Ghostbusters: Sanctum of Slime

In 2009 werden we alom verblijd met Ghostbusters: The Video Game, een titel die verrassend goed scoorde. Inmiddels zijn we twee jaar verder en brengt Atari ons wederom een met geesten gevulde titel. We hebben ditmaal echter te maken met een top down arcadeshooter, die zich eigenlijk niet kan meten met zijn voorganger. Sanctum of Slime is voor zowel de fans als nieuwkomers een bittere teleurstelling…

Cliché tot op het bot

Zoals we inmiddels gewend zijn van Ghostbusters wordt tevens in dit nieuwe deel een ‘einde van de wereld’-scenario voorgeschoteld. Een uit de kluiten gewassen geest staat op het punt om herrezen te worden en de paranormale activiteit stijgt weer eens naar een ongekend niveau. Naast Peter, Ray en Egon laat ook Winston zich zien in Sanctum of Slime, waarbij de befaamde jagers te maken krijgen met een viertal nieuwelingen. Het verhaal is relatief simpel en wordt op een leuke wijze gebracht, maar het cliché aspect is te bespeuren aan alle kanten. De aarde mag weer eens gered worden!

Schaarse gameplay

Sanctum of Slime zet je in de schoenen van één van de vier nieuwelingen en laat je het vuile werk van de Ghostbusters opknappen. Samen met de andere, computergestuurde beginners ga je diverse locaties af om, geheel verrassend, geesten te doden. Aangezien we hier te maken hebben met een arcadeshooter betekent dit dat je gaandeweg punten verzamelt en highscores neerzet. Hoewel dit concept in het Ghostbusters-universum de nodige potentie heeft, is de uitwerking hiervan erg mager.

Het is namelijk al snel dat de game behoorlijk repetitief wordt. Betreed een kamer, versla de geesten, ga door naar de volgende kamer en herhaal. Hoewel je diverse locaties doorkruist, heb je veelal het gevoel dat je dezelfde levels aan het spelen bent. Het is simpelweg niet afwisselend genoeg om überhaupt een uur, laat staan vijf uur lang, boeiend te blijven. In totaal kent de game een twaalftal levels, maar het is de moeite niet waard om ze te doorkruisen.

Technische gebreken

Waar de consoleversies van Sanctum of Slime een online multiplayer bevatten, kent de PC-versie deze modus niet, enkel een lokale multiplayer. Dit is een flinke domper op deze versie, al is de multiplayer in elk geval geen denderende ervaring. Net zoals in de singleplayer draait het geheel om het verzamelen van punten, waarbij je in het geval van de multiplayer ook nog eens strijdt met vrienden. Na een half uur is het plezier al gauw verdwenen en begint de game wederom repetitief te worden.

De A.I. van de computergestuurde Ghostbusters, mocht je geen drietal vrienden tot je beschikking hebben, is bovendien niet bepaald vlekkeloos, waardoor de spokenjagers fouten kunnen maken. Denk aan het wegrennen op verkeerde momenten, vast blijven zitten achter muren of het niet omhoog helpen wanneer je gewond bent. We mogen hier dan te maken hebben met een low-budget titel, het is jammer dat dergelijke gebreken aanwezig zijn.

Conclusie

Dat Ghostbusters: Sanctum of Slime een totaal andere soort titel is dan zijn voorganger, daar waren we al mee bekend. Toch stelt deze geestige titel op allerlei vlakken teleur. De gameplay is niet diepgaand genoeg voor een arcadeshooter, waardoor het geheel na een uur al repetitief wordt. Hoewel het verhaal en de manier waarop het gebracht wordt een zekere charme heeft, blijft deze erg cliché en voorspelbaar. Tel hier ook nog eens een repetitieve multiplayer en wat gebreken op het technische vlak bij op en we hebben helaas te maken met een titel die niet bepaald geestig is.