Eigenlijk ben ik wel de laatste persoon die een ‘beste games van 2018’ lijstje moet maken. Ik neem nooit echt tijd om AAA-games te spelen en heb er dan ook dit jaar nagenoeg geen enkele gespeeld. Daarvoor kan je beter in de lijstjes van Amador, Peter en Tom kijken.
Ik heb mij dit jaar vooral gericht op indiegames, specifiek de kleinschaligere games die zware thema’s aansnijden, gemaakt zijn door (vaak) kleine teams en een interessant achtergrondverhaal vertellen. In mijn lijstje dus geen God of War, Marvel’s Spider-Man of Hitman 2. Wel zal je in deze lijst games aantreffen die je hoogstwaarschijnlijk hebt gemist dit jaar, waarvan ik eigenlijk vind dat je ze op z’n minst een kansje moet geven.
Niet 1. My Memory of Us
Twee jaar geleden sprak ik met de makers van deze lieve indie-game en sindsdien kon ik er niet over ophouden. Een puzzelgame die zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog waarbij je in de schoentjes stapt van twee vluchtende kindjes. Daarnaast greep het mij ook aan dat de makers verhalen van hun familie erin wisten te verwerken. Deze game liet mij eens te meer zien dat computerspellen niet alleen een doel kunnen hebben, maar ook ingezet kunnen worden als middel om bepaalde thema’s aan de kaak te stellen.
De gameplay van My Memory of Us is allesbehalve soepel, innovatief of verrassend. Het verhaal wist mij echter genoeg te boeien en het idee van de twee kindjes op de vlucht zorgde er toch voor dat ik steeds verder speelde. Een mooi voorbeeld dat games over de Tweede Wereldoorlog echt niet altijd maar hoeven gaan over schieten en oorlog voeren.
Ook niet 1. Moonlighter
Eén van de games waar ik dit jaar echt naar uitkeek was Moonlighter (de andere twee zijn Mineko’s Night Market en Ooblets, maar die zullen we hopelijk volgend jaar in mijn eindejaarslijstje tegenkomen). Wat mij in Moonlighter zo aansprak is de tweestrijd en de contrasterende gameplay die in het verhaal mooi samenkomen: ’s avonds op zoek naar materialen die je vervolgens overdag verkoopt in je winkel.
Al van kleins af aan heb ik een zwak voor managing games. Vroeger heb ik iedere browsergame waarbij je een winkel, restaurant of boerderij moet beheren kapot gespeeld. Vooral het winkelelement weet mij in Moonlighter dan ook te bekoren, het grinden in grotten dan weer iets minder. Desalniettemin vind ik de combinatie opmerkelijk en de afwisseling wist mij uren in het spel te lokken.
Net geen 1. Overcooked 2
Een game hoeft niet altijd zwaar, intens of innovatief te zijn. Eén van de basics van gaming is dat het simpelweg leuk moet zijn. Ik merk soms dat ik teveel bezig ben de technische kant of het achtergrondverhaal van een game. “Hoe ziet het er grafisch uit?” “Hoe voelt de gameplay?” “Weegt de speeltijd op tegen de prijs?” Waardoor ik me niet helemaal kan laten gaan in een game.
Overcooked 2 was één van de weinige games dit jaar waar ik mij helemaal in wist te verliezen. Met de juiste medespeler is dit toch één van de beste co-op games die ik sinds lange tijd heb aangeraakt. Discussiëren over de juiste tactiek, schreeuwen om stomme fouten en gillen vanwege hilarische taferelen en dit allemaal om de wereld te redden van zombiebrood. De kleurrijke wereld, schattige en grappige poppetjes en de langzame leercurve bleken voor mij een killercombo en zodoende heeft nagenoeg iedereen om mij heen op zijn minst één potje Overcooked 2 met mij moeten spelen.
Bijna, bijna 1 of helemaal 2. Frostpunk
De wereld is naar de kut en helemaal ondergesneeuwd, een groepje overlevenden besluiten een nederzetting te vestigen en jij hebt de leiding over dit armzalig volkje met een uitzichtloos bestaan. Geen keuze die je maakt in Frostpunk is de juiste en niets in deze game geeft je hoop op een goed einde.
Pure zelfkastijding. Of het nou is om jezelf daadwerkelijk te straffen of omdat je pijn als iets lekkers ziet, Frostpunk speel je niet voor de leuk. Deze zware, duistere en pijnlijke game geeft je vaak keuzes als zieke kinderen laten sterven en zo het volk honger laten lijden of eerder genoemde kinderen laten creperen tot hun dood. Allesbehalve een gezellige game, maar juist daarom zo interessant.
1. Florence
Op de valreep speelde ik in de laatste week van 2018 nog een indie mobile-game waar ik dit jaar geen tijd voor heb gemaakt. Gelukkig heb ik mezelf uiteindelijk voor een klein half uurtje op de bank geplant en speelde ik de ‘best mobile game’ van dit jaar, aldus de Game Awards. In een kleine dertig minuten vond ik liefde, brak mijn hart en ging ik eindelijk mijn dromen achterna.
Wat mij doen heeft besluiten om mijn lijstje voor 2019 nog zo laat aan te passen, is de manier hoe de makers gaming gebruiken om een verhaal te vertellen. Florence had net zo goed een emotionele video kunnen zijn, maar in plaats daarvan zijn er innovatieve gameplayelementen gebruikt voor een nog meeslependere ervaring. Zo moet je de spreekwolkjes op de eerste date in elkaar puzzelen, naar gelang van tijd worden deze puzzels makkelijker omdat het gesprek soepeler gaat. In een ruzie komen deze puzzeltjes weer terug, maar dan met scherpe puntige hoekjes. Het zijn deze kleine details, tezamen met de prachtige soundtrack en grafische stijl, die van Florence één van mijn fijnste game-ervaringen van 2018 maakten.
Ook Top 5-waardig. GRIS en The Mooseman
De oplettende lezer mist wellicht een game in mijn lijstje. GRIS beloonde ik dit jaar met maar liefst een 9! Dit pareltje met zijn unieke levels, mooie thema’s en prachtige artstyle verdient eigenlijk ook gewoon een plekje in de top 5. Deze pure puzzle platformer is er niet op uit om je te frustreren of intens uit te dagen. Het gaat om de ervaring, het uitzicht en de innovatieve puzzels en gameplay.
Stiekem misschien niet echt Top 5 waardig, maar wel noemenswaardig is The Mooseman, een indiegame over de folklore van bepaalde gebieden in Rusland. Ook in dit spel is gaming meer een middel om een verhaal te vertellen in plaats van het doel. Qua gameplay weet The Mooseman weinig te brengen, maar qua verhaal en grafische stijl des te meer!
Altijd 1. De Sims
Mijn GOML, Game of My Life, kwam dit jaar met twee toppers van uitbreidingen. De Sims 4: Jaargetijden en De Sims 4: Word Beroemd zijn twee welkome delen die genoeg verdiepende gameplay geven waarmee een potje Simsen nog rijker en dieper voelt dan voorheen. Ik denk dat ik De Sims 4 dit jaar meer heb gespeeld dan alle bovenstaande games bij elkaar. Het blijft gewoon een heerlijke vermakende ervaring waarin je veel verschillende dingen kunt doen waardoor je niet snel verveeld raakt. Van alle genoemde games in deze lijst ben ik er enkel bij deze game zeker van dat het in 2019 ook weer op mijn beeldscherm verschijnt.
Voornemens voor 2019
Net als lijstjes, doe ik ook niet echt aan goede voornemens. Maar als ik er dan toch iets over moet vertellen, hoop ik jullie in 2019 weer te mogen vervelen met nog meer interessante, pretentieuze en bijzondere indiegames. Het lijkt me ook tof om weer video’s te maken zoals we dat hebben gedaan voor Tomb Raider! Wie weet wordt 2019 het jaar dat ik eindelijk weer eens een AAA-game oppak! Welke raad jij mij aan?
Het zijn geen games voor mij maar je brengt het leuk.
Heb ook zeker genoten (en geniet soms nog steeds) van Moonlighter, ik zou ‘m echter nooit overwegen als topmateriaal. Die tweedeling van jagen-verkopen is fantastisch, maar het vechtsysteem is echt net iets te bout om het echt voortdurend te blijven spelen.
Florence moet ik overduidelijk dan ook nog eens oppakken, zo voor een middagje (of twee) tussendoor.
@Tom Kauwenberg: Ik begrijp helemaal wat je zegt! Echter vond ik Moonlighter qua opvallend genoeg (door dus de tweedeling) dat deze wel gemeld moest zijn. Ik had liever gezien dat Mineko’s Night Market, die een soortgelijk trucje gaat doen, erin stond maar helaas komt deze (hopelijk!) pas in 2019.