Preview: Doom Eternal

Demonen afknallen als in die goede oude tijd, dat was DOOM uit 2016 van id Software. Een ontzettende gore fest met soepele gameplay, vette executies en over-de-top actie. Dit soort games waren langzaam in de vergetelheid geraakt, maar met DOOM en de nieuwe Wolfenstein-games zijn dit soort singleplayer shooters weer helemaal terug.

Op Quakecon dit jaar zijn de eerste beelden getoond van DOOM Eternal, de directe opvolger van DOOM en dit belooft de in bloed gedrenkte draad weer op te pakken. De gameplay beelden vanuit de beurs is het enige wat we tot nu toe hebben gezien, maar dat houd me niet tegen om enorm te fantaseren over DOOM Eternal.

Hel op aarde

Het verhaal van DOOM Eternal lijkt zich vooral op aarde af te spelen en die is behoorlijk naar de bertverderrie. Onze thuisplaneet is overspoelt door de demonen van Mars en heeft meer weg van het rijk van Satan zelf. In de gameplaytrailer wordt de situatie lekker cynisch aangekondigd. Vlak voordat je een eerste blik werpt op de vernietigde planeet, waarschuwt een AI je voor het volgende; “You will see a slight change in the enviroment.” Nou, dank je wel Sherlock.

Naast de aarde gaan we ook demonen slachten op Phobos, één van de twee manen van planeet Mars. Deze grauwe ruimterots is bevolkt, nog amper verwoest, maar wordt ondertussen wel aangevallen door de demonen. Ook verwacht ik dat we ook weer de hel zelf gaan betreden, dus er is gelukkig voldoende afwisseling in omgeving.

Wat ook opvalt is dat DOOM Eternal veel verticaler lijkt te zijn dan zijn voorganger. Grote kraters en vernielde wolkenkrabbers zorgen hiervoor en je hebt nu ook een Meat Hook, die dient als een grijphaak om snel van platform of verdieping te slingeren. Dit doe je uiteraard via het vlees van de monsters, die je ook meteen een flinke dosis schade doet. Multifunctioneel apparaatje.

Uitgebreider demonenleger

Doom Eternal lijkt vooral een grotere ervaring te willen bieden dan het puike DOOM uit 2016 en wil ook een hommage zijn naar de oude games. Niet alleen met meer omgevingen, maar ook een grotere selectie aan oude en nieuwe vijanden. Klassiekers als Pain Elemental en de Arachnotron maken hun rentree en nieuwe vijanden als de Doom Hunter en Marauder maken hun debuut in deze dans der destructie.

Met tientallen verschillende vijanden heeft DOOM Eternal een veel groter demonenleger dan DOOM en dit betekent ook een grote variatie aan Glory Kills, misschien wel het allervetste element van de game. Zulke brute executies up close and personal waardoor je zelfs een beetje medelijden gaat voelen voor die arme demonen.

Monsterlijke multiplayer

Als er één element aan DOOM tegenviel, dan was het toch de redelijk generieke multiplayer. Hoewel de opzet en power-ups me een flinke flashback gaven aan Unreal Tournament, was het lang niet zo leuk. Voor mij is een standaard PvP ook echt niet nodig in DOOM Eternal, want ik heb liever dat ze al hun tijd steken in een epische en lange singleplayer.

Maar aan het van einde de gameplaytrailer vanuit Quakecon zagen we ineens een echte speler lopen als demoon en dit maakt mij mega enthousiast. Er werd de indruk gewekt dat je kan inbreken als bad guy in de game van een ander en dit is een soort PvP waar ik heel erg bij van wordt. Het heeft een beetje weg van de PvP uit Dark Souls, alleen dan val je iemand lastig als monster. In DOOM uit 2016 was het ook mogelijk om in de competitieve multiplayer te transformeren naar demoon en dit was ook meteen het tofste gedeelte.

En dan laat ik nu mijn fantasie even de vrij loop, want hoe vet zou het zijn om naast het inbreken in de singleplayer van een ander, ook een demon multiplayermodus te hebben. Teams van zes demonen in PvP of misschien zelfs in de stijl van Beast-mode uit Gears of War 3, waarin je het moet opnemen tegen allemaal Doomguys. Hoe meer kills je maakt, hoe sterker de demoon is die je mag besturen. iD Software en Bethesda, bel me.

Voorlopige conclusie

Doom Eternal lijkt in alle opzichten Doom op een vrachtlading steroïden te worden. Een krankzinnig verhaal met een grotere wereld en wat nieuwe trucjes als de Meat Hook. Meer demonen, meer Glory Kill en gewoon meer ontzettend brute actie. Het is eigenlijk precies zoals ik het wil.

Over een eventuele multiplayer blijf ik altijd mijn twijfels houden, aangezien die van de eerste Doom behoorlijk saai was, maar ik hoop dat iD Software dit stukje heeft gelezen en mijn ideeën voor lief neemt.

Dit artikel maakt deel uit van onze Fast Forwards-reeks, waarin we in december en januari vooruitblikken op de games van het nieuwe jaar. Hiervoor gebruiken we informatie die online beschikbaar is, eerdere speelsessies van de redactie, keiharde speculaties en/of rijke fantasieën over wat we willen zien in deze games. Laat ons vooral in de reacties weten waar jij zin in hebt in 2019 en waar je meer over wilt lezen!