De 5 beste games van 2018, volgens Peter!

2018 gaat voor mij niet de boeken in als een van mijn beste jaren, vooral op persoonlijk vlak was het een verschrikkelijk kutjaar. Daar komen we natuurlijk weer doorheen, maar dat heeft ook invloed gehad op mijn liefde voor games. Er zijn best veel games blijven liggen.

Dan denk ik vooral aan Monster Hunter World en Ni Nu Kuni 2: Revenant Kingdom, twee games die ik graag had willen spelen uit interesse. Er zijn ook games die ik gemist heb die wel in mijn straatje liggen. Games als Far Cry 5, Shadow of the Tomb Raider, Assassin’s Creed Odyssey en de Blackout-modus van Call of Duty: Black Ops 4 heb ik allemaal moeten missen. Toch zijn er in 2018 zoveel topgames verschenen, dat ik wel een mooie lijst kan maken met mijn beste games van het jaar.

5. Nidhogg 2

Het voelt bijna als verraad, want weinig mensen zijn altijd zo kritisch op indiegames als ik. Dat heeft een duidelijke reden, indiegames worden niet aan dezelfde standaarden gehouden als AAA-games. Liefhebbers van het genre zien gebreken in deze games bijzonder vaak door de vingers, vaak omdat er een mooi verhaal achter de studio schuilt. “Ja, maar deze games is maar voor drie mensen gemaakt!”. Vervolgens vinden diezelfde mensen het prima als zo’n game 15 tot 30 euro kost, terwijl dit soort games met een simpele extrapolatie van mankracht niet meer dan 3 tot 5 euro mogen kosten. Maar goed, indie is als quinoa of speltbrood, het is nooit bewezen dat het beter is dan volkoren, maar zolang we er maar in geloven is er niets aan de hand.

Eerder deze maand waren Tom en ik op Roadtrip richting Zweden en tijdens onze eerste tussenstop in Denemarken, vroeg Tom of ik een bepaalde indiegame alsjeblieft een kans wilde geven. Ik streek over mijn hart (het is bijna Kerst) en besloot een spelletje Nidhogg 2 te spelen. Zelden wist een game zoveel emoties bij me los te maken. De bedoeling van beide spelers is om het eindscherm te halen, voor ene zit dit eindscherm helemaal rechts en voor de ander helemaal links. Bewapend met zwaard, mes of pijl en boog dien je dit doel te bereiken met veel chaos als gevolg. Lees alsjeblieft de Niddhog 2 review of beluister de GN Podcast (vanaf 29:10) van afgelopen vrijdag, maar probeer het vooral ergens te spelen, want zien is geloven.

Voor de eerste keer in de geschiedenis van Gamersnet raad ik een indiegame aan: speel Nidhogg 2! Al is de game wel 10 euro te duur…

4. Pokemon Let’s Go

Normaliter heb ik een hekel aan nostalgie, het is een misleidend excuus om mensen producten van vroeger aan te smeren. Het is niet voor niets dat getuigenissen in een strafzaak zelden worden gebruikt in de rechtbank, herinneringen kloppen meestal van geen kant. We maken mooie dingen veel mooier en slechte dingen slechter. Die gevoelens hebben ervoor gezorgd dat partijen als Sony, Ubisoft en Square Enix geld hebben verdiend aan remakes van God of War, Splinter Cell en Tomb Raider. Echter, de laatste jaren worden ze steeds beter. Spyro was een solide remake, we gaan extreem hard genieten van Resident Evil 2 in januari en onlangs zijn we verwend met Pokemon Let’s Go.

Hoewel er een en ander is aan te merken op de remake van Pokemon Yellow, kunnen we niet anders zeggen dat Pokemon Let’s Go (Eevee) de magie van de oude games weet te vangen en te vertalen naar het nu. Verschillende irritatiepunten van de oude games zijn verwijderd (Pokemon-management via het menu, XP wordt automatisch gedeeld, random encounters kun je vermijden etc.) en de nostalgische schoonheid wordt gevangen in de pokeball die onze hersenpan heet. Natuurlijk zijn de koppelingen met Pokemon GO voor mij totaal irrelevant en had ik liever gezien dat ik wilde Pokemon echt moest bevechten (in plaats van mijn Switch controller naar het beeldscherm te gooien), maar al met al weet Pokemon Let’s Go Eevee mij terug te brengen naar dat kleine jongetje dat genoot van Pokemon Blue op de Gameboy.

3. God of War

Het is bijna ironisch dat een console-fabrikant momenteel verantwoordelijk is voor de beste singleplayer-ervaringen op de gamesmarkt. Bijna elke uitgever probeert zijn heil (en euro’s) te vinden in multiplayer-games vol microtransacties; games-as-a-service is het nieuwe ding, waarbij iedereen met grote ogen kijkt naar games als Fortnite, FIFA en Rainbow Six Siege. Helaas is het ambacht van het maken van een goede singleplayer-ervaring steeds vaker het ondergeschoven kindje. Gelukkig straft de markt veel multiplayer-flops af, denk aan Battlefront 2, Evolve, de dalende inkomsten van FIFA Ultimate Team en het onlangs verschenen Fallout 76. Alsof PlayStation geen geld verdiend met games als Uncharted, Bloodborne en Horizon: Zero Dawn!

God of War is niet alleen een fantastische game geworden, qua achterliggend verhaal lijkt het bijna alsof je een indiegame speelt. Sony wilde helemaal geen nieuwe God of War-game maken, maar Cory Barlog van Santa Monica Studio wist zijn baas toch te overtuigen en blies de franchise glansrijk nieuw leven in. Het camerawerk, de muziek, de manier waarop het verhaal wordt verteld, het is alsof je in een Hollywood-film bent beland en bijna elk aspect van de game is van het hoogste niveau. God of War is niet meer een simpele hack & slash-game, onderbroken door tussenfilmpjes, het is een diepe game geworden, waarbij actie en verhaal geruisloos in elkaar overlopen.

2. Spider-Man

Waarom is het tot dit jaar nooit gelukt om een echt goede Spider-man-game te maken? De superheld voldoet aan alle voorwaarden! Hij is snel, sterk, kan webslingeren en zijn alterego Peter Parker is iemand zoals jij en ik, worstelend met de dagelijkse beslommeringen. Het blijft een raadsel, maar feit is wel dat Insomniac Games een geweldige prestatie heeft geleverd met Spider-man. Het is waar dat losse elementen van de game niet wereldschokkend vernieuwend zijn en dat er best veel fetch quests aanwezig zijn, maar als geheel weet de game perfect te vertalen hoe het is om Spider-man te zijn.

Daarbij is er qua vechtsysteem natuurlijk goed gekeken naar de Batman Arkham-games, maar het webslingeren en het schitterende New York geven deze game zijn eigen gezicht. De studio heeft enorm goed gekeken naar wat Spider-Man Spider-Man maakt, met een boeiend verhaal, heel veel upgrades en toffe tegenstanders. Niet langer is Batman Arkham de enige goede superhelden-franchise, Spider-Man mag zich hierbij voegen.

1.Red Dead Redemption 2

Het zal wel weer cliché van me zijn dat ik de beste game van 2018 ook daadwerkelijk de beste game van 2018 vind. Wat was het toch een aanfluiting, toen de Game Awards vol afgunst, jaloezie en het ultieme doel om een “special snowflake” te zijn; God of War verkoos als de beste game van het jaar. Soms is de beste game gewoon de beste game en dat is in het geval van Red Dead Redemption 2 nog heel goed uit te leggen ook.

God of War is fantastisch, ik heb me enorm vermaakt met de game en ik hoop vurig op een vervolg, maar sommige games verleggen grenzen. Vanaf RDR2 zal geen enkele open wereld-game meer hetzelfde zijn. Nog nooit is een wereld zo geloofwaardig in beeld gebracht, met content op elke hoek van de prairie. Dynamische weerseffecten die de wereld tot de laatste sneeuwvlok verandert, toevallige ontmoetingen met legio karakters met nog meer verhalen, dieren die een boeiender leven lijden dan welke voetganger dan ook in Watch Dogs of Sleeping Dogs, levensechte animaties, variatie in verschillende gebieden en dan heb ik het nog niet eens over de manier waarop het verhaal wordt verteld. Legio acteurs die allen een glansrol spelen en een regie waar de meeste Hollywood-regisseurs jaloers op zijn.

Het kan een game zijn voor jou of niet, het staat buiten kijf dat Red Dead Redemption 2 een nieuwe standaard heeft gezet voor de gehele game-industrie. Ik ben misschien geen special snowflake, maar soms is de beste keuze gewoon de beste keuze, als dat niet meer zo is, dan leven we straks in een wereld waar Trump president van de V.S. is en Groot Brittannië uit de E.U. stapt. En dat zou natuurlijk te gek voor woorden zijn…

Eervolle vermelding Battlefield 5

Voor velen is Battlefield 5 de game die Battlefield 1 had moeten zijn, maar dan nog heb ik me bijzonder goed vermaakt met de laatste shooter van DICE. Natuurlijk is het geweldig dat Rotterdam een rol speelt in de game, maar de game biedt meer. Het is nog steeds het spel die als beste de chaos van een oorlog tot leven weet te toveren met zowel infanterie, tanks en gevechtsvliegtuigen. Een potje BF5 is nooit een straf, al is het voor franchise wel tijd om echt te vernieuwen in het volgende deel, want echt verrassend is het allemaal niet meer.

Voornemens voor 2019

Stoppen met roken, nog meer vette sketches maken met Gamersnet, meer games spelen en nog meer reizen maken. Simpel!

Volg Peter ook op Instagram, Facebook of Twitter.