Review: DOOM Eternal: The Ancient Gods – Part 1

Ruim een half jaar na de release van DOOM Eternal laat id Software zien dat de Doom Slayer nog lang niet ‘done’ is, want hij ript en teart er in The Ancient Gods – Part 1 harder op los dan ooit tevoren. Deze stand-alone DLC is weliswaar kort voor het prijskaartje wat men eraan heeft gehangen, maar in de vijf uren die men van je vraagt, wordt iedere doorgewinterde Doom Slayer tot het uiterste gedreven. O wee, die arme nieuwkomers…

Ancient God-delijk – Part 1

Ja, laat ik maar met de deur in huis vallen. The Ancient Gods – Part 1, das good shit. Had ik anders verwacht? Hell no. The Ancient Gods – Part 1 pikt de draad namelijk gelijk op waar we deze na het voltooien van DOOM Eternal hebben achtergelaten, en dat is zowel goed nieuws al slecht nieuws. Terwijl de mensheid de kilo’s demon entrails in de kliko aan het mikken is, wordt duidelijk dat de helse escapades van de Doom Slayer een vervelend neveneffect hebben gehad. Waar één poort naar de hel wordt gesloten, gaat een andere kennelijk open. Het is ook altijd hetzelfde.

Anywho, YEEY! Voor ons battle-hardened Doom Slayers dan. Mo’ demons, mo’ genadeloze slachtpartijen. En hoe. Het lijkt erop alsof men bij id Software voor deze aangelegenheid het demonisch falderappes per zeecontainer laat aanrukken, want er lijkt geen eind aan te komen. The Ancient Gods – Part 1 slingert in een paar uurtjes tijd net zo veel slachtvee op je scherm als de hele campaign van DOOM Eternal. Oké, misschien is dat wat overdreven, maar Jezus, Jozef en Maria… wat een kluif heb je aan deze DLC. Het lijkt Serious Sam 4 wel, maar dan stukken beter.

Ancient God-delijk – Part 2

“Mooi toch?”, zou je zeggen. Ja, het is zeker schitterend, op allerlei fronten. Ten eerste heb je de mazzel dat je direct van wal steekt met alle wapens die je in DOOM Eternal hebt verzameld (en die heb je dus ook meteen keihard nodig). Ten tweede, je hoeft niet lang te wachten op je eerste snoeiharde afstraffing, want gruwelijk irritante motherf#ckers als de Marauder (kom anders effe met z’n tweeën tegelijk joh…) en de Arch-vile laten niet al te lang op zich wachten. Nu ligt het er natuurlijk sterk aan hoe lang het geleden is dat je DOOM Eternal voor het laatst gespeeld hebt, maar erg lang de tijd om weer helemaal in de controls te komen, krijg je niet. Git gud or get rekt.

Maar, lieve kijkbuiskinderen, er zijn dus ook mensen die helemaal nieuw zijn in het universum van DOOM Eternal, gezien The Ancient Gods – Part 1 los gekocht kan worden. Voor deze mensen heb ik één tip: wacht effe. Nu maakt het voor het verhaal allemaal niet zo bijster veel uit, maar The Ancient Gods – Part 1 gooit je qua gameplay kneiterhard in het diepe, zonder dat het je voorzichtig laat wennen aan de mechanics en – belangrijker nog – het tactische aspect van de actie. Wie geheel blanco The Ancient Gods – Part 1 betreedt, gaat het moeilijk krijgen. Heel moeilijk. Misschien wel zo moeilijk dat het ontmoedigend werkt. De campaign van DOOM Eternal doorlopen is echt geen overbodige luxe. Mocht je een Xbox One en een abbo op Game Pass hebben, dan heb je sowieso geen excuus meer om dat niet te doen.

Ancient God-delijk – Part 3

Mocht je DOOM Eternal’s campaign al wel hebben doorlopen, dan zal het voor jou geen verrassing zijn dat ook The Ancient Gods – Part 1 boordevol platform-elementen zit. Want wie wil nou heel de tijd alleen maar met bloeddoorlopen ogen raggen? Nou, ik. Zoals je wellicht al in mijn review van DOOM Eternal hebt gelezen, ben ik niet zo’n fan van het platformen in id Software’s helse shooter, dus ook nu ben ik er niet echt kapot van. Ik snap dat het in de game wordt verwerkt om wat balans te brengen in de gameplay zonder dat de uitdaging verloren gaat, maar het is niet mijn forte. Ik ben volgens mij net zo vaak de pijp uit gegaan door gefaalde platform-pogingen als door demonisch geteisem.

Maar goed, het is een odieuze prijs die men moet betalen voor al de pracht die The Ancient Gods – Part 1 ons biedt. Wie na het spelen van DOOM Eternal hunkerde naar meer, krijgt dat. Afhankelijk van je ‘slaying skills’ ben je gemiddeld een uurtje of vijf zoet met The Ancient Gods – Part 1, tenzij je net als ik de chaos af en toe niet meester bent. Dan kun je er ongewild een uurtje of twee meer aan vastplakken. Die extra uurtjes kunnen uiteraard ook gewonnen worden door completionists, gezien The Ancient Gods – Part 1 ook niet verstoken is van collectibles en geheimpjes.

Ancient Conclusie – Part 1

Wie na het spelen van DOOM Eternal simpelweg meer wilde, heeft dikke vette mazzel. The Ancient Gods – Part 1 pakt de draad precies op waar we die achtergelaten hebben en geeft er geen reet om dat je misschien weer even moet opwarmen. Vijandelijk rapaille was ten tijde van productie vast ergens in de Bonus, want ook daar trekt id Software linea recta een paar blikken van open. Voor de mensen die bekend zijn met DOOM Eternal is dat alleen maar fijn, maar voor nieuwelingen kan het misschien allemaal een beetje té zijn.

Platformen is ook terug van nooit weggeweest – wat ik persoonlijk tergend kut vind – maar een ander beleeft er misschien een masochistische vorm van lol aan. Voor een krappe twintig piek haal je gemiddeld vijf uur aan ‘digital bloodorgy’ binnen, wat kort klinkt, maar echt niet is. The Ancient Gods – Part 1 is gewoon Ancient God-delijk. Dat was je volgens mij al wel duidelijk. Het staat per slot van rekening tot drie keer toe in koeienletters in de review.