In 2009 wist J.J. Abrams het oude vertrouwde Star Trek al succesvol naar de 21ste eeuw te brengen. Vier jaar later heeft hij de kans om het succes met Star Trek Into Darkness te overtreffen, maar is dit ook gelukt?
Starfleet wordt aangavallen en al snel blijkt dat oud medewerker John Harrison hier verantwoordelijk voor is. Kirk krijgt de taak om met de USS Enterprise achter de nieuwe schurk aan te gaan, maar wie is hij eigenlijk, waarom doet hij dit en wat zijn verdere plannen? Er komt veel meer aan het licht dan alleen een jacht op een bad-guy die we al eerder in de oude serie hebben kunnen ontmoeten. Kirk, Spock en de crew van de Enterpise komen voor moeilijke keuzes te staan en het gevaar dreigt van verschillende kampen. Deze korte samenvatting doet af aan de vele gebeurtenissen, spanningen en mooie plottwists die de film bevat, maar het zal zonde zijn om hier te veel over te verklappen. Het verhaal zit gewoonweg sterk in elkaar, weet constant te boeien en geeft de kijker de ruimte om na te denken voordat verbazingwekkende zaken zich ontplooien.
Actie met diepgang
Laat er geen twijfel over bestaan. Star Trek Intro Darkness is een ware actiefilm en minder de grensverleggende ruimdenkende serie dat het ooit was. Hoewel niet alle Trekkies dit leuk zullen vinden zorgt het er wel voor dat de reboot van de franchise voor iedereen toegankelijk wordt. Er zijn nog steeds goede gesprekken tussen Kirk en Spock of rustige scènes die wat meer diepgang bieden, maar de hoofdmoot van de film is pure actie. J.J. Abrams brengt de kijker van de ene ontploffing naar de andere en doet dit met een genialiteit die het Sci-Fi genre lange tijd heeft gemist. De actie op planeet Kronos, de gevechten met de Enterprise, de schermutselingen op het dak van vliegende shuttles. Het zich allemaal erg puik in elkaar en wordt fantastisch in beeld gebracht. Star Trek Into Darkness nodigt ook zeker uit om meerdere keren bekeken te worden. Er gebeurt zoveel op het scherm dat er genoeg te ontdekken blijft, terwijl het verhaal en de relaties tussen de bekende personages genoeg diepgang bieden om niet verveelt te raken.
Kirk, Spock en de rest
Ook de cast kan ik alleen maar vol lof behandelen. Vooral, mijn persoonlijke held, Benedict Cumberbatch als de slechterik weet een extreem goede prestatie neer te zetten. Cumberbatch heeft de perfecte stem voor een bad-guy en balanceert prima tussen mysterie, kwaadaardigheid en een stukje compassie. Chris Pine als Kirk doet het ook weer goed. Tijdens actiescènes is hij op zijn sterkst, maar in de één op één gesprekken wil hij nog wel eens iets te overdreven acteren. Dit is echter niet vervelend genoeg om echt grote op- of aanmerkingen over te maken. Zachary Quinto weet de rol van Spock weer prima neer te zetten en heeft een prima chemie met Zoe Saldana als Uhara. Het is verder leuk om te zien dat Leonard Nimoy ook weer even terug is als de oudere Spock. Het is wel weer even wennen aan de vele verschillende stemmen en dialecten die de film bevat. Gelukkig ging het gevoel die ik over de mix van stemmen had al snel over tot gevoel van cohesie binnen een echte Strafleet-crew die met personen uit veel verschillende plekken is samengesteld.
Conclusie
Ik ben echt lyrisch over Star Trek Into Darkess. Regisseur, en vanaf nu Sci-Fi held, J.J. Abrams weet met deze tweede film de reboot van Star Trek nog beter neer te zetten. Waar de eerste film al heel wat te bieden had, weet de sequel nog meer te overtuigen. Het verhaal is boeiend, de actie is geniaal en de cast zet een grandioze prestatie neer. De Trekkies die in 2009 al ontevreden waren zullen nu nog steeds van een koude kermis thuis komen, maar de rest van de Sci-Fi liefhebbers kunnen zich klaarmaken voor twee uur fantastisch filmwerk die het meermaals kijken zeker waard is. De meeste lof gaat uit naar Cumberbatch die alweer ontzettend weet te overtuigen met zijn goede acteerkunsten en J.J. Abrams die zichzelf dit keer echt overtroffen heeft. Als dit een voorbode is voor de Star Wars reboot waarmee Abrams nu aan de slag gaat, dan gaan we nog een mooie tijd tegemoet.
