Review: Red Dead Redemption 2

Het is alweer vijf jaar geleden dat Rockstar Games ons verblijdde met hun laatste grote release. Grand Theft Auto 5 verraste vriend en vijand met een enorme wereld die niet alleen geloofwaardig was, maar ook schitterde met een fantastische cast, sublieme missies en de beste storytelling ooit in een game vertoond. De game was een bekroning op de voorgaande generatie spelcomputers en het legde de ontwikkelaar geen windeieren.

Het is dan ook niet gek dat de ogen van de wereld gericht zijn op het vervolg van het in 2010 verschenen Red Dead Redemption. Die game legde de basis voor dit nieuwe epos en liet ons in de huid kruipen van John Marston, die zijn vrijheid wilde terugwinnen door middel van het opsporen van zijn oude bendeleden.

In Red Dead Redemption 2 komen we erachter hoe die bende te werk ging, aangezien de game zich twaalf jaar voor de gebeurtenissen van het eerste deel afspeelt. Het Wilde Westen is in zijn nadagen; stoommachines maken paarden en mensen steeds vaker overbodig en de Verenigde Staten worden steeds meer geleid door de centrale overheid.

De bende van Dutch Van Der Linde wordt opgejaagd door de federale politie, wanneer jij in de huid kruipt van Arthur Morgan, de meest trouwe volgeling van de charismatische leider. Veiligheid is bijna nergens meer te vinden en een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Acht jaar lang is Rockstar Games bezig geweest met de ontwikkeling van Red Dead Redemption 2. Sinds de lancering van GTA 4 weet de studio precies waar hun kracht ligt. Naast het creëren van een geloofwaardige en diepe wereld kan de ontwikkelaar verhalen vertellen als geen ander; zelfs filmmakers kijken met grote ogen naar de laatste paar games van Rockstar.

De lat ligt dan ook bizar hoog, vijf jaar na de lancering van Grand Theft Auto 5 en dat de cast van RDR2 groter is dan die van Game of Thrones wil veel zeggen. Vanaf het moment dat de game start en het verhaal begint voel je maar een ding: liefde. Liefde voor karakters, liefde voor de wereld, liefde voor geschiedenis en bovenal: liefde voor games. Het is de reden dat ik zo van deze vorm van entertainment houd.

Dutch Van der Linde

Als je na de proloog de wereld betreedt voel je direct de magie van RDR2. De wereld leeft. De vergezichten zijn adembenemend, met bergen in de verte, bomen die waaien, dieren die rondrennen in het bos en mensen die hun leven leiden. De introductie van de game duurt even en je wordt langzaam ondergedompeld in het Wilde Westen van 1899.

Hoofdpersoon Arthur Morgan is vaak stoïcijns, meestal behulpzaam, soms hulpeloos en altijd hopeloos op zoek naar vrijheid voor de leden van zijn bende. In meeslepende films wordt het verhaal van Dutch Van Der Linde verteld. Na een stroef begin ga je al heel snel van Dutch houden en begrijp je precies waarom Arthur een kogel voor hem zou vangen. Ook andere leden van de groep hebben een persoonlijkheid en een verhaal.

De geniaal sluwe plannen van oude baas Hosea Matthews, de financiële valstrikken van Duitser Leopold Strauss, de domme acties van Bill Williamson en de stoïcijns eerlijke opmerkingen van John Marston. Of je nu van ze gaat houden of dat je ze gaat haten, emoties brengen ze allemaal los. En dan heb ik het nog niet eens over de vrouwen van de groep, die hun stempel meer dan eens weten de drukken op de dynamiek van de groep.

De bende is op de vlucht voor de “Pinkertons” en dat is het perfecte excuus om je door de enorme wereld te leiden. Door besneeuwde bergen en uitgestrekte velden, door dorre woestijnen en diepe bossen, de afwisseling is enorm in de wereld en het verhaal.

Of het nu rivaliserende bendes betreft, eeuwenlang ruziënde families, een machtige Italiaan in een oorspronkelijk Franse stad of een gefrustreerde eigenaar van een vervoersbedrijf in het rustieke Amerika van het Wilde Westen, de verhalen zijn legio en bij alles wat je meemaakt zit je op het puntje van je stoel.

Natuurlijk zullen we in deze recensie inhoudelijk niks verklappen, maar genieten zal je van begin tot eind, waarbij je gemakkelijk 60 uur bezig bent met het verhaal alleen.

Doen wat jij wilt

Naast het meeslepende verhaal grossiert Red Dead Redemption 2 in een beloningssysteem die jou als speler laat beslissen waar jij je in wilt specialiseren. Alles in de wereld heeft een functie, van kleine taken tot enorme operaties.

Natuurlijk kan je als bende rijker worden ten koste van anderen, of dat nu is door het beroven van een trein, koets of winkel, maar ook kun je op meer legitieme manieren zorgen dat Arthur en de groep sterker worden.

Dit kan heel klein, door het vervullen van taken in je kamp. Versleep balen hooi of zakken meel en je wordt al begroet met kleine beloningen als geld, extra lang kunnen sprinten of extra lang gebruik kunnen maken van Dead Eye (slow motion, waarover later meer).

Een grotere uitdaging ligt in het jagen, want de game bevat 178 dieren die je kunt schieten, waarbij alles een functie heeft. Trappers die verspreid zijn over de wereld kunnen je helpen met het vervaardigen van de pelzen en veren tot de mooiste kostuums en upgrades. Krokodillenleren laarzen, hoeden van berenkoppen en slangenleren riemen zijn slechts een paar van de vele opties in de game. Dit zijn er namelijk honderden en je kleding is slechts een van de functies van het jagen van dieren.

Je kunt elk dier vellen en naast de huid ook het vlees gebruiken. Vervolgens kun je dit verkopen, maar ook afleveren aan je bende, waardoor er een constante stroom van voedsel gemaakt zal worden door de kok. Aan alles is gedacht. Vel een dier voordat je hem vervoert en het vlees zal eerder rotten. Laat het dier “heel” totdat je in je kamp bent en je bendeleden hebben verser voedsel.

Urenlang kan je je vermaken met het vissen in de game. Er zijn dertig vissoorten te vangen en als je een bootje pakt en naar het midden van een meer roeit is de kans groter dat je een bijzondere vis aan de haak slaat. Het oog voor detail is bizar groot en dat zal voor veel spelers wennen zijn.

Alles wat je in de wereld doet doe je namelijk daadwerkelijk. Dit klinkt wat vaag, maar we komen er nu pas achter hoe onrealistisch veel games eigenlijk zijn. Wil je een dood dier vervoeren met je paard, dan zal je deze daadwerkelijk optillen en op je paard binden. Een tweede dier van formaat zal niet passen, al is er aan de zijkant van je zadel nog wel ruimte voor een kalkoen of een konijn.

Ook bij het roven van huizen is dit realisme doorgevoerd. Arthur zal daadwerkelijk kastjes en laatjes moeten opentrekken alvorens hij de spulletjes een voor een kan pakken. Dit kost je meer tijd dan je gewend bent van andere games, maar omdat alle bewegingen zo realistisch in beeld worden gebracht ben je hier zo aan gewend.

Trouwe ros

Vind je het ook vreemd dat je in de meeste games een oneindige voorraad aan wapens hebt, die vanuit het niets verschijnen op je rug? Rockstar maakt hier een eind aan met het nog belangrijker maken van je trouwe ros. Je paard fungeert niet alleen als je primaire vervoersmiddel, maar ook als je opslagpunt voor wapens en attributen.

Naast twee revolvers kun je twee grotere geweren dragen op je rug. Deze zal je daadwerkelijk uit het zadel van je paard moeten pakken en dus is het voor elke missie nadenken of je een shotgun, sniper of rifle pakt.

Wapens die overigens tot in het kleinste detail aan te passen zijn. Wil je een andere kleur loop of een leren kolf met een opdruk van een eland of een wolf? Ga naar de lokale wapenboer en je kun kiezen uit tientallen opties per wapen. Let echter wel op dat je je wapen af en toe schoonmaakt, want slijtage is in het Wilde Westen aan de orde van de dag.

In een game als Red Dead Redemption 2 draait natuurlijk alles om het “verdienen” van geld. Hoe meer geld je verdient, hoe toffer je kleding, hoe beter je wapens en hoe mooier je paard. Toch zal je niet alleen geld verdienen voor jezelf, maar ook voor de bende.

Op elk moment in de game kun je een deel van je eigen geld afromen naar de bende, waarna je het kamp kunt upgraden. Een kippenhok zorgt voor meer eten, een beter veldhospitaal voor betere medicijnen en een paardenstalling zorgt ervoor dat je meer paarden kunt opslaan.

Toch is alles optioneel, van de kleine klusjes in je kamp tot het storten van geld in de gemeenschappelijk pot. Heb je er geen zin in dan doe je het niet, maar voor mij persoonlijk was het erg bevredigend om het kamp te zien groeien en bloeien dankzij mijn harde werk.

Misdaad loont soms niet

In de eerste Red Dead Redemption was het aantal willekeurige gebeurtenissen in de wereld al groot, maar het tweede deel doet daar een behoorlijke schep bovenop. Met veel van de mensen in de wereld kun je een gesprek aangaan.

Je kunt ervoor kiezen ze vriendelijk aan te spreken of agressief, of je kunt ze natuurlijk direct beroven. Dit zal niet alleen invloed hebben op je karma, ook zal je nieuwe informatie of avonturen vrijspelen door mensen aan te spreken. Er wordt gewezen op verborgen schatten, rijke inwoners of onbewaakte huizen.

Het praten met mensen loont, maar ook als je dat niet doet zal je genoeg mensen tegenkomen die een slechte of juist een goede dag hebben. Zo wist ik een man te redden van een slangenbeet, ontsnapte paarden terug te halen voor een willekeurige reiziger en een verdwaalde vrouw weer thuis te brengen. Tijdens het rondrijden langs een bosrand kwam ik een veel grotere gebeurtenis tegen.

Zo hoorde ik een groep mensen gillen van achter een heuvel. Bij aankomst stond er een trein stil en was een rivaliserende bende bezig met het overvallen van tientallen treinreizigers. Mijn shotgun deed zijn werk en ontdeed het gespuis van hartslag, waarna mijn karma behoorlijk steeg.

Als held van de dag kon ik het niet laten de trein verder leeg te halen, zonder getuigen natuurlijk, want de dankbare reizigers waren inmiddels gevlucht. Meer karma en extra poen. A honest day of work on the prairie.

Misdaad loont overigens niet altijd. De Verenigde Staten worden in 1899 steeds meer in de hand gehouden door verschillende politiediensten. Deze zijn natuurlijk te bevechten, maar meestal is het toch verstandiger om je gedeisd te houden als er mensen in de buurt zijn.

Mocht je van plan zijn om een zinloze moord te plegen of een zinvolle beroving te ondernemen, wees je dan vooral bewust van getuigen. Rij iemand aan, steel, schiet of schop en er zal meestal iemand getuige van zijn. Dit hoeft niet het einde van de wereld te zijn, want getuigen zijn af te tuigen of af te schieten. Met een beetje geluk zal er daarna niemand meer in de buurt zijn.

Vlucht snel weg of verberg de lichamen en je kunt rustig verder reizen. Weet een getuige om hulp te roepen dan dien je het wel op een rennen te zetten. Bij grote misdaden zal een stad of dorp worden afgesloten, waarna het voor een bepaalde tijd bijna niet meer mogelijk om terug te keren zonder gezien te worden. Daarnaast is het een bijzonder dure grap om je misdaden af te kopen. Dit is wel mogelijk (het is immers de VS), maar kan aardig in de papieren lopen. Misdaad loont soms niet.

Dead Eye is terug

Een unieke vaardigheid in Red Dead Redemption is het Dead Eye-systeem. Dit zorgt ervoor dat je tijdelijk in slow motion kunt vechten en tegenstanders kunt selecteren waarna je ze in een keer neermaait.

In het begin van de game is je Dead Eye nog niet zo sterk, maar dit zal naar verloop van de game beter worden, afhankelijk van of je erin investeert. Klusjes maken je Dead Eye beter, maar dat geldt ook voor andere vaardigheden van jou, je paard en je bende.

Zo kun je ervoor zorgen dat je bendeleden meer geld storten in de gezamenlijke pot, je paard langer en harder kan sprinten en jij meer bepantsering hebt, zodat je minder snel sterft. Ook je eigen verzorging draagt hieraan bij. Ben je vermagerd, dan zal je eerder vermoeid raken en slaap je weinig, dan zal je minder kogels kunnen weerstaan.

Dit geldt ook voor je paard. Een vies en/of ongelukkig paard heeft minder uithoudingsvermogen, waardoor het loont om je paard soms een suikerklontje te geven, te verwennen met een aai over de nek of schoon te maken met een borstel. De band die je met je paard krijgt is voelbaar en je wilt absoluut niet dat deze sterft. Sterker nog, toen ik later in de game een sneller en sterker paard kon kopen heb ik dit niet gedaan. Zo gehecht was ik aan mijn lieve Morrigan (uit Dragon Age, de enige vrouw waar Peter hetero-gevoelens voor heeft, red.).

Op grafisch vlak weet Rockstar Games opnieuw een hoogtepunt te bereiken. GTA 5 is na vijf jaar nog steeds een van de mooiste games op de markt en RDR2 doet daar gewoon weer een schepje bovenop.

Animaties van mens en dier zijn zo waarheidsgetrouw, dat je meer dan eens verbaasd opkijkt als er een hertje voor je paard springt of een panter in een boom op je neerkijkt. De vergezichten zijn belachelijk realistisch, zeker als je deze in verschillende weersomstandigheden bekijkt. Een storm zie je in de verte opdoemen alvorens de regendruppels het zand veranderen in modder.

Hetzelfde geldt als de eerste sneeuwvlokjes je leren jas bedekken met kou. De beekjes, stroompjes en riviertjes zijn levende watermassa’s, zeker als je er met je paard doorheen galoppeert en de pootafdrukken van wilde dieren in de sneeuw zorgen ervoor dat je je nooit alleen voelt. Net als in GTA 5 is de gehele game daarnaast in first person te spelen!

De game kent af en toe framedrops en ook zal Arthur soms een rare stap zetten waardoor je een kast minder gemakkelijk kunt leegroven, maar in het geheel is dit een detail die de schoonheid geen moment tekort doet.

Conclusie

Rockstar Games heeft zichzelf overtroffen met Red Dead Redemption 2. Alles in de wereld straalt liefde uit en is zo bizar goed uitgewerkt, dat je je hardop afvraagt wat de volgende stap zal zijn voor de ontwikkelaar.

Grafisch is het elk moment in de game genieten, of je nu over de uitgestrekte velden rijdt, door de besneeuwde bergen ploetert of in de vieze stad wandelt. De wereld is enorm en overal is leven te zien. Het lijkt onmogelijk om alle 178 diersoorten en dertig verschillende vissoorten te zien, maar na vandaag weet ik dat heel veel mensen dit gaan presteren.

Hoe mooi en rijk de wereld ook is, het is nu meer dan ooit duidelijk waar de passie en kracht van Rockstar Games ligt. Rockstar wil verhalen vertellen en doet dat als geen ander. De productiewaarde van de game is zo hoog, dat filmmakers over de hele wereld zullen smullen met gepaste bewondering en gamemakers met terechte jaloezie.

Elk personage is een echt mens waar je direct in gelooft, elke omgeving vertelt een verhaal met een geschiedenis en elk avontuur doet je verlangen naar meer. Als je Red Dead Redemption 2 een cowboy-game noemt dan doe je het spel op alle fronten tekort. Red Dead Redemption 2 is van begin tot eind pure liefde.