Preview: Sekiro: Shadows Die Twice

Dark Souls met samurai. Dat is de beschrijving die ik veel op het internet heb zien dwalen over Sekiro: Shadows Die Twice. Het nieuwste project van Hidetaka Miyazaki en zijn studio From Software belooft weer hard as nails te zijn, maar het is niet zomaar een kopie van de zo geliefde Dark Souls-franchise.

Sekiro lijkt zich namelijk op een aantal vlakken te onderscheiden van de successerie van From Software en dan heb ik het niet over alleen een andere setting. Nee, de gameplay is tijdens eerdere speelsessies al anders gebleken en er zijn nog een aantal elementen die ik graag wil zien in Sekiro: Shadows Die Twice.

Een persoon met mogelijkheden

De (nog) naamloze protagonist, al betekent Sekiro ‘de wolf met één arm’, is door nog onbekende redenen zijn arm verloren en dit is meteen al één van de elementen die deze game anders maakt dan Dark Souls. De prothese die de beste man heeft ontvangen is net een Zwitsers zakmes en de belangrijkste gadget is de grapplehook.

De haak zorgt ervoor de Sekiro: Shadows Die Twice veel verticaler is dan Dark Souls. In de eerste gameplaybeelden is ook te zien hoe de protagonist van dak naar dak kan slingeren en er wordt ook afgedaald in een enorme kloof, tevens het huis van een enorme slang. Verticaliteit is zeer belangrijk, net als een ander hoofdelement van de RPG; stealth.

Geduld en stilte wordt in Sekiro beloond met extreem krachtige aanvallen, waarmee je de vijand in één keer kan uitschakelen. Ook moedigt het leveldesign spelers aan om sluipend te werk te gaan. Je kan verschuilen in bosjes, ‘plakken’ tegen muren en je kan sluipen om zo min mogelijk geluid te maken.

Het is ook nog steeds mogelijk om frontaal in de aanval te gaan. Ook in deze situaties is je kunstarm te gebruiken, alleen dan als een lijp wapen. De vlammenwerper, shuriken en bijl zijn al gespot, maar ik hoop op nog wat meer variatie. Je bent vrij hoe je speelt, maar hoe stiller je bent hoe beter.

Kleur en duisternis

Sekiro: Shadows Die Twice is ook de eerste game van From Software met een wereld, waar je wél in wilt rondlopen. Dark Souls en Bloodborne zijn toch erg duister, met veel middeleeuwse en gotische invloeden. Kerkers, vervallen kastelen en vervloekte moerassen waren de omgevingen waar je de meeste tijd in spendeerde. Sekiro lijkt een veel groter kleurenpalet te bevatten en het ziet er prachtig uit.

In de beelden die we tot nu toe kennen, zien we een adembenemend kleurrijk Japan. Roze bloesems aan de bomen, licht besneeuwde daken en zonovergoten pleinen. Deze wereld zorgt niet direct voor een depressie, maar gelukkig zijn de vijanden de duistere vlekken in dit schilderij. De enorme slang in de kloof en de gigantische nioh-baas geven de game toch het onheilspellende gevoel van wat we kennen van From Software.

Ook staat de dood centraal in Sekiro: Shadows Die Twice, alleen ben ik nog niet zo zeker van dit gameplay-element. Zoals de titel van de game al verklapt, ben je eigenlijk een kat met meerdere levens. Je kan tijdens een gevecht terugkeren uit de dood en jezelf een tweede kans gunnen. En soms zelfs een derde of vierde kans. Dit geldt soms ook voor de tegenpartij, alleen is het niet helemaal duidelijk wat de voorwaarden zijn. In verschillende let’s play’s leek het iets te willekeurig. Desondanks is het idee heel tof, al moet dit in mijn ogen wat duidelijker zijn uitgewerkt.

Miyazaki-magie

Er is één element, waar we zo goed als niets van weten en dat is het verhaal. De mensen van From Software en vooral Hidetaka Miyazaki zijn meesters in het vertellen van verhalen met weinig woorden. Demon’s Souls, Dark Souls, Dark Souls 3 en Bloodborne zijn allen doordrenkt met lore en geweldige verhalen. Het is aan de speler om die verhalen te onthullen, door goed op je omgeving te letten en je gevonden voorwerpen te inspecteren. Het is alsof je een puzzel van tienduizend stukjes legt, waarvan ieder stukje al een verhaal op zich is.

Dark Souls 2 was op dit gebied echter lang niet zo sterk en dat had maar één reden; Miyazaki was niet betrokken bij de ontwikkeling van deze game, omdat hij al bezig was met Bloodborne. Toen bij de onthulling van Sekiro: Shadows Die Twice duidelijk werd dat hij de regie op zich naam, wist ik eigenlijk al direct dat het verhaal gered is.

Het is een stukje magie die de From Software-games zo verdomd vet maken om te spelen en ik hoop dat Sekiro ook deze behandeling krijgt. Elk artefact, elke vijand en elke baas moet een verhaal en een reden hebben, waarom ze er zijn en waarom ze juist op die plek van de wereld opdagen. Een From Software-game is niet ‘alleen maar’ moeilijk. Het is altijd veel meer dan dat.

Voorlopige conclusie

Of dit ook het geval is voor Sekiro: Shadows Die Twice, zien we op 22 maart. Dan komt de game van From Software uit op de PlayStation 4, Xbox One en pc. Er lijkt maar weinig in de weg te staan om van Sekiro een topgame te maken en ik heb er megaveel zin in. De komende maanden zal ik maar wat controllers inslaan, want één ding is zeker; Sekiro: Shadows Die Twice wordt sowieso weer controllerslopend lastig.

Dit artikel maakt deel uit van onze Fast Forwards-reeks, waarin we in december en januari vooruitblikken op de games van het nieuwe jaar. Hiervoor gebruiken we informatie die online beschikbaar is, eerdere speelsessies van de redactie, keiharde speculaties en/of rijke fantasieën over wat we willen zien in deze games. Laat ons vooral in de reacties weten waar jij zin in hebt in 2019 en waar je meer over wilt lezen!