Review: Star Wars Jedi: Fallen Order

Wat hebben we er lang op moeten wachten. Sinds George Lucas zijn geliefde franchise verkocht aan Disney is er geen singleplayer-Star Wars-game meer verschenen. De tijd dat we om de zoveel tijd een game als Republic Commando, The Force Unleashed, of Jedi Outcast voor de kiezen kregen ligt ver achter ons. De reboot van Star Wars Battlefront wist vele gamers te bekoren in de multiplayer, maar fans willen natuurlijk meer; een goed verhaal, toffe karakters, rare aliens en mooie planeten. Star Wars Jedi: Fallen Order probeert precies dat te brengen en Respawn Entertainment (Titanfall 2, Apex Legends) slaagt daar in grote lijnen in. Het is alleen jammer dat het spel getergd wordt door vele bugs.

Order 66

Het begin van Star Wars Jedi: Fallen Order is veelbelovend. Jij kruipt in de huid van Cal Kestis, een Jedi die zich verborgen houdt op de planeet Bracca. Op deze planeet worden ruimteschepen ontmanteld om nog wat geld te verdienen aan de schroot en omdat na Order 66 bijna alle Jedi zijn uitgeroeid door de Empire, dient Cal zich volledig gedeisd te houden. Het gebruik van de Force wordt namelijk gevoeld door Inquisitors, speciaal opgeleide soldaten die de laatst overgebleven Jedi moeten opsporen en afmaken. Natuurlijk gaat dit in het begin van het spel volledig mis; Cal is genoodzaakt zijn krachten te gebruiken en wordt ontdekt. Gelukkig krijg je al direct hulp als je wordt opgepikt door een ruimteschip. Deze wordt bemand door Cere (mens) en Greez, van het Latero-ras. Samen met hen zal je op een missie gaan om een aantal voorwerpen op te sporen.

Dat je in een ruimteschip kunt reizen van planeet naar planeet en collega’s hebt die voor komisch vertier en diepe achtergrondverhalen zorgen, maken het dat je direct voelt dat je in het Star Wars-universum terecht bent gekomen. Dit is tof, al is het acteerwerk soms wat flauw of “veel te serieus”. Nu is Star Wars niet vies van clichématige scenes vol zelfmedelijden, veel te zware beslissingen en flauwe humor en wat dat betreft levert Fallen Order zeker, al is het acteerwerk soms wat ongeloofwaardig.

Dark Side, Dark Souls

Dan de gameplay, die zich direct laat vergelijken met twee titels, Metroid Prime en Dark Souls. Qua Metroid-gameplay zal je reizen naar verschillende planeten, waar je meermaals gaat terugkeren. Om d ezoveel tijd krijg je nieuwe krachten, waardoor je andere plekken kunt bereiken binnen de verschillende omgevingen. Planeten als Zeffo zijn gigantisch en je gaat er frequent naar toe terug. Ondanks dat je verschillende planeten meermaals zal bewandelen, blijf je nieuwe gebieden ontdekken. Dit vrijspelen is ook helemaal aan de speler zelf, want je kunt al heel snel naar meer gevaarlijke planeten als Dathomir. Echter is dit niet aan te raden, want op planeten waar je eerder bent geweest zijn extra stimpacks (om te healen) vrij te spelen, maar ook kun je je ervaringspunten inwisselen voor betere power ups. Het is aan te raden gebieden vaak opnieuw te bezoeken om veel XP en upgrades te behalen voor latere levels, want alle hulp is mooi meegenomen.

Star Wars Jedi Fallen Order is namelijk moeilijk, heel erg moeilijk en het is hier waar de Dark Souls-achtige gameplay bij komt kijken. Het zijn van een Jedi was nog nooit zo uitdagend, met legio krachten, bewegingen en technieken. Blocken is van levensbelang, alsmede dodgen. De simpelste tegenstanders kunnen je breken, want net als in games als Dark Souls en Sekiro hebben zowel jij als je tegenstanders een stamina-meter. Dit kan ervoor zorgen dat een goed geplaatste block een tegenstander in één keer kan uitschakelen, maar ook dat het soms retemoeilijk is om door een vijand heen te beuken. Elke tegenstander heeft zijn eigen krachten. Simpele Stormtroopers kun je verslaan door lasers terug te kaatsen, maar verschillende Purge Troopers kunnen bijzonder lastig zijn en vergen een combinatie van tactiek, geduld en reflexen. En voor de eindbazen mag je je borst nog natter maken.

Keimoeilijk

De keuze voor een Dark Souls-actige gameplay is een moedige, want hoewel het zeer bevredigend is om tegenstanders te verslaan, ligt frustratie op de loer. Je kunt de game ook niet op elk moment opslaan en net als in de Souls-games zijn er bepaalde punten waar je dat kunt doen. Sla je de game op en rust je uit voor nieuwe stim packs, dan respawnen tegenstanders weer. Voor mij persoonlijk leverde dit bij vlagen al enorm veel frustratie op (al heeft dat ook te maken met de vele bugs in de game), laat staan casual Star Wars-spelers. Zij zullen zeker op de proef worden gesteld.

Waarmee Star Wars-fans echter niet op de proef worden gesteld zijn de aliens en de omgevingen. Hoewel de hele game last heeft van vele bugs (bespreken we later in de review), is de sfeer in de verschillende gebieden écht Star Wars. Zo zal je meer doen dan alleen maar het verslaan van de Empire, ook zal je de strijd aangaan met verschillende diersoorten die de planeten bewonen. De Oggdo, een soort grote kikker, is een fantastisch wezen, maar ook monsters als Jotaz en Nydak Alpha zorgen niet alleen voor een uitdaging, maar ook een lach op je gezicht.

Who the fuck is BB-8?!

Toch is de allergrootste ster van de game BD-1, de schattige droid die je altijd op je rug draagt. BD-1 is verantwoordelijk voor je gezondheid, maar zal daarnaast van je weglopen als hij dingen ontdekt. Op deze manier kun je nieuwe delen van het verhaal ontdekken, upgrades vinden of apparaten bedienen. Er is kleding vrij te spelen, maar ook verschillende materialen voor je lichtzwaard, zodat je deze naar je eigen smaak kunt aanpassen. De kleur van je lightsaber is aanpasbaar, maar ook je schip, kleding en DB-1 kun je een nieuw uiterlijk geven, afhankelijk van wat je hebt vrijgespeeld in de game.

Cal is natuurlijk een Jedi en daar komen een aantal vette krachten bij kijken. Afhankelijk van hoe ver je bent in de game, kun je gebruik maken van onder andere Force Push en Force Pull, maar ook kun je je lichtzwaard om verschillende manier gaan gebruiken. Het is enorm bevredigend om wezens in tweeën te hakken of in een afgrond te duwen. Daarnaast heeft Cal een speciale kracht die uniek is voor hem, namelijk Sense Echo. Hiermee kun je het verleden van een voorwerp achterhalen, waardoor je meer van het verhaal meekrijgt. Deze verhalen worden verteld door middel van tekst, maar de menu’s zien er prachtig uit en geven een tijdlijn van verschillende gebeurtenissen uit het verleden. Als groot fan van de animatieserie Star Wars: The Clone Wars vond ik het vooral vet om meer te weten over Dathomir en de Night Sisters.

Optimaliseren kun je leren!

Overigens is er nog een game waar Fallen Order naar heeft gekeken en dat is Tomb Raider. Je zal namelijk verschillende tempels vrijspelen en die bevatten verschillende puzzels. Deze puzzels zijn absoluut niet van het niveau als de Tomb Raider-games, maar ze zijn bij vlagen vermakelijk en soms bijzonder frustrerend. De frustratie is grotendeels te danken aan de grote hoeveelheid bugs in de game. Zelden heb ik een game gespeeld die zo getergd wordt door bugs. Soms laden hele levels niet direct in, waardoor je in het luchtledige loopt. Andere keren lukt het je niet om goed te navigeren omdat Cal soms wel en soms niet aan de muur blijft “vastplakken” en weer een andere keer val je dood neer waarna je ruim een minuut moet kijken naar een laadscherm. Deze game is zo slecht geoptimaliseerd dat ik me afvraag hoe het zal draaien op een normale PS4, want op mijn PlayStation 4 Pro is het vaak gamebrekend irritant. Als reviewer heb je vaker te maken met bugs die worden verholpen door een Day One Patch; je leert hiermee om te gaan en in te schatten wat er te verholpen kan worden met een patch en wat niet. Jedi Fallen Order komt er absoluut niet goed van af.

Het gevolg van de slechte optimalisatie is ook dat sommige gebieden en tussenfilmpjes prachtig zijn en andere er werkelijk niet uitzien. Op de Wookie-planeet Kashyyk is dat het ergst, waarbij je het ene moment kijkt naar een redelijk mooi spel, om iets verderop rond te wanen in een game die eruit ziet als een PlayStation 2-titel. Op Dathomir gebeurde het meermaals dat het hele level niet laadde en ook gebeurt het regelmatig dat de game simpelweg stopt omdat het moet laden midden in een gevecht. En dan heb ik het nog niet eens over rare animaties van bijvoorbeeld haar of capes die de vreemdste bewegingen maken. Ik kan niet wachten om met deze game aan de slag te gaan op pc, want op PS4 (Pro) zijn de prestaties een dikke smet op de game-ervaring.

Conclusie

Star Wars Jedi: Fallen Order heeft te maken met een groot aantal bugs die soms een bijzonder negatief effect hebben op de gameplay-ervaring. Een half jaar extra ontwikkeltijd was fantastisch geweest voor het uiteindelijke product, want soms is de game prachtig en op andere momenten lijkt het alsof je een PS2-game speelt. Hoewel de bugs erg vervelend zijn, praten we wel eindelijk weer over een game die alle ingrediënten van het Star Wars-universum gebruikt. Een ruimteschip met een toffe crew, diepgaande personages, mooie omgevingen en rare aliens, gedipt in een verhaal van goed tegen kwaad. Dat er gekozen is voor Souls-achtige gameplay is moedig, want het maakt bijna alle gevechten enorm uitdagend en dat kan soms frustratie opleveren. Toch wil je telkens doorgaan (op de laadtijden na als je sterft), omdat je benieuwd bent wat de game je nu weer gaat brengen. Waar EA vaak de gebeten hond is ben ik blij dat ze Respawn Entertainment een singleplayer Star Wars-game hebben laten maken, want hoewel Jedi Fallen Order verre van perfect is, is het vele malen beter dan wat we de afgelopen 10 jaar hebben gezien. En dat is iets dat Star Wars-fans eindelijk verdienen. Nu maar hopen dan de bugs eruit gepatcht gaan worden en we nog worden verwend op nieuwe planeten middels DLC.