Fuse

De meeste gamers zullen Insomniac Games kennen van de Ratchet & Clank-franchise en een enkeling zal meteen denken aan de Resistance-serie of de Spyro-games. Sinds afgelopen vrijdag staat er een nieuwe IP op het resumé van de studio: Fuse. Deze third-person shooter, ooit aangekondigd als Overstrike, is de eerste multiplatform-titel van Insomniac.

Gevaarlijk spul

In Fuse draait het allemaal om een gevaarlijk goedje dat, misschien niet erg verrassend, door het leven gaat als Fuse. Deze buitenaardse substantie biedt een oneindige bron aan energie en dit biedt uiteraard veel interessante mogelijkheden, bijvoorbeeld voor wapentuig. In Fuse zal je met het Overstrike 9-team, bestaande uit Dalton, Naya, Jacob en Izzy, ervoor moeten zorgen dat vijandige mogendheden geen toegang krijgen tot dit gevaarlijke spul.

Uiteraard komt het Overstrike 9-team tijdens zijn missies enkele Fuse-wapens tegen en dus krijgt ieder personage, naast het gebruikelijke wapentuig als machinegeweren en pistolen, een door Fuse aangedreven wapen tot zijn beschikking. Zo heeft Dalton het magshield, waarmee je een transparant schild creëert waarachter je veilig bent voor vijandig vuur. Naya kan dan weer een warp rifle gebruiken, welke zwarte gaten kan schieten en zo kun je menig vijand naar een andere wereld helpen. Daarnaast beschikt ieder karakter over een eigen skill tree, zodat je naarmate je meer progressie maakt, je wapens krachtiger kunt maken en enkele nieuwe snufjes kunt verdienen.

Waar de wapens ongelofelijk interessant zijn, weten de personages die dit schietgerei dragen minder te boeien. En dat geldt eigenlijk voor heel veel in de game. Het verhaal is weinig bijzonder en kent, evenals de vier protagonisten, weinig diepgang. Je komt vaak in overdekte omgevingen terecht die allemaal ontzettend veel op elkaar lijken, de levels, de tegenstanders: het is allemaal zeer generiek en zeker niet memorabel. Het eerste, van de zes redelijk lange, levels begon ik in mijn eentje en dit bleek een flinke lijdensweg. Je drie teammaten zijn niet bijster intelligent, wat met name in lastige situaties snel frustreert, en op de bijzondere wapens na doet de game gewoon niets nieuws of bijzonders. Fuse speelt dan ook als een simpele cover based third person shooter.

Fuse is dan ook overduidelijk bedoeld om met meerdere menselijke spelers te spelen en op het moment dat ik de game samen met mijn broertje ging spelen werd de shooter ineens een stuk beter te behappen. Samen flanken, gebruikmaken van de mogelijkheden van ieder karakter (zo levert schieten door Daltons magshield extra damage op) en op afspraak tegenstanders omleggen: het maakt Fuse ineens tien keer leuker. En het biedt tactische opties waarvan de AI nooit gebruik zal maken.

Echelon

Als je, na een uur of acht, door de verhaallijn van Fuse heen bent, wacht je nog de Echelon-modus. In deze vermakelijke, doch weinig bijzondere, modus moet je het wederom met het Overstrike-team opnemen tegen verschillende waves van vijanden, zoals we dit kennen uit bijvoorbeeld de Horde-modus van Gears of War. Insomniac heeft daarnaast nog een kleine twist gegeven aan de welbekende modus, aangezien je tijdens iedere aanvalsgolf een specifiek doel hebt. Zo moet je bijvoorbeeld een punt verdedigen of een bepaald doelwit een kopje kleiner maken. Echelon is behoorlijk pittig en het is dan ook zeker aan te raden om deze met één of meerdere menselijke mensen te spelen op het moment dat je al enigszins gevorderd bent in de skill tree.

Conclusie

Insomniacs eerste multiplatform-game kan helaas geen onverdeeld succes genoemd worden. Fuse is een weinig bijzondere, generieke game geworden, die het moet hebben van de co-op-modus. Ben je op zoek naar een leuke singleplayer-shooter, dan moet ik je Fuse sterk afraden. Als je echter zoekt naar een nieuwe co-op-game, dan haal je met Fuse best een vermakelijke titel binnen. Die je, met dank aan de Echelon-modus, nog heel wat uurtjes zoet kan houden.