Review: The Mooseman

Bij het woord mythologie denken we al gauw aan de Romeinse en Griekse verhalen over goden. Maar nog veel meer volkeren hebben een rijke geschiedenis aan folklore, waaronder de Russen. In de indie-game The Mooseman kruip je in de huid van een sjamaan en maak je een reis door drie verschillende lagen van de wereld. Weet The Mooseman je in twee uur Russische folklore-fanaat te maken of hadden de voorvaderen van Putin verborgen mogen blijven?

Een walking simulator met een snufje puzzels

The Mooseman is een side-scroller welke veel weg heeft van een 2D walking simulator. Na een in het Russisch ingesproken intro, deze wordt gelukkig wel ondersteund met Engelse tekst op het scherm, begint de game aan zijn kalme start. Dit is direct het moment waarop de magische wereld wordt geïntroduceerd. Met een druk op de knop verschijnen er extra elementen in het level om je heen. Dit zijn enkele bomen en rotsen maar bovenal bijzondere wezens. Door de gehele game blijf je tussen de normale en de magische wereld schakelen om je zo een weg door een level te banen. Zo kan een rots in de gewone wereld veranderen in een wezen dat jou volgt in de magische wereld.

Het puzzelelement zit hem dan in het verschuiven van het wezen zodat je deze vervolgens, wanneer je weer in de normale wereld zit, als rots kan gebruiken als opstapje. Deze puzzels spelen echter geen hoofdrol en voelen hier en daar zelfs als een ‘moetje’ om The Mooseman überhaupt een game te mogen noemen. Interessant wordt het wel wanneer je de strijd aan moet met de grotere goden. Deze boss battles voelen als een verademing, maar doen je helaas wel het verhaal vergeten.

Traag om het verhaal te kunnen bijbenen

De rust waarmee de game begon blijft de gehele tijd redelijk gelijk. Er zijn een aantal momenten waarop je denkt dat de game qua snelheid en timing wat vaart gaat maken, maar deze momenten eindigen sneller dan je verwacht. Deze traagheid dwingt je om de game meer als een ervaring te zien en hierdoor kan je ook meer aandacht schenken aan de storytelling en de grafische stijl. Beide elementen zijn uitstekend verwerkt. The Mooseman ziet er veelal uit als een grove grottekening die tot leven is gekomen. De levels zijn over het algemeen heel duister en ééntonig in kleur neergezet, en dit is een mooi contrast met de witte elementen die opdoemen in de magische wereld.

Tussen de levels door wordt er het verhaal verteld in het Russisch, en hoewel de tekst er in het Engels bijstaat is dit toch enigszins verwarrend maar het zorgt er ook direct voor dat je je bewust blijft van het feit dat je te maken hebt met een echte folklore. Het verhaal wordt in-game niet geheel duidelijk en wordt minimaal uitgelegd, gelukkig kan je collectables verzamelen welke je, in een apart menu, meer achtergrondinformatie kunnen geven.

Conclusie

The Mooseman is een prachtige indie-game welke je ogen kunnen openen voor een schat aan mystieke verhalen. De grafische stijl van de game is opvallend en maken je level op level weer nieuwsgierig naar wat er zal volgen. Helaas werkt de snelheid van de game zichzelf erg tegen. Maar met de juiste mindset kan The Mooseman als een mooi mysterieus verhaal ervaren worden waar je binnen twee uur doorheen gamet.