Tony Hawk’s American Wasteland

Tony Hawk’s Pro Skater is misschien wel het spel dat ik in mijn hele leven het meest gespeeld heb. De geweldig goed opgezette levels, de gigantische verscheidenheid aan trucjes, een prima soundtrack en een flinke dosis humor maakten deze game echt tot een klassiekertje. Deel twee was meer van hetzelfde, maar dan beter, net zoals deeltje drie. In het vierde deel kon je voor het eerst naar hartelust de levels verkennen en hoefde je je niet meer aan die irritante timer te houden, wat wel de nodige vrijheid met zich meebracht. Die vrijheid werd nog eens uitgebouwd in Tony Hawk’s Underground, maar sindsdien is het wat mij betreft een beetje bergaf gegaan met de serie.
Tony Hawk’s American Wasteland is een launchtitel voor de Xbox 360. Zet deze game de serie weer op de goede weg, of blijft Tony Hawk maar in een vrije val zitten, waarin de bodem van de halfpipe nooit bereikt zal worden?

Vrijheid

Het probleem met de Tony Hawk-spellen is dat ze nooit écht vernieuwend zijn. Elk deel heeft meer trucjes en meer vrijheid, zo kun je tegenwoordig in nota bene een skateboardspel zelfs lopen, klimmen, autorijden en noem maar op. Nooit kwam er ergens iets baanbrekends bij, iets wat het hele extreme sports-genre zou veranderen, zoals de eerste delen wel deden. Ook Tony Hawk’s American Wasteland heeft dat baanbrekende helaas niet gebracht.
Ditmaal heb je niet alleen vrijheid binnen een level, maar kun je rondskaten in de gigantische stad Los Angeles. Men heeft deze metropool niet letterlijk nagebouwd, maar de sfeer van deze miljoenenstad komt wel duidelijk over en Hollywood, Venice Beach en Downtown zitten er allemaal min of meer in verwerkt.

BMX’en

Daarnaast kun je in Tony Hawk’s American Wasteland ook op de fiets stappen. Het is namelijk mogelijk om lekker door de levels te crossen en met je BMX de meest waanzinnige trucjes te maken. Matt Hoffman en Dave Mirra hebben immers geen game meer aan hun naam gebonden, en daar profiteert onze ‘Mr. 900′ lekker van.
Het BMX’en is goed uitgewerkt, maar het is en blijft een skateboard spel. Toch kun je een heel scala van trucjes uitvoeren. Spins, backflips, tailwhips, can-can’s en ook op straat kun je met het flatland-arsenaal aan halsbrekende toeren menig mond van voorbijgangers open laten zakken. Het is gelukkig niet zo dat je continu op je tweewieler zit, de balans is er nog wel.

American Wasteland

In Tony Hawk’s American Wasteland ben je net zoals in de Tony Hawk’s Underground-games een beginnende skater die op het punt staat door te breken. Een jongen uit het platteland reist af naar Hollywood om het daar te gaan maken in de skateindustrie. Ik dacht dat in Hollywood vooral filmstudio’s zaten, maar dat zal ik dan wel mis hebben.
Daarnaast blijkt Hollywood ook nog eens een behoorlijk ruige buurt te zijn, al je bezittingen, behalve je skateboard natuurlijk, worden bijna direct gestolen. Gelukkig ontmoet je dan Mindy, een vrouwelijke skatester die je rondleidt binnen Los Angeles en je aan andere skaters voorstelt. Zo kom je in aanraking met Tony Hawk en zijn groep, die een groot skatepark genaamd American Wasteland op willen zetten. In de verschillende opdrachten die in de Story Mode krijgt, moet je allerlei voorwerpen verzamelen om dit skatepark op te zetten. Die pluk je zomaar uit de stad. Daken, radioantenne’s, railings, het is gek dat Jack Thompson de makers nog niet aangeklaagd heeft voor aanstootgevend materiaal voor vandalisme.

Story Mode en Classic Mode

Helaas gaan deze opdrachten (nog steeds) niet veel dieper dan dat je verschillende dingen moet verzamelen, zo snel mogelijk van A naar B komen of op een speciale plek een speciaal trucje doen. Daarnaast zijn de meeste missies, ook op ‘hard’, nogal makkelijk te behalen.
In de oude Tony Hawk-games moest je wel eens een heel level afspeuren om dat ene item te vinden. In Tony Hawk’s American Wasteland hoeft ook dít jammer genoeg niet meer, want je wordt letterlijk vlak voor je missiedoel geplaatst. De Story Mode is dan ook zeker niet het sterkste punt van het spel, verre van dat. Hij is makkelijk, erg kort en soms zelfs saai.
Gelukkig heeft Neversoft ook in Tony Hawk’s American Wasteland nog de Classic Mode ingebouwd, waarin je old skool-style maar twee minuten hebt om zoveel mogelijk doelen in een level te behalen. Je moet weer de letters S-K-A-T-E verzamelen, de geheime videotape zoeken en zo hoog mogelijke scores halen. Toch voelt deze Classic Mode slechts aan als een minigame, en dat is jammer. De magie van de oude Tony Hawk-games is gewoon foetsie.

Ik denk persoonlijk dat dat voornamelijk aan de levelontwerpen te wijten is. Vroeger had je een fabriek, een vliegveld, een strand, een school, af en toe een contest, en geen een level leek op elkaar. De mogelijkheden om airtime te pakken en te grinden waren heel goed in de omgevingen verwerkt en elk level had wel een paar grappige dingen die je kon ontdekken.
Doordat Tony Hawk’s American Wasteland zich vooral in puur stedelijke omgevingen afspeelt, is deze variatie niet meer aanwezig. Op een gegeven moment heb je dat Los Angeles wel gezien, met zogenaamd een quarterpipe tegen elke muur en een grindrail op elke trap. Niet dat de stad niet leuk is vormgegeven, integendeel, maar het voelt allemaal zo nep aan. Ik wil gewoon weer Tony Hawk zijn en helemaal losgaan op een verlaten pleintje in Venice Beach. Die perfecte combo masteren, de hele bowl drie keer rondgrinden en een 900 zetten. Niet dat dat in dit nieuwste deel niet meer mogelijk is, maar het is gewoon minder leuk.

Halfnaakte getattoeerde skatende handstandende punker

Qua content zijn de Tony Hawk-games altijd wel heel sterk, en zo ook bij deze. Er zitten megaveel dingen in om te unlocken. Minigames, nieuwe boards, nieuwe trucjes en nieuwe looks voor je eigen skater. Want ook in dit deel is het weer mogelijk om je helemaal uit te leven in de Create-a-Skater-, de Create-a-Trick- en de Create-a-Deck-optie. Je kunt letterlijk de meest bizarre dingen maken, waar de game sowieso al bol van staat. Wat dacht je bijvoorbeeld van een halfnaakte, getattoeerde, skatende punker met een bierbuik en een reusachtige kaaklijn die in een handstand op zijn skateboard door de straten zoeft?

Beeld en geluid

Het skaten is altijd al vergezeld gegaan met een dikke soundtrack. Het waren altijd al punk/rocknummers, en dat is in dit deel niet anders. My Chemical Romance, Fall Out Boy en Taking Back Sunday zijn slechts een paar van de goede bands die Neversoft helpt door te breken door ze een paar nummertjes te laten meezingen. Daarnaast zitten ook grote bands zoals Green Day, The Doors, Motley Crüe en The Bravery in het spel. Vind je toch een nummer niet leuk? Geen probleem. Dit spel werkt namelijk met een radiostation, Demolition Radio, waarvan Tony Hawk zelve de presentator is. Je kunt simpel selecteren welke nummers je wel en niet wilt horen. Daarnaast worden de nummers regelmatig afgewisseld met nieuwsberichten die betrekking hebben op de game. Meneer Hawk kondigt op een droge manier aan dat er bijvoorbeeld een skatewedstrijd op het punt staat om te beginnen.
De graphics zijn jammer genoeg van heel wat mindere kwaliteit, zeker voor de Xbox 360. Ik heb het spel eens vergeleken met de orginele Xbox-versie, maar ik kon schokkend genoeg geen verschillen vinden. De framerate loopt wel lekker, behalve op het moment dat er een nieuw stuk van L.A. ingeladen wordt. Op het speldoosje staat in grote letters ‘NO Loading’, maar dit is niet helemaal waar. Wil je naar een ander deel van de stad, dan skate je door een poortje waarna de framerate behoorlijk inkakt, terwijl het level geladen wordt. Een beetje slordig, want dit had, zeker op de Xbox 360, makkelijk verholpen kunnen worden. En zo erg is een laadscherm nou ook weer niet.

Tony Hawk’s Worldwide Wasteland

Tony Hawk’s American Wasteland gaat ook weer online. Via Xbox Live kun je met maximaal 8 spelers in een level klassieke speelmodi zoals graffiti, horse, combo mambo en capture the flag spelen. Vooral de firefight-mode wil ik speciaal even uitlichten. Hierin kun je vuurballen uit je skateboard schieten, waardoor de game omgetoverd wordt tot een veredelde shooter. Niet dat je steil achteroverslaat van de kwaliteit van deze mode, maar hij is wel heel erg vermakelijk. Er is haast geen lag te bespeuren en altijd wel iemand te vinden om mee te spelen.

Conclusie

Het is je misschien al opgevallen dat ik het deze hele review al meerdere malen over de Tony Hawk-games van vroeger heb gehad. Let’s face it; die waren gewoon beter. Ik denk dat ik, hoewel ik slechts 15 lentes jong ben, een ouwe zeur begin te worden die de hele dag loopt te lullen dat vroeger alles beter was en dat die jeugd van tegenwoordig het BMX’en in Tony Hawk’s American Wasteland een baanbrekende, revolutionaire vernieuwing vindt.
Tony Hawk’s American Wasteland is best een leuk spelletje, hoewel het één van de mindere uit de serie is. Het spel is misschien een beetje kort, maar de online multiplayer maakt veel goed. Wat maakt het uit, deel 2 was toch het beste van allemaal. *zucht* Zou er nog iets aan te doen zijn, op deze leeftijd?