WarCraft: The Beginning review

Het is geen geheim dat Blizzard Entertainment keer op keer hoge kwaliteit aflevert op gamevlak, zoals het recentelijk wederom heeft bewezen met Overwatch. De games gooien niet alleen hoge ogen bij de critici, ook het publiek weet keer op keer zijn weg te vinden naar de spellen van de Amerikaanse gigant. Laten we echter wel eerlijk zijn, Overwatch werd met name gehyped door Blizzard’s fenomenale animatiefilmpjes. We werden voor het eerst echt omver geblazen door de cinematic videos van WarCraft III die zelfs vandaag de dag nog indruk maken. Wat nou als dergelijke scenes niet enkele minuten duren, maar een dikke twee uur lang verblijden middels een heuse speelfilm? Blizzard heeft gehoor gedaan aan dergelijke gebeden en officieel het water van de filmindustrie getast met de film WarCraft: The Beginning. Aan ons de taak om te ondervinden of deze productie de naam WarCraft en Blizzard waardig is.

Orcs and Humans

Lang, lang geleden, verschenen games niet als downloads of waren ze gebrand op CD’tjes. In mijn eigen kindertijd stopte je een floppy diskette in je MS-DOS computer om games te kunnen spelen. Vergeet World of WarCraft; dit is de tijd dat de WarCraft-serie zijn oorsprong vond. Met The Beginning krijgen we niet een verhaal met publieksfavorieten Arthas of Illidan voor de kiezen, maar in plaats daarvan gaan we terug naar het nederige begin van de serie. De eerste WarCraft-game vertelde over de eerste ontmoetingen tussen de orcs en de mensheid en dat is in feite wat we nu op het witte doek mogen aanschouwen.

Dreanor, de thuiswereld van de orcs, is stervende. Al zoekende naar een nieuwe plek om zich te vestigen, weten de orcs onder leiding van sjamaan Gul’dan een portaal naar de wereld van Azeroth te vinden. Om de portaal te voeden zijn offers nodig en de rest van the Horde kan de nieuwe wereld slechts betreden door meer levende wezens te gebruiken. Gelukkig voor hen is Azeroth al bevolkt, en wel door de mensheid. Plunderingen en mensenoffers zijn dan ook een logisch gevolg. Aan de zijde van de mensen zien we hoe deze omgaan met de nieuwe dreiging, aan de kant van de orcs is wanhoop en paranoia zichtbaar.

Schitterende fantasy

Voor WarCraft-fans van het eerste uur is het bekende kost en liefhebbers zullen dan ook smullen van hoe de wereld van Azeroth tot leven is gebracht op het witte doek. Er is gekozen echte acteurs te combineren met een dikke saus CGI. Dit oogt soms ietwat overdreven, maar waar dit normaliter de onderdompeling in een film limiteert, was dit niet het geval voor WarCraft. Extreem gebruik van digitale technieken zorgde juist voor een soort cartoony-uiterlijk dat we goed kennen van Blizzard’s fantasie-universum. Lui die geen enkele band hebben met de WarCraft-serie zullen zich waarschijnlijk wel ergeren aan het overmatige gebruik van computermiddelen om de wereld tot leven te brengen.

Dat is sowieso een belangrijk punt waar je rekening mee moet houden: voor mensen zonder enige kennis met betrekking tot WarCraft heeft de film weinig te bieden. Dit lijkt dan ook de voornaamste reden dat filmcritici de productie afbranden. De meeste hiervan hebben naar alle waarschijnlijkheid geen WarCraft-game opgepikt en het is dan ook logisch dat veel van de film aan hun voorbijgaat. Wat zij zien is een wellicht ietwat rommelige fantasiefilm.

Snel, snel, snel

In de film wisselt het blikveld geregeld tussen de twee facties om zowel de mensheid als de orc-horde van de nodige aandacht te voorzien. Je vlieg zo van het ene kamp naar het andere. Bovendien is de cast aan beide zijden aardig groot; er zijn heel wat personages die een rol spelen in WarCraft. Goed opletten is dan een vereiste, want achtergrondkennis wordt weinig gegeven. De film lijkt er soms vanuit te gaan dat dergelijke personages wel bekend zijn, maar dat geldt voor nieuwkomers uiteraard niet.

Ook fans kunnen bovendien niet ontkennen dat de film wel erg veel haast lijkt te hebben. Twee belangrijke mano a mano-gevechten duren bijvoorbeeld wel erg kort en er zijn erg weinig scenes die als filler dienen. Daardoor is het moeilijk op adem te komen en echt een emotionele band met de personages op het scherm te ontwikkelen. Een dergelijk probleem is niet enkel eigen aan de WarCraft-film; Star Wars: The Force Awakens kampte mijns inziens ook met een dergelijke extreem hoge snelheid.

Conclusie

WarCraft: The Beginning doet wat het moet doen en doet dat erg goed. De film weet de sfeer van de games uitzonderlijk goed neer te zetten en daarvoor verdient het team van regisseur Duncan Jones alle lof. Dat de productie film-technisch gezien enkele mankementen heeft, daar kunnen we moeilijk van wakker liggen. Ik heb de film met vier fans bezocht en allen waren enthousiast. Sterker nog, ondergetekende heeft WarCraft inmiddels alweer twee keer in de bioscoop gezien. Meer complimenten kan een gamefilm zich niet wensen.

Met WarCraft: The Beginning is voor fans dus een mooi eerbetoon aan de succesvolle gamereeks gevestigd en de hoop is er dan ook dat we in de nabije toekomst meer van dit mogen zien. Aangezien The Beginning hoofdzakelijk draait om de mensheid en de orcs, zijn de overige rassen nog onderbelicht. We spreken hier immers over de tijd dat de wereld van Azeroth nog nauwelijks is verkend. Nog geen nachtelven en trollen bijvoorbeeld. Tijd voor meer dus!