Review: Resident Evil 3

In 2019 verraste Resident Evil 2 vriend en vijand. Nooit eerder zat een remake zo goed in elkaar en wist het de oude elementen van de game zo goed te combineren met nieuwe features als de uitgebreide kaart. Het was een topper van een game en het wist de runner-up te worden in mijn Game of the Year-lijstje van vorig jaar. Nu is het tijd voor Resident Evil 3. Niet langer kruipen we in de huid van Leon, want ditmaal is die eer aan Jill Valentine en Carlos Oliveira.

Jill is een S.T.A.R.S-agent en onderzoekt al sinds haar rol in Resident Evil 1 het verband tussen van het bedrijf Umbrella en het T-virus. Carlos wérkt voor Umbrella en heeft als missie de stad Raccoon City te evacueren voordat iedereen ziek wordt en in een zombie verandert. De race naar een vaccin is begonnen.

Too real

Het is onmogelijk om deze game te spelen en niet te denken aan de tijd waar we op dit moment zelf in leven. De eerste zin die wordt uitgesproken in de game is letterlijk:

This pandamic is spreading faster than any disease in historyHet laat je wat ongemakkelijk beginnen aan de game, maar gelukkig is dat ook precies het gevoel wat Resident Evil 3 wil bewerkstelligen. Om duidelijk te zijn over de pracht van deze game, Resident Evil 3 is net als zijn voorganger één van de mooiste games ooit gemaakt. Het spel heeft dezelfde behandeling gekregen als de topper van vorig jaar en dat is in alles te zien. Belichting, textures, voorwerpen, gezichtsanimaties, het uiterlijk van de walgelijk smerige monsters, alles klopt en wederom verdient een ontwikkelteam een hele dikke pluim voor deze prestatie.

NeeMesis!

Toch heeft dit team een minder aantrekkelijke game gekregen om mee te werken. Resident Evil 2 was in 1998 al een topper van een game en dit deel is dat veel minder. Waar de charme van RE2 was dat het zich in één mansion afspeelde, ga je hier op reis omdat je op de vlucht bent uit Raccoon City. Dit begint overigens enorm spectaculair, want zodra je wakker wordt zal je direct achtervolgd worden door een andere hoofdrolspeler in de game. Nemesis is een wanstaltig monster en in feite een biowapen. Hij heeft de jacht geopend op Jill, omdat ze onderzoek doet naar Umbrella.

De ontmoetingen die je hebt met het monster zijn in het begin angstaanjagend, maar worden al snel behoorlijk irritant. Niet alleen is het enorm scripted, ook kun je vaak niks tegen hem uitrichten en dien je alleen maar weg te rennen. Dit zelfs als hij deuren blokkeert. In RE2 was Mister X voor veel spelers ook een vervelende schakel, maar hem kon je in ieder geval tijdelijk uitschakelen. Tegen Nemesis is niks te doen (buiten de eindbaasgevechten tegen hem).

Een ander nadeel van Nemesis is dat hij de gehele game je tegenstander (nemesis) is. Dat zorgt ervoor dat het spel veel minder afwisselend aanvoelt dan zijn voorganger. Natuurlijk zijn er wel andere “tussenbazen”, maar het grootste deel van de game zal je met hem bezig zijn en hij is simpelweg niet zo interessant en vaak zelfs behoorlijk irritant.

Lekker cheesy

Resident Evil 3 is op zijn best op de momenten dat Nemesis even niet met je bezig is. De levels van Carlos in het ziekenhuis en het (bekende) politiebureau spreken tot de verbeelding, omdat het dan draait om die magische Resident Evil-gameplay. Daarmee bedoel ik de langzame actie tegen de ondoden in combinatie met toffe puzzels. Overigens zijn deze elementen ook te vinden in de missies met Jill, alleen zal je vaak onderbroken worden door dat stomme wezen.

Ook teruggekeerd uit de vorige game is de map. Deze is nog steeds net zo prettig en laat je precies zien welke kamer je volledig hebt geloot en welke niet. Ook zijn alle deuren en puzzels simpel aangegeven en het gebruik ervan is prettig en verhelderend op ieder moment in de game. Ook het beheer van je wapens en items is hetzelfde en biedt vaak te weinig ruimte voor je toch al schaarse kogels. Dit is overigens niet storend, want dat hoort nou eenmaal bij deze serie.

Tot slotte wil ik nog even het verhaal zelf aanstippen, want dat is tot in de puntjes verzorgd. Het is bijzonder dat een game van 20 jaar oud nog steeds een interessant verhaal kan hebben, maar het boeide mij vanaf begin tot eind. De prachtige cut-scenes helpen daar natuurlijk aan mee, maar de knipogen naar het vorige deel en de cheesy conclusie zijn zoals ze moeten zijn in een game als deze. Wel is de game behoorlijk kort en je bent er met een uur of zes doorheen. Om dat goed te maken heeft Capcom een multiplayer-variant geïntroduceerd in de vorm van Resident Evil Resistance. Deze zullen we later behandelen in een andere review.

Conclusie

Resident Evil 3 hoort nou eenmaal in de serie en dat is precies de reden waarom deze remake er moest komen. Hoewel dit volledig geslaagd is en de game prachtig is, is het derde deel in de Resident Evil-reeks simpelweg een minder goed deel. Fans van alle gelederen roemen nou eenmaal eerder het tweede deel of Resident Evil 4. Dat je bijna de volledige game te maken heeft met het monster Nemesis is in het begin spannend, maar al snel rete-irritant. De kracht zit hem in langzame actie in combinatie met toffe puzzels en niet in het wegrennen van een meestal onverslaanbaar monster.

Toch verdient de ontwikkelaar een dikke pluim, want hoewel het bronmateriaal minder interessant is, is de remake des te indrukwekkender. Alles is prachtig om te zien en de walging zal je meermaals overvallen bij het zien van de smerige monsters in de game. Tel daarbij op dat het verhaal zo cheesy is dat je het einde absoluut wilt zien. Resident Evil 3 is misschien niet de meest indrukwekkende game uit de reeks, het is wel één van de meest indrukwekkende remakes ooit gemaakt.

Kijktip! Bekijk hoe Tom de stuipen op het lijf werd gejaagd met Peter als zombie!