Review: Trials Rising

Zenuwachtig trek ik wat aan de gashendel. Ik hop wat heen en weer op m’n motor en zie dat zeven anderen naast mij precies hetzelfde doen. Even de spiertjes losgooien. Wachten op dat verlossende moment… De lichten gaan op groen, we mogen weg! En in no-time ga ik zo belachelijk hard op m’n muil, dat het zinvoller is om de race opnieuw te beginnen. We zijn weer terug bij af. Dat is precies ook de insteek die RedLynx en Ubisoft Kiev voor ogen hadden bij de ontwikkeling van Trials Legends.

Just one more round – A Trials player at 2 a.m.

Na het zeer goede Trials Fusion en de iets minder sterke cross-over Trials of the Blood Dragon mogen we anno 2019 weer genieten van een pure, volwaardige Trials. Met Trials Rising wil Ubisoft het grootste cliché van de afgelopen jaren aanboren: terug naar de roots. Bijna elke franchise doet het tegenwoordig, al vraag je je soms af wat er precies mee bedoeld wordt. In het geval van Trials Rising is het duidelijk dat het behendige racen weer centraal moet staan.

Goed nieuws, want in Trials Rising draait het weer om het pure racen à la Trials. Gas geven, remmen en je balans beheersen door naar voren of achteren te leunen, niets meer en niets minder. De gekke stunts in de lucht van Trials Fusion zijn verleden tijd. Er komt uiteraard wel meer bij kijken om echt goed te worden en ook de meest pittige tracks onder de knie te krijgen. Dat is ook meteen de verslavende factor van deze franchise. Het zal voor velen heel herkenbaar zijn dat je “nog even één rondje” wilt doen en vervolgens een paar uur later pas weer eens op de klok kijkt.

Spectaculair

Trials Rising bouwt het wat rustiger op dan vorige delen. Aan de hand van een relaxte tutorial worden ook nieuwkomers rustig verwelkomd in de soms wat chaotische racewereld van physics-based stunten. Na wat warmdraaien met deze oefeningen is het tijd voor het echte werk. Een wereldkaart toont de locaties waar je kunt racen en al doende speel je nieuwe locaties vrij. Per continent vormt een stadion een soort finaleronde, waarmee je een nieuw continent vol tracks vrij kunt spelen.

Een leuke toevoeging is dat de tracks ook vol zitten met lokale, herkenbare elementen. Om het grote cliché uit de kast te trekken, bevat de track in Nederland uiteraard tulpen en windmolens. Het gaat echter verder dan alleen wat visuele aankleding. De windmolens maken echt deel uit van de track, waarbij je af en toe over wieken aan het racen en balanceren bent. Uniek voor de track en heel leuk toegepast.

Op deze manier zijn er meer toffe elementen aanwezig. De Hollywood-track laat je langs een blue screen racen, waarbij ineens een gigantisch ruimtegevecht op de achtergrond plaatsvindt. De Hong-Kong track speelt zich af in de haven en laat je over schuivende zeecontainers manoeuvreren. Het is heel gaaf uitgewerkt en persoonlijk spreekt het me veel meer aan dan de futuristische insteek van Fusion.

Hoewel Trials Rising geen enorme visuele sprong vooruit is ten opzichte van voorgaande delen, lijkt het wel allemaal mooier en flitsender. Credits voor de dames en heren bij RedLynx en Ubisoft Kiev, want de tracks zijn gewoon bijna allemaal heel spectaculair. Er gebeurt zoveel in de spelwereld om je heen, dat het soms moeilijk kan zijn om alles in je op te nemen. Er gaat haast geen seconde voorbij dat er niet iets ontploft, voorbij schuift, je in de lucht slingert of op een andere manier voor een verrassende wending zorgt.

Grinden

Zoals gezegd speel je stukje bij beetje nieuwe tracks vrij per continent. Dit geldt tevens voor hogere niveaus, zoals de Medium- en Hard-banen. Het vrijspelen wordt echter gevoed door jouw level, in tegenstelling tot het behalen van medailles in vorige edities. Hiermee slaat men de plank volledig mis op de lange termijn. Geoefende Trials-spelers zullen zich in het begin nauwelijks uitgedaagd voelen door de redelijk simpele tracks en slechte computergestuurde tegenstanders. Het duurt dan ook best even voordat je de eerste Medium-niveaus zult aantreffen en een keer een zilveren medaille scoort.

Vanaf dat moment begint zo’n beetje de echte grind. Trials Rising bevat vrij veel tracks, maar op een gegeven moment bereik je een punt dat je echt meerdere uren aan het racen bent om een level of twee te stijgen. Op dat punt begint de game jammer genoeg als ‘werken’ te voelen en veel minder de relaxte fun-game die Trials normaal gesproken echt wel is. Zonde, want iedere liefhebber wil natuurlijk alle banen en niveaus uiteindelijk tot zijn beschikking hebben.

Verder kent de game nog een ander manco, namelijk de gear crates. Deze lootbox-achtige kratten verdien je bij elk level dat je stijgt en het geheel wordt semi-spectaculair in beeld gebracht, alsof je een wereldspeler in FIFA Ultimate Team ontdekt. Des te groter is de deceptie als je merkt dat je negen van de tien keer alleen wat stickers verdient om je in-game presentatie aan te passen. Een eurootje winnen met een kraslot levert meer voldoening op…

En uiteraard kan je ook met echt geld in-game valuta kopen om wat sneller extra kratjes vrij te spelen. Eeuwig zonde, want dit soort concepten heeft Trials gewoon niet nodig. Fans betalen graag voor meer serieuze content (lees: tracks of voertuigen), maar dit is toch wel een smetje dankzij de prominente rol van de gear crates.

Spring maar achterop bij mij…

Een nieuw element in Trials Rising is de aanwezigheid van tandem-races. Dit is een vorm van multiplayer, waarbij je echt moet samenwerken. Beide spelers bepalen voor vijftig procent de invloed van de motor en coureur, dus je bent echt samen verantwoordelijk voor een goed resultaat. Het levert hilarische momenten op, al doe je dit niet om de beste scores te behalen. Als je allebei net wat anders doet, zal je regelmatig een jump missen of niet helemaal lekker uitkomen. Daarbij kom je er ook nooit achter wie wat precies heeft gedaan qua gas geven of balans houden, dus het komt wat meer aan op lekker vrijuit lol hebben tijdens het racen en zien hoe ver je komt. Een echte party-modus om met vrienden te spelen, perfect in de stijl van Trials.

Conclusie

Al met al doet Trials Rising volledig wat het op voorhand beloofde. We gaan nog wat meer terug naar de basis en het pure Trials-racen, vol sensatie en behendigheid, staat duidelijk centraal. De tracks zijn spectaculair en weten regelmatig te verrassen en verbazen met de hoeveelheid interactie die er plaatsvindt. De lokale touch die men heeft gegeven aan de tracks is eveneens tof, zeker omdat het echt deel uit maakt van de gameplay en niet alleen een visuele aankleding betreft. Helaas slaat de game wel een beetje de plank mis met de langzame opbouw en de extreem trage grind richting hogere levels om werkelijk alle tracks en niveaus vrij te spelen.

Daarbij is het ook geen sterk punt dat de gear crates zo prominent aanwezig zijn, laat staan tegen betaling met echt geld gekocht kunnen worden. Toch overheerst een heel fijn gevoel, want zodra je aan een track begint en de focus ligt echt op jouw skills als Trials-coureur, dan is de game op zijn best. Je vergeet de tijd, geniet van de spectaculaire gebeurtenissen om je heen en je baalt van elke fout die je maakt. Oké, nog één keertje opnieuw proberen… Times flies.