Plotseling aangekondigd en twee maandjes later was hij er al: Nintendo’s nieuwste vouwwerk, Paper Mario: The Origami King. Aan de papieren wereld en personages van Paper Mario voegde Nintendo een nieuw ingrediënt toe in de vorm van origami. Achteraf gezien een inkoppertje natuurlijk. Staar je echter niet blind op dit prominente nieuwe element van deze Paper Mario. Een groter verschil is dat The Origami King definitief afstapt van zijn RPG-wortels. Je kunt deze game beter omschrijven als een verhalend puzzelspel.
Ontworteld
De wereld van Super Mario, maar dan in een volledig papieren wereld. Dát is Paper Mario. Wat in 2001 begon als RPG, heeft in de loop der tijd heel wat genres verkend. Super Paper Mario (2007) was een puzzel-platformer; Sticker Star (2012) en Colour Splash (2016) omschreven zich als actie-platformers met RPG-elementen. Paper Mario: The Origami King staat allicht het verst af van de papieren RPG-wortels van de serie. Sterker nog, dit is allesbehalve een rollenspel en des te meer een verhaalgedreven puzzelgame.
Dat verklaart ook grotendeels de negativiteit van gebruikersrecensies als het gaat om The Origami King. Als je een RPG als weleer verwacht, kom je van een koude kermis thuis. De game bevat geen ervaringspunten, geen levelsysteem, geen kompanen die met je meevechten en nauwelijks equipment op een paar wapens na (Badges zijn bijvoorbeeld afwezig). Na voorgangers Sticker Star en Colour Splash had dit een vanzelfsprekendheid moeten zijn, al is de hoop dat Nintendo een nieuwe Mario RPG in papieren vorm aanbiedt voor veel oudere fans blijkbaar nog steeds niet vervlogen.
Papieren puzzels
Puzzelen vindt je in The Origami King primair terug in de op beurten gebaseerde gevechten. Elk gevecht vindt namelijk plaats op een grote draaischijf die nog het meest doet denken aan een roulettetafel. Hier heb je, binnen een tijdslimiet, een bepaalde hoeveelheid zetten om de vier schijven zo te draaien dat tegenstanders naast of achter elkaar terechtkomen. Met één sprong of klap van je hamer doe je dan extra schade aan zoveel mogelijk vijanden.
Het gebrek aan ervaringspunten wordt opgevangen door gulheid in de te vinden en verdienen muntjes. Is een gevecht te moeilijk? Dan kun je muntjes inzetten om de tijdslimiet te verhogen of om Toads voor je te laten aanvallen. Hoe meer je ‘grind’, des te meer muntjes en Toads je in je omgeving vindt en des te makkelijker je de gevechten kunt maken. Uiteraard kun je ook Mario’s portemonnee leegtrekken voor items en sterkere wapens.
Voor ervaren spelers zijn de puzzelgevechten eenvoudig en eentonig. Je blijft vooral dezelfde puzzel keer op keer oplossen. Omdat er geen ervaringspunten te verdienen zijn en ik de muntjes niet nodig had, ging ik al snel elk te ontwijken gevecht uit de weg. Dat kan niet Nintendo’s bedoeling geweest zijn.
Hoofdkrakers
Hoofdbazen bieden gelukkig broodnodige variatie op de standaardgevechten. Ook dit zijn puzzels, maar van andere orde. Jij staat niet meer op het midden van de draaischijf, daar zit de hoofdbaas in kwestie. Op de schijven staan nu diverse acties – looprichtingen, (speciale) aanvallen, levenspunten en informatietegels. Het is aan jou om de schijven zo te bewegen dat je de meest efficiënte reeks acties hebt om bij de baas te komen én om schade te doen.
Het blijken vernuftige puzzels die Nintendo bovendien fris weet te houden. Bazen kunnen ook op eigen manier namelijk invloed uitoefenen op de draaischijven. Een pennendoos bijvoorbeeld schiet pennen als raketten; sommige aangewezen tegels moet je vermijden om penseelraketexplosies te voorkomen. Een andere hoofdbaas vaagt alle tegels van bepaalde rijen weg, wat de puzzel nog een stukje moeilijker maakt. Ahhh, ik had hier nog veel meer van gewild.
Origami-hersenspoeling
Puzzelen in gevechten dus, al is The Origami King veel meer dan dat. De reden voor je avontuur is ditmaal de komst van The Origami King. Hij vouwt de papieren inwoners van Peach’ Mushroom Kingdom om in elegante origami-figuren. Wie mooi en stijlvol wil worden, blijkt pijn te moeten lijden. De make-over tot origami-schoonheid gaat namelijk gepaard met een hersenspoeling. De origami-tegenstanders met hun ongekende drang tot het omvouwen van anderen, voorzien de game van een interessante en mild duistere input.
Waar origami een leuke inslag biedt, komt The Origami King niet altijd even origineel uit de hoek. Het kasteel van Peach is met lange strips van gekleurd papier uit de grond gerukt en op een berg geplaatst, nog immer omwikkeld door deze ‘streamers’. Deze houden het kasteel op hun plaats door te ankeren in verre omgevingen. Het is een excuus om vier werelden te verkennen, een lokaal probleem te overwinnen en iedere streamer los te maken. Dit biedt een duidelijk doel en gevoel van progressie, maar het voelt wel een beetje goedkoop.
Je kunt niet hetzelfde zeggen over The Origami King’s uiterlijk. Dat een wereld van papier er zó mooi uitziet op de Nintendo Switch heeft vooral te maken met het felle kleurenpalet en de diverse omgevingen die het spel rijk is. Vooral de heuvels met oranjebruine herfstkleuren en traditionele Japanse dorpen in Mario-saus (met bijbehorende muziek) zijn schitterend.
Scherpe randjes
Ironisch genoeg komen die mooie en diverse omgevingen vooral tot leven dankzij tekst. Hoewel het verhaal van The Origami King nooit de diepte zoekt en vooral op comfortabel tempo voortkabbelt, verrassen de uiteenlopende situaties en scherpe dialogen voortdurend.
Nintendo’s schrijvers (en vertalers!) moeten enorme lol hebben gehad met het pennen van het script. De game zit vol woordgrappen, geinige catchphrases en karaktervolle uitdrukkingen. Die eerder genoemde pennendoos maakt bijvoorbeeld de ene na de andere meta-opmerking, terwijl de extreem naïeve opmerkingen van je kompaan Olivia, de niet-megalomane zus van The Origami King, een lieve glimlach bezorgen.
De dialogen zijn dus goed. Sterker nog, ik merkte dat ik de verfomfaaide en verborgen Toads (op één of andere manier zijn Peach’ paddenstoelenwezens niet omgevouwen tot origami-soldaten, maar zijn ze ‘collectibles’, verstopt in de omgeving) zocht omdat ik wou weten wat ze zouden zeggen, niet als bonus om me te helpen in gevechten. Of voor die 100% completion-score.
The Origami King bevat dus wel heel veel gepraat; dat verdient zeker een waarschuwing. Nieuwkomers of jongere spelers die vooral zelf input willen leveren en die gespreksballonnetjes vooral zien als door te spoelen stukjes kwaad, maken met The Origami King de verkeerde keuze. Als je je hierdoor aangesproken voelt, dan kun je beter Super Mario Odyssey of New Super Mario Bros. U Deluxe in je Switch prikken.
Conclusie
The Origami King is een verhalende puzzelgame, maar in de uitwerking van die identiteit slaagt het spel slechts gedeeltelijk. Als puzzelgame is deze Paper Mario vrij repetitief en simpel, maar heeft het hoofdbaasgevechten die variatie en complexiteit tonen. Als verhalend avontuur biedt The Origami King een dun verhaal, maar wél geweldige dialogen doorspekt met typische Nintendo flair en humor. Een genuanceerd oordeel dus voor een spel met pieken en dalen. Gelukkig worden de hoge hoogtes in The Origami King beter vertegenwoordigd.
