Middle-earth: Shadow of Mordor

Het is alweer even geleden dat we mochten genieten van een telg ruige games die zich afspeelde in Middle-earth. Dat terwijl de gehele setting van Tolkiens boeken zich natuurlijk perfect leent voor legio uiteenlopende en interessante games. Gelukkig kwam Warner Bros. laatst bij zinnen en gaf het Monolith de rechten om een brute adventure-game te maken in de wereld van Mordor. Precies tussen de gebeurtenissen van The Hobbit en Lord of the Rings in. Ontwikkelaar Monolith pakte vervolgens uit met een ambitieus Nemesis-systeem, uitgebreide combat en een verhaal trouw aan Tolkiens lore. Middle-earth: Shadow of Mordor probeert zodoende een heleboel verschillende beloftes tegelijkertijd waar te maken, maar in hoeverre slaagt het spel daarin?

Twee protagonisten voor de prijs van één

In Shadow of Mordor nemen we de rol op van zowel de Ranger Talion als de smid Celebrimbor. Door duistere praktijken zijn beide heren aan elkaar verbonden in onsterfelijkheid. De vergane elf Celebrimbor kan zich bovendien weinig meer heugen van zijn verleden en is als geest zijnde afhankelijk van het lichaam van Talion. Tegelijkertijd zijn de heren in één echter wel een krachtig team, doordat ze beiden over een aantal specifieke vaardigheden beschikken. Die combinatie van eigenschappen komt natuurlijk handig van pas als de twee achter de machtige Sauron en zijn handlangers aan moeten gaan om hun rust te kunnen vinden en de spreuk te breken.

In de tijdsperiode van Shadow of Mordor is de Dark Lord nog maar net begonnen aan zijn totale dominantie van Middle-earth. Dat betekent dat het in Lord of the Rings zo hels ogende Mordor nu nog een prachtige vakantiebestemming is, al dan niet overrompeld door de duizenden Uruk-hai die zich aansluiten bij Saurons leger des doems. De omgeving is misschien nog mooi te noemen, maar de mensheid wordt onderdrukt door de grote getale van Saurons grondsoldaten. Het zijn dan ook de vele gruwelijke orks die de hoofdnoot vormen van de game, want wie in Mordor van A naar B wil wandelen, moet door wat Uruk-hai heen klieven.

Flak the Slayer, Azghûl Grog-Burner en Golgrüm the Backstabber

En dat is waar het veelbelovende Nemesis-systeem zijn intrede doet. Saurons leger bestaat namelijk uit een aantal rangen, waarin Uruk-hai onderverdeeld kunnen worden en kunnen promoveren. De lompe en meedogenloze Warchiefs staan bovenaan, met onder hun een handjevol aan Captains. Elke Uruk-hai-soldaat in dit rooster heeft zijn eigen zwaktes, irritaties, persoonlijkheid, uiterlijk en sterke eigenschappen. De één ruikt jou al aankomen en kan je opsporen, de ander rent weg als hij geconfronteerd wordt met vuur. Naast alle charmante persoonlijke eigenschappen van deze orks, hebben ze zelf ook hun eigen bezigheden in Mordor. Captains kunnen op elkaar jagen om promoties te scoren of vieren ’s avonds in het kamp een feestje als ze een gezellige slavenexecutie hebben gehad. Om Saurons leger te verzwakken moet je voorkomen dat de Uruk-hai sterker worden, waardoor je vaak bezig zult zijn met het binnenvallen op hun feestjes om een Captains hoofd te kunnen claimen.

Lord of the Role-Playings

En hoofden claimen zul je. Want Shadow of Mordor is niet zomaar een actie-avontuur, het is een brute achtbaanrit waarin het bloed van Uruk-hai en andere monsters rijkelijk in het rond gutst. Met Talion en Celebrimbor onder de knoppen heb je legio vaardigheden om te ontgrendelen en in te zetten tegen Saurons manschappen. Op afstand kun je gebruikmaken van Celebrimbors geestelijke pijlen, terwijl Talion met zijn zwaard en afgebroken dolk menig steekwond achter kan laten. Het vechten in Shadow of Mordor is daarmee vrij divers, en spelers kunnen uiteenlopende tactieken gebruiken om hele kampen aan Uruk-hai af te slachten. Door middel van een aantal RPG-elementen kun je Talion en Celebrimbor nog iets meer naar je eigen hand zetten, door bijvoorbeeld sterkere effecten aan je wapens mee te geven of door het verkennen van de verschillende skill-trees met unieke krachten.

En dat aanbod aan vaardigheden, verkrijgbare ‘Runes’ en speciale aanvallen valt lang niet tegen. In combinatie met de vele verschillende vechtanimaties zorgt dat ervoor dat de gameplay van Shadow of Mordor toch aardig diepgaand voelt. Naast de verhalende missies ben je immers toch vaak bezig met het opdoen van meer ervaringspunten, kracht of het verkrijgen van de valuta om upgrades mee te kopen. De motivatie is er zeker, want met elke uitbreiding van je aanbod aan vaardigheden, wordt het bevechten van Uruk-hai interessanter en bruter. Van snellere onthoofdingen tot het in stilte kunnen teleporteren van een Uruk-hai zijn keel, er zijn genoeg leuke trucjes om te leren.

Meer te doen in Mordor

In de wereld van Mordor is er toegang tot een handvol activiteiten om ervaringspunten, valuta en kracht mee te scoren en daardoor een sterke krijger te worden. Het neerhalen van machtige Uruk-hai in Saurons leger scoort je naast ervaring ook meer kracht om complexere vaardigheden mee te ontgrendelen, maar daarnaast zijn er ook verschillende uitdagingen en collectibles te vinden, die je weer meer valuta geven om meer health of pijlenopslag mee te kopen. Gaaf is ook dat de vele verzamelvoorwerpen die je kunt vinden ook weer een stukje lore met zich meebrengen. Zo kun je van verschillende voorwerpen een achterliggend verhaal herinneren, waarover Talion en Celebrimbor dan weer een stukje met elkaar kunnen discussiëren over het een of het ander. Het zijn slechts kleine details, maar voor de Lord of the Rings-connaisseur zijn het ongetwijfeld interessante weetjes en feitjes.

In zekere zin kun je dan concluderen dat er genoeg te doen en te beleven is in Mordor, maar soms voelde het voor mij toch als onvoldoende. De verschillende uitdagingen en zijmissies kunnen op den duur wat herhalend worden, en in wezen komt het toch vaak neer op het slachten van nog meer Uruk-hai. Natuurlijk is dat in zijn eigen recht een fantastische bezigheid, maar van vernieuwing en innovativiteit is soms weinig sprake. Sommige opdrachten en bezigheden hebben zelfs wat weg van activiteiten die we ook uit andere games kennen, waardoor Shadow of Mordor een beetje ontbreekt aan een eigen, originele flair. Het verkennen van de wereld en het beklimmen van muren doet denken aan Assassin’s Creed, het afweren van een meute Uruk-hai doet denken aan de combat-mechanieken van de Arkham-franchise van Batman. Op zich is een beetje lenen geen probleem, maar als het zichzelf veel herhaalt, wordt het kloongedrag wel een beetje in je gezicht geduwd. En daar lijdt Shadow of Mordor toch zeker een beetje onder.

Sfeer met een smetje

Toch heeft de game in zekere zin wel een eigen gezicht: de sfeer is volop aanwezig en grafisch presteert Shadow of Mordor ook zeker niet ondermaats. De wereld van Mordor is divers en kent enorm veel schitterende aanzichten. Of het nu de imposante bouwwerken van de Uruk-hai zijn, of de restanten van de mensenbeschaving naast de uitgestrekte zee: het ziet er vrijwel allemaal piekfijn uit. De grafische praal is deels ook terug te vinden in het ontwerp van de personages: de gezichten zien er opvallend goed uit en de kleding straalt precies de juiste Lord of the Rings-sfeer uit. Zelfs de verschijning van Gollem in een game was een reuze meevaller. De grijze psychopaat lijkt bijna rechtstreeks uit de film gewandeld te zijn, al is het misschien deels te danken aan acteur Andy Serkis’ stem en bewegingen. Toch, de sfeer is volop aanwezig en daar kan elke liefhebber van de films of boeken zeker van genieten.

Daarom is het wellicht ook zo jammer dat in het vechten of berijden van een woeste Caragor de animaties soms nog wat haperend en onbeholpen verlopen. Het tijgerachtige wezen bestuurt nog wat lomp en soms zak je door stukken vloer heen tijdens het vechten, waardoor veel van de strakke en sfeervolle beelden enigszins verpest worden. Monolith had in dit onderdeel net wat langer mogen tweaken en bijschaven om net dat beetje meer kracht uit de nieuwe generatie te halen. Dan hadden ze pas echt met trots kunnen zeggen dat ze de voogden zijn van de eerste échte new-gen actie-avonturengame. Nu mag dat wellicht ook, maar die wat moeilijk ogende animaties blijven een smet op zo’n titel.

Conclusie

Middle-earth: Shadow of Mordor beloofde het ultieme actie-avontuur in de wereld van Lord of the Rings te zijn, en in zekere zin is dat ook geslaagd. De combat is diepgaand en op zijn tijd ook echt heerlijk pittig, de sfeer is volop aanwezig en het Nemesis-systeem is een innovatieve uitdaging die zorgt voor levendige en interactieve tegenstanders. Daar komt bij dat er veel te beleven is in de wereld van Mordor, maar dat het soms toch wel veel in herhaling valt. Het verhaal is zeker aardig opgezet, maar weet qua missiestructuur ook niet echt heel veel nieuws te doen, net als sommige van de activiteiten in de wereld. Dat maakt het toch dat Shadow of Mordor misschien iets te bekend aan doet voelen. Het spel is enigszins voorspelbaar, wat soms toch een beetje jammerlijk aan doet voelen.

Maar toch: de sfeer, de voice-acting en de fantastische combat met de vele Uruk-hai maken een hoop goed. Shadow of Mordor is zeker een vermakelijke sandbox die qua sfeer helemaal goed zit en de gemiddelde gamer ongetwijfeld een uur of twintig bezig kan houden. Dat het dan niet allemaal even vernieuwend is, kunnen we dan wel door de vingers zien. Want bekijk het anders op deze manier: vóór Shadow of Mordor was er geen manier om zo te kunnen genieten van het onthoofden van Uruk-hai en hun gruwelijk lelijke koppen in de zee van Núrnen te gooien. En dat mist de gewelddadige liefhebber van Lord of the Rings toch al snel in zijn leven.