Tony Hawk’s Pro Skater serie: wiens jeugd of puberteit werd niet verrijkt met deze briljante en over-the-top skate-game? Na jarenlang absent te zijn geweest van het game-landschap, komen Activision en Birdman eindelijk terug met de voortzetting van deze legendarische franchise. Tony Hawk’s Pro Skater 5 moet het gevoel van de oude games uit de telg in een modern jasje steken, zonder daarbij het contact met de roots te verwaarlozen. Op de Gamescom was de game achter de schermen bij Activision speelbaar en ik mocht al even tekeer gaan met de comeback van een van mijn favoriete series van weleer…
Nostalgie met nasmaak
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ja, Tony Hawk’s Pro Skater 5 is een regelrechte voortzetting van de vergane glorie die de franchise was. De game draait om furieus knoppen rammen om de bruutste skatetrucs uit te halen, terwijl je ellenlange combo aan elkaar rijgend, door heel het level zoeft. Niks realistische insteek en ook geen quasi-interessant verhaal van een amateuristische skater die de top wil bereiken. Het draait wederom weer gewoon mooie scores neerzetten, videobanden en letters verzamelen, geheime plekjes vinden en andere opdrachten voltooien om meer levels vrij te spelen. Nostalgie staat hoog in het vaandel, nog geen minuut virtueel skaten zal je dat vertellen.
Maar tegelijkertijd valt ook meteen een ander aspect van Pro Skater 5 direct op. Waar de insteek van de gameplay nostalgisch genoeg hetzelfde is gebleven, doen de graphics dat wellicht ook net iets te veel. Qua visuele pracht doet de game al snel denken aan een veredelde versie van Tony Hawk’s Pro Skater HD, die twee jaar geleden niet bijster goed werd ontvangen. Grafisch neigt Pro Skater 5 iets meer naar een kleurrijk en cartoony stijltje, maar in zijn geheel is dat niet bijzonder mooi in vergelijking met het gros van de hedendaagse games.
Sommige levels ogen wat kaal, de obstakels zijn vrij basisch en alsnog lijkt de game niet optimaal te presteren. Tijdens mijn speeltijd met de game leek de framerate regelmatig in te kakken en ook menig randje bleek korrelig en karteliger dan gehoopt. Dit heeft mogelijk te maken met het feit dat de game ook nog ontwikkeld wordt voor Xbox 360 en PlayStation 3, maar het blijft zonde dat die keuze de kwaliteit van de comeback op PlayStation 4 en Xbox One verslechtert. Hopelijk wordt de game in komende maanden nog even stevig geoptimaliseerd, Tony Hawk verdient immers naar mijn idee een vloeiende terugkeer naar de franchise.
Vernieuwen zonder gezichtsverlies
Is er dan helemaal niks nieuw ten opzichte van de klassieke delen? Nee, er is daadwerkelijk het één en ander toegevoegd aan de oude formule. Voorop staat bijvoorbeeld de mogelijkheid tot online skate-sessies. Vrijwel elke sessie die je begint, start in de cloud, klaar om vrienden en wildvreemden op te pakken en jouw wereld mee te vullen. Skate-maten kunnen elkaar opzoeken voor gezamenlijk skate-plezier, legio co-op opdrachten of andere competitieve game-modes. En die zijn er meer dan genoeg. Van kleine missies tot tal van uiteenlopende competites, de game is rijk aan opdrachten. Hierbij wordt ook geinig gespeeld met verwijzingen naar de klassiekers, zoals de puntenrace waarbij de achterlopers hun hoofd langzaamaan zien groeien (en zelfs ontploffen), precies zoals met de Big Head cheat uit voorgaande delen. Niet alleen is het tof om de skate-werelden te trotseren met je maten, het is nog eens extra mooi om die goede herinneringen aan de originele games te kunnen doen opleven.
Het online component is ook van nut bij de terugkeer van de Create-A-Park modus. Wederom is het mogelijk om zelf het ultieme skatepark te fabriceren, maar nu kun je je vrienden erin uitnodigen of je creatie delen met de online community van Tony Hawk’s Pro Skater 5. Avontuurlijke skaters kunnen je park downloaden, hun eigen versie maken, een mening achterlaten of zelfs ernaar doorverwijzen bij hun vrienden. Hierdoor heb je altijd wel wat nieuws om doorheen te shredden met de hulp van de online gemeenschap, al is het natuurlijk nog maar de vraag hoever de Create-A-Park modus ons daadwerkelijk laat gaan met onze bouwsels.
Oud maar goud
Verder is Pro Skater 5 gewoon precies wat je ervan verwacht. Trouw aan het origineel, maar met een paar subtiele toevoegingen voor samenspel. Zelfs in de besturing voelt de game praktisch één-op-één overgenomen van de klassiekers, met wellicht een enkele uitzondering. De knop om te grinden, driehoekje of Y, dient voortaan vanuit de lucht als een ‘Slam’-knop. Door de Slam te benutten, klap je sneller neer op de grond, wat je kan bijstaan bij het plaatsen van je sprongen en vooral landingen. Voor gamers die ervaren zijn met de oude Pro Skaters zal dat even wennen zijn, maar het blijkt uiteindelijk wel een extra handigheid te zijn. Lekker lui de knop inhouden om alvast klaar te zijn voor elke rail die onder je zal verschijnen, dat zit er helaas niet meer in.
Naast de toevoeging van de Slam, keren vrijwel alle oude skate-moves terug. De reverts, wall-jumps, manuals, handplants en natuurlijk honderden fliptricks en iconische grabs: er valt weer genoeg aan elkaar te rijgen in een mooie combo. Voeg daarbij de soundtrack die evenals de oude games honoreert en je hebt een aardig klassieke formule, overgeheveld naar vandaag de dag. De hamvraag is echter of dat genoeg is, en daar heb ik vooralsnog geen antwoord op…
Voorlopige conclusie
Met Tony Hawk’s Pro Skater 5 heeft Activision een aardige zet gemaakt. Het gevoel van de legendarische franchise is lichtjes vernieuwd en in een nieuw jasje gestoken, zonder de afkomst te verbasteren of onteren. Maar is dat de volprijs meteen waard? De game barst van de potentiële skate-fun voor jou en je maten, maar van veel afwisseling is (nog) niet echt sprake. Er zijn wat toffe levels, maar ze zijn niet bepaald enorm of bijzonder diepgaand. Tel daarbij op dat de game niet bepaald fraai oogt of vloeiend loopt, wat mogelijk een frustratiefactor zou kunnen worden. Begrijp me niet verkeerd: het is weer heerlijk om even aan de slag te kunnen met de knotsgekke gameplay van de Pro Skater-franchise, maar er zijn ook een boel factoren die twijfelgevoelens opwekken. Daarom is het zaak dat je voor jezelf afweegt: is enkel die nostalgie je geld al waard, of wacht je liever hoopvol op een betere comeback voor Birdman?
