Eind vorige maand werd Sea of Thieves getrakteerd op diens beloofde Anniversary Update. Een tweede jaar voor het koddige piratenspel werd gedoopt en de wind werd weer vol in de zeilen geblazen. Deze zogenaamde “Mega Update” voorzag de mondjesmaat groeiende game in één klap van meer content, een competitieve modus én de langverwachte vraag van veel spelers: unieke, verhalende avonturen.
Kan Sea of Thieves daarmee eindelijk diens volledige potentie waarmaken? Haal dat krakkemikkige anker maar op; we varen uit op vernieuwde wateren, in zoektocht naar de ware schatten in Rare’s kleurrijke wereld…
Een jaar op de Sea of Thieves
Om te achterhalen waar Sea of Thieves naartoe wil streven, is het ook niet onbelangrijk om te kijken waar het vandaan kwam. En ja, zelfs voordat de Anniversary Update een feit werd, groeide de game al aanzienlijk sinds de release. Na diens verschijning in maart van vorig jaar, werd Sea of Thieves tot vier keer toe al van flinke contentpakketten voorzien, naast legio patches en kleine verbeteringen.
Sea of Thieves vervormde, over verloop van 2018, van repetitieve online sandbox tot een beter uitgesproken multiplayer-ervaring. Piraten doken in groepsverband de groeiende zee op, steeds vaker met een hervonden draai. Of het nu ging om al samenwerkend jagen op nieuwe, maritieme dreigingen of het verkennen van een gevaarlijke(re) nieuwe regio; de wateren voelden telkens iets dieper. Ontwikkelaar Rare rolde daarbij ook steevast nieuw gereedschap uit, alsmede gameplay-mechanieken die bijvoorbeeld de samenwerking tussen piratenteams faciliteerden.
Elk van de grotere updates had goede bedoelingen (met minstens zulke goede communicatie) en een eigen charme, maar voor spelers bleef de insteek van “je eigen lol vinden” wel fier overeind staan. Geen enkele grote patch gaf een fundamenteel nieuwe draai aan hoe de game gespeeld kon worden. Dat terwijl sommigen daar nog altijd op hoopten…
Uitvaren met een verhaal
De Anniversary Update voorziet precies daarin. Enerzijds levert het méér van dat creatieve “eigen avontuur” gevoel, anderzijds stelt het spelers ook in staat een meer handgemaakt verhaal te vertellen. Onder het mom van de Tall Tales zijn er nu verschillende piratenavonturen om aan te slingeren, elk voorzien van gesproken dialogen, unieke schatten en complexere raadsels en gevechten.
Die verhalen vinden nog altijd plaats in de grote, boze onlinewereld van Sea of Thieves — met alle gevolgen van dien — maar voelen in elke zin meer gecureerd en uitgesproken. Ze gaan dieper in op de historie achter de wereld, geven een gezicht aan (voorheen vrij nietszeggende) karakters en laten je mysteries ontrafelen in verstopte tombes.
Elk van de negen missies slokt met gemak een uur of twee op, soms een hele avond, mocht je afgeleid raken door allerhande andere mini-avontuurtjes op zee. Denk aan confrontaties met andere spelers, sail-by-schatten of de optionele monsterhaai die een hapje uit je boot wil nemen.
De Tall Tales slagen er ondertussen wel in iets te leveren wat voorheen niet echt mogelijk was in Sea of Thieves. De wereld draaide immer om hoe jij en je team zelf wat in het rond snoepen, terwijl Tall Tales een smakelijk gerecht op maat voorschotelen. Een culinaire gang met een geheel eigen charme, welteverstaan.
Door opzwellende muziek, betere beloningen en een stukje interessante worldbuilding voelen sommige van de verhalen bijtijds als een interactieve Indiana Jones-film. Je vecht, puzzelt en vaart erop los, maar nergens verliest het dat Sea of Thieves-gevoel; dat je jezelf echt even piraat waant, op een eigen avontuur. Alles kán nog altijd gebeuren, maar nu dien je vooral eerst met een magisch reliek weg te sprinten van een horde, lichtgevende skeletten — de strijkers geven een filmische draai aan al die hectiek.
Hengels en harpoenen
In die zin is de Anniversary Update al met vlag en wimpel geslaagd. Waar Sea of Thieves een jaar geleden als een proof of concept lanceerde, lijken de Tall Tales eindelijk in te cashen op die potentie. Voor veel spelers daagt er nu een horizon om naar uit te varen, terwijl de reis ertussen gevuld is met de content die zichzelf voorheen al bewezen had. Het gezamenlijk varen, schatjes scoren en dreigingen vanuit de wereld overwinnen. De verbeterde waterwereld biedt genoeg unieke multiplayer-ervaringen die je haast nergens anders kan vinden; genoeg om je een paar avonden zoet te houden op zee.
Leuke bijkomstigheden zijn dan ook de aspecten die overal in Sea of Thieves geïmplementeerd worden en losstaan van de Tall Tales. Daaronder vallen onder meer een gloednieuwe compagnie en progressietak rondom vis- en kookactiviteiten — een veelgevraagde feature — en harpoengeweren op elk schip, die weer een creatieve draai aan het varen lanceren.
De ene vernieuwing vormt een van de meest passieve manieren om het spel te spelen, de andere zal juist ervaren schippers in gevechtssituaties tegemoetkomen. De harpoen is niet even betrouwbaar in hectische situaties, maar stelt échte helden in staat om boten razendsnel om te keren of schatten uit andermans handen te stelen. Bijzonder geinig in gebruik, mits de situatie zich ervoor leent.
De toevoegingen van de activiteiten voor de Hunter’s Call is eveneens een welkome. Rare heeft duidelijk tijd en moeite gestoken in de kunst achter het (tactisch) vissen, met een bijzonder subtiel hengelspel. Rustgevend als dat soms is, blijkt het echter wél een gevalletje low risk, low reward. De Hunter’s Call stijgt moeizaam traag door de progressie heen, met bijzonder weinig unieke beloningen. Achterhalen hoe je alle verschillende vis vangt is een leuke bezigheid, maar niet om nodeloos honderden keren over te doen.
In die zin schijnt er in de Hunter’s Call nog net iets te veel van “het oude Sea of Thieves” door. Die langgerekte grind voor een handvol aan unieke titels of een uniek scheepszeil. Misschien leuk voor de die-hard-liefhebbers, maar het haalt niemand over van kamp “Sea of Thieves bevat te weinig content voor de lange duur”. Laat ons dan, op zijn minst, zeldzame vissen opspijkeren aan de binnenkant van de romp. Of geef spelers iets tastbaars om de lange ritten interessant(er) houden.
Piraat-versus-Piraat
Een mogelijk iets geslaagdere nieuwe compagnie blijkt die van de Sea Dogs. Vanuit hun taverne (lobby’s die losstaan van de reguliere Adventure-modus) slingeren teams van vier zich in The Arena, Sea of Thieves’ eerste competitieve modus. Geen vriendjespolitiek meer; hier vechten piraten het uit in een 24 minuten lang durende wedstrijd om punten. Punten die verdiend worden door schatten op te graven en in te leveren, maar ook door elkaar het leven zuur te maken.
The Arena slaagt erin om een soort battle royale-esque gevoel naar Sea of Thieves te brengen. De spelcirkel krimpt misschien niet, maar het vertolkt bepaalde momentjes uit dat kaliber spellen. Ook hier trekt de actie op bepaalde momenten naar binnen, wat vervolgens uitmondt in het nodige spektakel. Schepen die elkaar finaal te grazen nemen, om vervolgens snoeihard ge-third partied te worden; The Arena is rijk aan dat soort momentjes.
Des te beter ook dat de Sea Dogs’ progressie vele malen sneller verloopt én er meer unieke beloningen in het verschiet liggen. Jammer is alleen wel weer hoe de matchmaking te wensen overlaat, waardoor de wachttijden tussen potjes een gigantische domper kunnen zijn voor het tempo. Rare laat echter wel weten daar actief aan te sleutelen, alsmede meer aspecten van The Arena op maat te maken voor spelers.
Positieve bijkomstigheid van The Arena blijkt wel dat er nu een verdeling lijkt te ontstaan in de verschillende soorten Sea of Thieves-spel. Voor een kortstondig en agressief potje kun je hierin los, terwijl Adventure nu ruimte biedt voor spelers die langere (vaak vriendelijkere) avonden zoeken. Zie het als een passieve anti-griefing-maatregel — al weet je natuurlijk nooit of je iemand écht kan vertrouwen in de open wereld.
Daarnaast vormt The Arena natuurlijk bij uitstek het letterlijke slagveld, waar je allerlei esports ready vaartechnieken in uit kan proberen, alsmede volop kan experimenteren met de soms wat lastige harpoengeweren.
Is er echt een markt voor een competitieve scene binnen Sea of Thieves? Dat valt te betwijfelen. In zijn huidige vorm is The Arena eerder een vlot uitstapje, dan iets wat kans maakt om op zichzelf ook een following te vergaren.
Conclusie
Spraken we een jaar terug nog met name over wat voor potentie Sea of Thieves zoal had, nu lijkt Rare die daadwerkelijk de meester te worden. Hun piratenwereldje dijde langzaamaan al uit met meer content, maar de Anniversary Update kenmerkt de eerste écht grote sprong. Meer om te doen op zee, met meer manieren om het te doen bovendien; dát is vooral hoe Rare nu doorbouwt op de fundering.
Met Tall Tales en The Arena staan nieuwe pilaren om verder op door te bouwen. De ene voelt beter verwoordt dan de ander, maar beide getuigen ze van Sea of Thieves’ flexibele aard — het feit dat de service-gerichte wereld nooit echt stilstaat. De koddige wereld vormt fundering om allerlei uiteenlopende multiplayer-avonturen in te beleven, maar nu dus eindelijk ook met een verhalende of juist competitieve twist. Al zouden wat verdere tweaks zeker niet misstaan voor het tempo en gebruiksgemak.
Maar nee, ook daar stopt het nog niet. Die recent geplaatste pilaren worden verstevigd, terwijl de content daaromheen verrijkt wordt. Zo ontbreekt de Anniversary Update nog altijd aan de eens beloofde huisdieren op zee, alsmede een reeks andere opties waar Rare soms al geniepig naar lijkt te verwijzen.
Eén jaar later lijkt Sea of Thieves gigantisch veel dichter bij diens eindbestemming, maar we zijn er nog niet — wel lijkt de wind weer goed in de zeilen te zitten.
Sea of Thieves verscheen op 20 maart 2018 voor Xbox One en Windows 10, met cross-platform multiplayer onderling. Een digitale Play Anywhere-kopie kost vanuit de Microsoft Store zelf 49,99 euro. Sinds release is de game ook onderdeel van de Xbox Game Pass, die de game eveneens speelbaar stelt op beide platformen.
