Paper Mario: Sticker Star

Paper Mario: The Thousand-Year Door op de Gamecube: wat was dat een heerlijke game. Het spel kende vernuftige zaken die werden uitgehaald met de papieren wereld, een heerlijk strategisch vechtsysteem en bovenal een wereld vol humor. En dan was daar Super Paper Mario op de Wii, een game die zijn RPG-wortels verloochende en ervoor koos het pad van de platformer te bewandelen. Een grote hoeveelheid schermteksten en de eenvoud van het platformgenre, dat past gewoon niet bij elkaar. De nieuwste telg van de reeks keert gelukkig terug naar de kernwaarden van de reeks, zonder diens eigenzinnige veren te verliezen.

Tijd voor Mario

Het is een bijzondere dag in Mushroom Kingdom, want het jaarlijkse Sticker Festival doet zich aan. Dit is het moment waarop een felgekleurde meteoriet neerdaalt met daarin alle wensen en dromen van de inwoners van het land. Het aanraken van dit object is ten strengste verboden, omdat niemand toegang mag krijgen tot de macht die deze dromen huisvesten. Het is dan ook niet gek dat oude bekende Bowser opduikt en het feest de nodige spanning weet mee te geven. Bij aanraking van de meteoriet wordt deze plots opgesplitst in zes delen: zes Royal Stickers, die verspreid raken over het hele land. Opplakken van deze stickers geeft je ongekende macht en de vuurspuwende schildpad en zijn onderdanen weten hierdoor opnieuw een flinke dreiging te vormen. Tijd voor een portie Mario dus.

Stickerfeest

En wat is die portie lekker te noemen. Zoals de titel van het spel al doet vermoeden is ditmaal een belangrijk, nieuw element aan de mix toegevoegd: stickers. Gevechten worden in deze Paper Mario niet beslist door uit een menuutje de juiste aanval te kiezen, maar door stickers in te zetten. In een boek zitten alle door jou verzamelde plakplaatjes netjes naast elkaar en elke sticker vertegenwoordigt een bepaalde aanval. Een plaatje van een moker laat Mario’s tegenstanders kennismaken met dit wapen, terwijl een schoen jou op je vijanden laat springen. Het blijft hier echter niet bij, want er zijn ook stickers die je bijvoorbeeld een schild laten afvuren of jou op meerdere tegenstanders tegelijkertijd laten springen. Omdat elke vijand bovendien zwakke punten heeft en een sticker na gebruik verdwijnt, dien je zeer tactisch je aanvallen te overwegen.

Hier blijft het echter niet bij, want stickers spelen ook bij het oplossen van puzzels een grote rol. Zie je een slapende Wiggler? Misschien is er dan wel een bepaald plakkertje dat het beestje kan doen ontwaken. Leuk feit is dat het in de game mogelijk is gevonden voorwerpen om te zetten in stickers. Zo zul je bijvoorbeeld een kraan slopen om de watertoevoer af te sluiten. Vervolgens kun je de kraan meenemen, waarna je deze later als plaatje weer kunt gebruiken om een bepaalde puzzel op te lossen. Jammer is wel dat de diepgang die de stickers buiten de gevechten om brengen, pas relatief laat diens gezicht daadwerkelijk laat zien.

Dosering

Sowieso is timing en dosering niet per definitie het sterkste punt van deze Paper Mario-game. Puzzelen en verkenning komen pas later echt aan bod, waardoor je daarvoor eigenlijk alleen maar bezig bent gevechten tot een goed einde te brengen. Hoewel het systeem ontzettend leuk en goed is, wil je uiteindelijk dat die variatie toch wel wat eerder komt. Helaas is het bovendien zo dat het continu knokken met tegenstanders niet echt loont, omdat dit je geen ervaring oplevert. Je zult enkel meer muntjes vergaren en stickers verliezen. Meer levenspunten zul je bijvoorbeeld enkel kunnen vinden in de wereld van Sticker Star en sterkere aanvallen worden slechts gebracht in de vorm van betere stickers.

Scherp

Waar Paper Mario: Sticker Star wel in schittert, zijn de dialogen van het spel. De woordgrappen en droge zinnen die de vele personages je voorschotelen zijn heerlijk om te lezen, waardoor je figuren voor de verandering niet voorbijloopt. Je wilt juist met zoveel mogelijk figuren praten! Er worden bijvoorbeeld geregeld opmerkingen gemaakt over het feit dat alles en iedereen plat is, maar ook sneren richting tegenstanders komen langs, zoals Kamek die praktisch een hipster wordt genoemd omdat hij met stickers speelde, vóórdat het cool was. Een grote pluim dus voor het vertaalteam dat indrukwekkend werk heeft geleverd om de grappen van het spel op een juiste wijze te lokaliseren naar het Engels. Echter, er hadden nog wel wat meer zinnen in het spel mogen zitten.

Hoewel de scherpzinnige dialogen een aanzienlijke rol spelen en de game echt naar een flink hoger niveau weten te tillen, is het toch met name de grafische stijl die de Paper Mario-reeks definieert. De wereld van Sticker Star is dan ook weer lekker tweedimensionaal wat betreft objecten, omgevingen en personages. Dat zorgt niet alleen voor een mooi 3D-effect doordat het geheel een soort kijkdoos vormt, het creëert ook de nodige mogelijkheden. Papier is van nature erg licht, waardoor wind een grote impact heeft. Het plaatsen van een ventilator bijvoorbeeld heeft daarom grote gevolgen. Ook wordt er geregeld gespeeld met de dunheid van alles in de wereld. Zo zul je een tot een propje verfrommelde Toad tegen het lijf lopen, of zijn er lichte stukken karton, die je met een simpele mep met je moker tegen naar beneden kan laten komen.

Conclusie

Nintendo keert met Paper Mario: Sticker Star voor het grootste gedeelte terug naar de zaken die The Thousand-Year Door zo goed maakten, hoewel de game uiteindelijk toch meer aanvoelt als de allereerste Paper Mario. Humor is nog steeds aanwezig, maar helaas voeren de gevechten, hoe goed die ook in elkaar steken, toch de boventoon. Desalniettemin hebben we met Sticker Star een indrukwekkende game te pakken, die aanvoelt als ware je een consolegame speelt. Een groter compliment kan een draagbare titel niet ontvangen, lijkt me zo.