgt voor een Call of Duty-ervaring die heerlijk speelt, met de broodnodige Black Ops-veranderingen.

Multiplayer met een snufje Overwatch

De multiplayer heeft van Treyarch een kleine transformatie gekregen, al blijft en voelt de basis als vanouds. Spelers kunnen net als in Black Ops 3 kiezen uit tien verschillende Specialists, die nu allemaal een eigen vaardigheid en ultieme aanval hebben.

In die zin lijkt Activision een klein beetje gespiekt te hebben in het collegiale kantoor van Blizzard en wat zij daar met Overwatch uitspoken. En ja, ook hier geldt dat de klassencatalogus ervoor zorgt dat je team onverwachts toch meer samen gaat werken. Bovendien is het al een verademing dat je voor de verandering eens een grotere levensbalk hebt, en dat je jezelf en teamgenoten kunt genezen.

Vooral laatstgenoemde tweak zorgt ervoor dat shootouts in Call of Duty: Black Ops 4 tijdens een potje Team Deathmatch of Control, veel spannender en eerlijker aanvoelen. Als je wordt geraakt heb je nu iets meer tijd om weg te duiken en jezelf direct op te peppen, zodat je een tweede kans creëert om de shootout alsnog te winnen.

Doordat er over het algemeen meer kogels nodig zijn om je tegenstander te vermoorden, voelt Black Ops 4 veel minder als een twitch shooter dan veel van diens voorgangers.

Meer modi

Ook zijn er met Heist en Control twee toffe nieuwe modi toegevoegd die tactisch spelen nog verder aanmoedigen. In Heist heb je slechts één leven en is het de bedoeling om een zak geld te vinden en naar jouw kamp te brengen. Het gebeurt echter vaker dat men een ronde wint, door het hele vijandelijke team uit te schakelen. Met het geld dat je verdient kan je tussen de rondes door betere wapens, pantser en perks kopen. Zie het als een Counter-Strike.

Ook in Control is respawnen gelimiteerd tot een cap van dertig voor het hele team. Het doel in deze Black Ops 4-modus is om twee sectoren over te nemen, danwel te verdedigen. De tijd die het aanvallende team krijgt om een sector te veroveren is vrij kort, dus ook hier wordt teamwork en tactisch spelen flink aangemoedigd.

Zowel Control en Heist zijn op hun best met je headset op en een hele squad vrienden, maar ook zonder je eigen groep strijders blijken het nog toffe modi om te spelen. Al loop je dan uiteraard het risico dat je in dát team beland, waar niemand er niets van snapt.

Level galore

Call of Duty: Black Ops 4 heeft een lekker opgepoetste multiplayer, maar dat komt pas echt goed tot zijn recht op goede maps en ook in dat opzicht stelt de game niet teleur. In totaal telt de game veertien verschillende arena’s, waarvan vier terugkerende fan favorites uit de eerste Black Ops; Summit, Firing Range, Jungle en Slums.

Het is een feest van herkenning voor de veteranen, maar ook de nieuwe maps zijn over het algemeen goed van formaat en gevarieerd. Van de Spaanse krappe straatjes in Hacienda tot de ijzige kou van Siberië in Icebreaker. Het zijn stuk voor stuk goed uitgedachte strijdgebieden, al houd je natuurlijk altijd je eigen favorieten er aan over.

Zombie extravaganza

Ook liefhebbers van de zombie modus kunnen flink los gaan in Call of Duty: Black Ops 4. Dit jaar is namelijk het grootste zombiepakket ooit, met maar liefst drie verschillende maps om de ondoden aan te pakken; IX speelt zich af in een colosseum, Voyage of Despair op de Titanic en Blood of the Dead is een terugkerend epos, als remake van de Black Ops 2 Zombie Mode genaamd Mob of the Dead. Hiermee krijgen ook liefhebbers van de zombies hun toebedeelde partje nostalgie.

Gelukkig is Zombies ook prima te spelen zonder warme gevoelens van weleer of ook maar enige ervaring in andere delen. Maai waves aan ondoden omver en gebruik de verdiende punten om betere wapens te kopen of om een deur te openen in de map. Elke wave worden de zombies hardnekkiger en het is de bedoeling om de map uit te pluizen voor uitgangen of andere easter eggs.

De personages zijn uitgebreider dan ooit met heuse super-aanvallen die gebaseerd zijn op mythische wezens als Odin en Zeus, maar er zijn ook verschillende potions te gebruiken die voor tijdelijk perks zorgen. De modus is zo uitgebreid dat het zelfs wat overweldigend kan worden in de eerste uren. Je moet veel elementen uitpluizen, zowel hoe je personage werkt als hoe de maps in elkaar zitten. Maar alles bij elkaar is het een ontzettend tof zombieavontuur in Call of Duty: Black Ops 4.

Black Ops Royale

De meeste tijd die Treyarch heeft bespaard door de campaign te schrappen zit natuurlijk in Blackout. De Battle Royale-modus van Call of Duty: Black Ops 4 is er eentje om van te smullen, want Blackout heeft een eigen smoel en genoeg potentie om Fortnite en PUBG uit het water te blazen.

In de basis blijft Blackout hetzelfde als elke Battle Royale; gooi honderd ongewapende spelers in een grote map, zoek je uitrusting bij elkaar en knal elkaar af tot er één persoon of team overblijft. Maar Blackout biedt de nodige Black Ops-twisten om zich te onderscheiden.

De map van Blackout is voor Call of Duty begrippen immens en is een klein tikkie groter dan de map in Fortnite. Overal zijn drukke hotspots te vinden die gebaseerd zijn op multiplayer-maps van voorgaande Black Ops-games.

De meest bekende map, Nuketown, heeft een eigen eiland en fan favorite Firing Range zit pontificaal in het midden van de kaart. De hotspots worden verbonden met wegen, bruggen, bossen, rivieren en woestijn. Het is een geweldige map, die ten opzichte van de Blackout Beta ook al flink is verbeterd. De eens zo kale stukken land tussen de hotspots voelen nu immers rijkelijker gevuld, met meer losse gebouwen en loot onderweg.

Call of Duty-jus

Over de gameplay is een flinke lepel Call of Duty-jus gegaan, want er is meer dan alleen wapens, pantser, vehikels en onderdelen te vinden. Verschillende gadgets van de huidige operators uit de multiplayer zijn te vinden in Blackout. Denk aan een ballistisch schild die dodelijke straling uitstoot of een katapult waarmee je booby traps kan afvuren.

Daarnaast zijn er extreem nuttige en welbekende Perks te vinden die je voor een paar minuten kan inschakelen. Voor elke situatie is wel een fijne perk te vinden en kunnen je net dat streepje voor geven.

Ten slotte heeft Treyarch ook nog wat zombies over de Blackout-map gesprenkeld, voor een beetje high risk, high rewards. De Battle Royale biedt een aantal gebouwen die vol kunnen zitten met ondoden, en dat is vanzelfsprekend vrij onhandig, aangezien er al genoeg levende schepsels zijn die je willen vermoorden. Maar als je de tijd neemt om wat van die lopende lijken om te leggen, dan krijg je daar bovengemiddelde loot voor terug. Er zijn zelfs een aantal kisten te vinden, die net als in de Zombie-modus, een willekeurig wapen droppen. Een leuk extraatje om Blackout net wat meer diepgang te geven.

Al het bovenstaande wordt gecombineerd met de heerlijke gunplay die Call of Duty: Black Ops 4 biedt. Er zijn helaas nog wel wat gebreken te vinden in Blackout, waar al flink wat patches voor onderweg zijn. Wapens en andere loot die nog niet zijn ingeladen als je bent geland, lelijke textures en wat heftige pop-ups waardoor je af en toe denkt dat er iemand in de verte loopt.

Leg je Blackout echter langs de meetlat van bestaande Battle Royale-games, dan zijn het slechts kleine smetjes. In ieder geval in vergelijking met het technisch dramatische PlayerUnknown’s Battlegrounds.

Anders nog iets?

Call of Duty: Black Ops 4 heeft een grootse online ervaring met verbeterde multiplayer, uitgebreide Zombie-modus en een magnifieke formule met Blackout. Het kwam dan ook helemaal als een positieve verrassing dat ik tijdens het reviewen, ontdekte dat Blackout ook te spelen is in splitscreen. Een ontzettend toffe toevoeging, die jammer genoeg nog wel wat technische mankementen heeft.

De framerate kakt toch behoorlijk in bij splitscreen, wat overigens geldt voor alle modi, maar in Blackout is het net een stukje erger.

Ten slotte is ook nog het Specialist HQ te vinden in Black Ops 4. Dit moet in de basis alsnog een stukje verhaal aan de hele game geven, gecombineerd met een tutorial voor elke specialist.

Fijn voor de beginners, zo’n handvat. Maar het Specialist HQ blijkt een nogal pijnlijk ‘extraatje’, dat op werkelijk kinderachtige manier aan elkaar wordt geluld door Frank Woods, een oude bekende. Een onnodige uitglijder die prima vervangen had mogen worden voor een algemene tutorial.

Conclusie

Call of Duty: Black Ops 4 is zonder twijfel de beste Call of Duty sinds de Black Ops-hoogtijdagen. De matige singleplayer is (enigszins terecht) opgeofferd en de online elementen hebben daardoor flink wat extra liefde en aandacht gekregen. Zo speelt de iconische multiplayer weer als vanouds en is interessanter geworden door verschillende klassen en hun krachten. En ook de liefhebbers van de bekende Zombies Mode krijgen het grootste pakket ooit voorgeschoteld, wat heerlijk speelt en schittert in ronduit absurde maps.

Maar de grootste win voor Treyarch en Activision is dan toch Blackout. En ik overdrijf niet als ik zeg dat deze modus games als PUBG en Fortnite flink in het nauw kan drukken. In Blackout is de spanning constant om te snijden en het Call of Duty-sausje met Perks en Zombies maakt de formule per direct niet de zoveelste Battle Royale rip-off.

Dat Black Ops 4 grafisch en technisch nog wat opgelapt moet worden, doet niets af van het geweldige Call of Duty-totaalpakket dat mij eindelijk weer eens helemaal inpakt. Hier gaan heel veel uren verloren worden.