Review: XCOM 2

Met XCOM: Enemy Unknown bracht Firaxis de geweldige XCOM-franchise enkele jaren geleden op een heerlijke manier weer tot leven. De turn-based actie was ijzersterk en mede dankzij een officiële uitbreiding en royale ondersteuning vanuit de community wordt de game vandaag de dag nog steeds gespeeld. Inmiddels is het tijd voor de volgende stap. Wordt XCOM 2 wederom een pareltje? Hij kwam, hij zag en he kicked lots of alien asses!

Welcome, Commander

We bevinden ons zo’n twintig jaar na de gebeurtenissen uit XCOM: Enemy Unknown. Vette pech voor de mensheid, want de uitgangspositie van XCOM 2 is dat de aliens de eerdere strijd gewonnen hebben. Met harde hand regeren ze nu over de mensheid, waarbij de bevolking koest wordt gehouden met mooie beloftes als eeuwige vrede en klinieken voor gentherapie voor alle mensen. Maar waar onderdrukking is, is ook verzet. Verzet in de vorm van de speciale XCOM-divisie. De strijd van twintig jaar geleden is dan wel verloren, verslagen zijn de dames en heren van XCOM zeker niet. Ze doen er alles aan om hun icoon, Commander, te localiseren en opnieuw het gevecht aan te gaan met de buitenaardse etterbakken. XCOM 2 begint dan ook met het moment waarop er betrouwbare informatie is opgedoken over de verblijfplaats van de Commander. Kortom, XCOM komt weer in actie!

Tot zover het verhaal, dat niet heel diepgaand is, maar vooral een mooie setting voorschotelt. Overal op straat worden arme burgers gescand, huizen worden doorzocht en uit voorzorg worden potentiële rebellen door de aliens opgepakt en opgesloten. Een fijn staaltje van George Orwells 1984 dus. De buitenaardsen zijn aan de macht, maar ze weten heel goed dat niet iedereen hun verhaaltje van vrede en geluk gelooft. Achter de schermen hebben de aliens snode plannen en aan ons om daar het spreekwoordelijke stokje voor te steken.

Verrassing!

De aliens hebben zich flink ontwikkeld de afgelopen jaren en zijn dan ook op veel fronten superieur aan de strijders van XCOM. Ze hebben betere wapens, betere uitrusting, speciale krachten, apparaten om de omgeving mee te bewaken… Kortom, je begint als echte underdog aan dit gevecht. Daar staat tegenover dat je nu het verrassingselement hebt. Het verrassen van vijanden is verwerkt in het fenomeen Concealment. Als je een missie begint, ben je nog volledig ongezien en heeft de vijand niet door dat jij er bent. Zolang je op gepaste afstand blijft, ben je in concealment. Kom je echter te dicht in de buurt, maak je teveel lawaai of besluit je het vuur te openen, dan vervalt het concealment voor je hele squad en kunnen de aliens terugslaan.

Hoewel het in eerste instantie niet zo heel belangrijk lijkt, is dit stukje gameplay toch van grote waarde. Zolang je nog niet ontdekt bent, kan je namelijk geweldige hinderlagen opzetten. Positioneer bijna al je teamgenoten op een goede plek, zet ze in Overwatch (zodat ze zullen schieten zodra de aliens in hun blikveld iets doen) en gebruik je overige teamlid om ergens frontaal te gaan knallen. Met een beetje geluk heb je in no time een bloederig, buitenaards hoopje op de grond liggen.

Niet dat alles om geluk draait, want een goede tactiek is nog altijd van levensbelang. De vijanden zijn sterker, vaak met veel meer en hebben ook voor jou wat pijnlijke verrassingen in petto. Denk je bijvoorbeeld bijna alle aliens om zeep te hebben geholpen, blijkt zo’n gast ineens dode soldaten weer tot leven te kunnen wekken! Je dient dus goed op je hoede te blijven, want het niveau in XCOM 2 is lekker hoog en het zal zelden een simpel gevecht zijn om je missies te behalen. Daarbij bepaal je voor een deel ook zelf waar je kracht zal liggen. Aan boord van je thuisbasis, de Avenger, kan je weer kiezen om te investeren in zaken als Research en Engineering. Investeringen die na enige tijd handige items kunnen opleveren om mee te nemen naar een volgend gevecht.

Haastige spoed…

In de basis is er overigens niets veranderd aan de gameplay. Per beurt mag je elke soldaat twee acties laten ondernemen, waarbij het overbruggen van een grote afstand of schieten direct een einde maakt aan de beurt van die soldaat. Om niet als kleiduif achter te blijven, is het van belang dat je soldaten goed in dekking staan als hun beurt over is. Na alle acties van jouw kant komen de aliens in actie. In het begin zal je er weinig van merken, maar naarmate je dichter bij je doel komt, zal je de buitenaardse dreiging zien en een tactiek moeten bedenken. Wie zet je op welke plek in dekking? Lukt het je om op tijd veel soldaten in Overwatch te plaatsen op strategische locaties? Ga je voor het wegvagen van alle aliens in een missie of wil je na het bereiken van je doel zo snel mogelijk geëvacueerd worden? Allemaal afwegingen om te maken, waarbij je ook nog regelmatig aan tijd of een maximaal aantal beurten bent overgeleverd. Helemaal op je dooie akkertje rondlopen is er dus niet bij, maar haastige spoed… Je snapt het.

Een mooie doorontwikkeling hierbij is dat mappen niet altijd precies hetzelfde worden opgebouwd. Door een slim systeem toe te passen, zorgt Firaxis ervoor dat je nooit van tevoren weet wat je kunt verwachten en welke tactiek zal werken. Leuk voor de uitdaging en heerlijk voor de herspeelbaarheid. De ene keer zal het prima werken om op gepaste afstand te blijven, terwijl je de andere keer een sublieme route ziet om met je Ranger de nieuwe melee-aanval toe te passen. Zo verdien je al vroeg in de game de vaardigheid om met je zwaard te hakken, heerlijk! Maar een gewaarschuwd XCOM-soldaat telt voor twee, want actie op korte afstand is zeker niet zonder gevaar.

We want mods!

Tot zover niets dan lof voor de nieuwe XCOM. Een minpunt is er jammer genoeg ook, in de vorm van technische smetjes. Grafisch is XCOM 2 heel sfeervol met een zeer gedetailleerde, cartooneske stijl. Toch heeft de game er af en toe moeite mee om een solide framerate te behouden, vooral tijdens tussenfilmpjes. Dit is echter nooit heel storend en mogelijk dat Firaxis met wat patches de prestaties verder kan optimaliseren. Overigens is er wel goed nieuws voor gamers met een wat ouder systeem, want ook als je pc voldoet aan de minimale eisen is de game prima speelbaar en ziet het er nog best degelijk uit, mede dankzij de cartoony stijl.

Om met een positieve noot af te ronden is het lovenswaardig hoeveel ondersteuning Firaxis biedt voor de community om mods te gaan ontwikkelen. De Long War mod voor XCOM: Enemy Unknown was eigenlijk zelfs toffer dan de originele game, dus dat belooft nog wat voor dit nieuwe deel. Al kan je ook in de basisgame makkelijk tientallen zo niet honderden uren kwijt.

Conclusie

XCOM 2 is in alle opzichten een heerlijke doorontwikkeling op zijn voorganger. De turn-based gameplay komt perfect uit de verf met volop uitdaging en variatie. Nieuwkomers worden netjes bij de hand genomen in het begin, terwijl de echte Commanders op hun eigen niveau vol aan de bak mogen. Keuzes maken, soldaten noodgedwongen opofferen, rekening houden met een zeer sterke tegenstander.

Het technische aspect verdient nog wel wat aandacht, maar Firaxis heeft zich al bewezen als een ontwikkelaar die gamers niet snel in de steek laat. Daarnaast zal de levensduur ook nog extreem opgerekt worden als straks de fanatieke community met alle tools aan de slag kan gaan. XCOM 2 is smullen voor alle fans, want dit is gewoon het beste wat het genre vandaag de dag te bieden heeft.