Als liefhebber van zowel shooters als turn-based actiegames kijk ik al tijden uit naar de release van Gears Tactics. Een combinatie van één van de bruutste shooters van deze eeuw, gecombineerd met de fijne strategische gameplay die je kunt kennen van XCOM. De hamvraag is natuurlijk: will it blend? Levert deze mix een smakelijke cocktail op? Lancers paraat, strategisch plan in de aanslag!
De plicht roept
Gears Tactics leek lange tijd een leegte te moeten vullen in de harten van fans van turn-based strategie. Totdat XCOM: Chimera Squad vorige week onverwacht roet in het eten gooide. De koning van het genre gooide het over een iets andere boeg, met wisselend succes. De buit is dus nog zeker niet binnen. Hoog tijd dat we de stoere gasten van Gears ten strijde laten trekken.
In Gears Tactics beleef je een avontuur 12 jaar voor de gebeurtenissen uit de eerste Gears of War. De steden op de planeet Sera beginnen steeds meer ten prooi te vallen aan de genadeloze Locust. COG-soldaat Gabe Diaz, vader van Kait Diaz uit Gears 5, denkt het rustiger aan te kunnen doen. De plicht roept echter in de vorm van de doorgewinterde medestrijder Sid Redburn. Het doel: afrekenen met Ukkon, een slimme Locust die met obscure experimenten nieuwe Locust creëert. Van zijn hand komen diverse dodelijke creaties en dus worden Gabe en Sid opgetrommeld om Ukkon uit te schakelen.
Je blijft echter niet lang met z’n tweeën, want zoals het een turn-based game betaamt kan je gaan bouwen aan een team. Een team van soldaten met uiteraard verschillende klassen en unieke skills om vrij te spelen. Op dat vlak gaat Gears Tactics in elk geval een stuk verder dan de skill trees van XCOM. De vijf verschillende klassen kennen elk vier richtingen om zich in te specialiseren, zodat er volop progressie te boeken is om je soldaten zoveel mogelijk naar je hand te zetten.
Digitale spierballen
Al vanaf het eerste begin toont Gears Tactics zijn digitale spierballen. Toffe cinematics spatten van het scherm af en zijn wel echt van een ander kaliber dan de concurrentie. De sfeer is snel gezet en gelukkig beland je ook snel op het strijdveld om je eerste meters te maken. De echte unieke verkooppunten van Gears Tactics komen dan direct aan bod.
Om te beginnen valt op dat het speelveld niet is ingedeeld in vakken, zoals we gewend zijn van andere turn-based strategiegames. Je hebt volledige vrijheid om je soldaten te positioneren, waarbij je uiteraard snel kunt zien hoe goed je dekking is op een bepaalde plek. Net als de shooter-broer blijft Gears Tactics een game die veel belang hecht aan cover en vanuit een goede dekking aanvallen.
En of je mag aanvallen! USP nummer twee van Gears Tactics is het feit dat je drie actiepunten per soldaat hebt, in plaats van de gebruikelijke twee. Sneller een groot gebied doorkruisen met een typische roadie run? Geen probleem. Eerst verplaatsen, dan schieten, dan nog in overwatch gaan? Uiteraard! Drie keer schieten? Doen! Het lijkt een klein verschil, twee of drie acties, maar het effect is gigantisch. Dekking zoeken is belangrijk, maar de nadruk ligt zoveel meer op actie en snelheid. Perfect in lijn met de actievolle gameplay van de shooters zorgt dit voor een hele andere vibe in het turn-based genre. Alleen maar rustig afwachten tot je de juiste posities te pakken hebt is niet altijd de beste aanpak.
Ultieme beloning
Daar komt nog eens bij dat je tegenover veel meer vijanden komt te staan dan in een XCOM. In het laatste XCOM: War of the Chosen was het echt heel wat als je een hinderlaag met zes of zeven tegenstanders moest overleven. Gears Tactics schotelt je makkelijk 15 vijanden tegelijk voor, of meer. Hoor je het geluid van een openbrekende emergency hole in de grond? Mik dan die frag grenade zo snel mogelijk in dat gat, anders krijg je zonder genade nog eens 10 of meer Locust extra om je heen. Uiteraard is niet elke Locust even lastig en een groepje Wretches of Tickers kan je met één granaat snel opruimen. Maar net als speciale vaardigheden zijn ook granaten voorzien van een cooldown en dien je er dus wel bedachtzaam mee om te gaan.
Gelukkig heb je nog een extra krachtige optie tot je beschikking: executies! Net zoals in andere Gears-games kunnen spelers down gaan. Ze zijn op sterven na dood zeg maar. Als je snel genoeg bent kan je iemand nog wel reviven en weer mee laten doen aan de actie, maar dat geldt ook voor de vijand. Een tegenstander die tegen de grond gaat kan je het beste trakteren op een bloederige executie, zoals we dat gewend zijn van Gears. Stompen, beuken, trappen of volle bak de kettingzaag erin. Als ultieme beloning krijgen alle medespelers een extra actiepunt om in te zetten zodra je een executie uitvoert. Als je het dus een beetje slim speelt kan je zo heel wat extra acties mogelijk maken. Meerdere executies in één beurt en je team kan misschien wel vijf, zes of zeven acties per speler uitvoeren. Hoe vet is dat!
Afwisseling
De opbouw van de game is ook trouw gebleven aan de shooterdelen met een viertal Acts die in verschillende hoofdstukken zijn opgedeeld en je aan het einde enorme boss fights voorschotelen. Het is in lijn met de franchise, maar juist in een turn-based strategiegame pakt dit iets minder uit. De baasgevechten zijn wel intens, maar eigenlijk is het toffer als je in de minderheid moet zien te overleven. Dan tellen juist je eigen keuzes, een stukje strategie en tactiek. De grote bazen, uiteraard ook iconische Gears-tegenstanders van formaat, bieden mooie momenten, maar creëren minder een wow-effect dan in de shootergames.
Het is alleen jammer dat het verhaal interessant begint, maar eigenlijk al snel een beetje inkakt. Hierdoor valt pas goed op hoe snel de missies qua opbouw in herhaling vallen. Een eerste keer dat je een nieuw soort missie speelt is het tof en spannend, maar voor een vierde of vijfde keer een zelfde soort missie te doorlopen is minder boeiend. Natuurlijk, in een XCOM heb je ook repeterende missies zoals het bevrijden van VIPs en het bevrijden van onschuldige burgers, maar over de hele linie gezien heeft Gears Tactics gewoon minder afwisseling. Ook omdat je nieuwe items niet meer buiten het speelveld om aan het ontdekken bent, maar tijdens missies kunt verzamelen. Dat is een paar keer leuk, maar lang niet altijd zal je de risico’s willen lopen of moeite nemen om extra op ontdekking te gaan.
Dit gevoel wordt helaas wat extra gevoed door een ander groot gemis. Buiten de verhalende missies om is er namelijk niets. Ja, je kunt je personages bewerken en verbeteren, maar meer wordt het niet. Je hebt geen zogeheten metagame, geen overkoepelende strategische laag. Geen keuzevrijheid om missies wel of niet te doen. Geen onderzoek naar meer informatie, nieuwe technologieën of wat dan ook. Juist die elementen maken een XCOM-game heel gaaf en mis ik behoorlijk, want het zou perfect bij een Gears Tactics hebben gepast. Hoe gaaf zou het zijn om juist de belangrijke steden van Sera in kaart te hebben, te bekijken waar de grootste dreigingen zijn, nieuwe Locust wapens te onderzoeken en technologie te vergaren. Een gemiste kans, omdat het ook van invloed is op de herspeelbaarheid. Het geeft daarentegen wel goed aan wat het doel was van The Coalition en Splash Damage, namelijk trouw blijven aan de franchise met een focus op massale, lompe actie.
Conclusie
Het debuut van Gears of War in het turn-based genre is een hele fijne geworden. De vrijheid binnen het speelveld, de standaard drie acties per beurt en de bonusactie voor elke executie pakken subliem uit. Het past ook heel goed bij een Gears-game om nog meer nadruk op snelheid en aanvallen te leggen. Daarbij wordt alles omlijst met prachtige cinematics en kan je volop je spelers laten groeien met zeer uitgebreide skill trees.
Louter feest is het niet, want er zijn zeker punten die de game naar een nog hoger niveau hadden kunnen tillen. Het gemis van een overkoepelende, strategische laag is toch wel het grootste minpunt. Je doorloopt de missies en dat is het. Daarbij valt het verhaal wat tegen op den duur en merk je dat de missies wat in herhaling vallen. Op zulke momenten mis je een grote landkaart om eigen keuzes te maken en de strijd tegen de Locust nog wat strategischer te maken. Hoewel je makkelijk richting de dertig uur zoet zult zijn om de game op een gemiddeld niveau te doorlopen, beperkt de afwezigheid van zo’n metagame de herspeelbaarheid enorm.
Laten we in elk geval hopen dat de ontwikkelaars spoedig nog een New Game Plus gaan toevoegen, wat in het licht van actiegames wel gepast zou zijn. Daarnaast blijf ik als fan van beide genres hopen dat Gears Tactics een succes wordt en ruimte biedt voor een vervolg. Ik weet zeker dat er meer toffe, strategische concepten zijn uit te werken die een Gears Tactics 2 echt king of the hill kunnen maken.
Ik struikel hier over de advertenties via mijn mobiel… niet te doen. Wat de game betreft, is het verhaal een beetje boeien?
Het verhaal is wisselend. Begint heel interessant en heeft leuke momenten, maar over de hele game gezien is het zeker niet zo boeiend als de andere games uit de serie.