Scandinavische mythologie en folklore is booming business en heel de entertainmentbranche lijkt het zich intussen te beseffen. Bijna iedere ziel op aarde weet inmiddels wie Ragnar Lothbrok is en ook in onze eigen game-industrie sijpelen de volksverhalen van de Scandinavische massa ook gretig binnen. Neem bijvoorbeeld Kratos’ uitstapje in het magnifieke God of War, het imposante Hellblade: Senua’s Sacrifice en de aanstaande iteratie binnen de Assassin’s Creed-franchise.
Dat men wel pap lust van Deense, Noorse en Zweedse vertellingen is ook bij de mannen van Polygon Treehouse binnengewaaid, wat resulteert in de game Röki. Het klinkt misschien als een Ikea-product – en daar deelt het ook wel wat gelijkenissen mee – maar dan wel eentje van hoogstaande kwaliteit. De voormalig Guerrilla Cambridge-devs schotelen voor de verandering een heerlijk Scandinavisch verhaal voor, waar eens niet om de haverklap gevochten of geneukt wordt, en dat is ook wel eens fijn.
Tovi en haar ‘Lars’tige situatie
In plaats daarvan wordt het verhaal van Tove verteld. Tove is een jonge meid met een ‘rugzak’, zowel letterlijk als figuurlijk. Al snel wordt de speler duidelijk gemaakt dat de moeder van Tove niet meer onder hen is, dat haar vader hierdoor naar de fles grijpt en dat Tove zich door deze omstandigheden veelal om haar broertje Lars moet ontfermen. Het is dan ook Tove die Lars leert over de verhalen die haar moeder ooit vertelde, verhalen over de diverse creaturen die de folklore rijk is.
Ironisch genoeg is het één van deze creaturen – de titulaire Röki – die het toch al tumultueuze leven van het kinderduo abrupt verstoort. Nadat deze zwarte reus met de bekende Cheshire Cat-achtige grijns het ouderlijk huis van de twee met de grond gelijk maakt, ontvoert deze na een verwoede vluchtpoging ook nog eens de kleine Lars. In de ruime tien uren die hierop volgen is het aan Tove om te achterhalen waar Lars naartoe is gebracht en belangrijker nog, hoe zij hem weer terug kan halen.
Een point & click-loze point & click game
In die geschatte tien uur zoeken ben je veelal bezig met het vergaren van aanwijzingen, items en puzzelen. Röki is namelijk een adventure point & click game, maar ook weer niet. Net als in – laten we zeggen – Broken Sword omhelst een groot deel van je queeste het verzamelen van bruikbare items, welke op de een of andere manier nodig zijn om een puzzel te voltooien. Soms is het heel voor de hand liggend, maar in andere gevallen zie je het nut pas wanneer je wat dieper zoekt en items met elkaar combineert. Tove is daarentegen wel vrij te besturen, dus om nou te zeggen dat Röki een volbloed point & click game is… nee.
Gelukkig is het niet lastig om te bepalen welke items van belang zijn. Met een druk op de knop licht alles op waar Tove interactie mee kan hebben en wat opgepakt kan worden. Je hoeft er dus niet bang voor te zijn dat je letterlijk bij elke paddenstoel moet stoppen om te kijken of deze nut heeft. Toch kan het zomaar zijn dat je alsnog bij elke paddenstoel stopt, maar dan puur om te kijken hoe deze keischattig reageert op jouw benadering.
Wönderschöön
Want eerlijk, de spelwereld op zich is al reden genoeg om Röki op te pikken. Het uitgestrekte bos waar je jezelf voor het grootste gedeelte van de game in bevindt, is om het maar op z’n Scandinavisch te zeggen “wönderbaarlijk mööi” en puilt uit van het detail. Vrijwel elk paddenstoeltje kruipt in z’n schulp wanneer je deze benadert – wat zielig en aandoenlijk tegelijkertijd is – en de bosbewoners lijken allemaal wel een eigen verhaal te hebben waar je jezelf in mag mengen. Zo lijken de gevreesde trollen een stuk minder vrees inboezemend wanneer je deze van een goede kop thee voorziet, is de Yule Cat al content wanneer je zijn grijze haren verft, leert de badderende Fossegrim je tegen een smakelijke traktatie fluit spelen en bewijst menig Tomte je vaak een dienst waar je zelf simpelweg niet toe in staat bent.
Het mooie hiervan is dat elk van deze personages niet als een willekeurige gever van een fetch quest aanvoelt, ook al zijn ze dat feitelijk wel. In Röki ontkom je namelijk niet aan een flinke dosis backtracking. Elk personage binnen Tove’s avontuur heeft wel iets nodig wat aan de andere kant van de kaart gevonden kan worden, maar door de manier waarop het allemaal gebracht wordt zou je bijna vergeten dat je tig keer de map rond wordt gestuurd om prullaria voor een ander te halen. Wat dat betreft verdient het dev team dan ook een serieus compliment voor de verhaalvertelling, welke ervoor zorgt dat vrijwel elke quest giver een geheel eigen identiteit krijgt waar je geïnvesteerd in wilt raken. Je vergeet er zelfs door dat elk personage het vocabulaire van een zuigeling heeft, iets wat héél soms ook wel eens irritant kan worden.
Niet alles is rozengeur en maneschijn
Ondanks dit hoge sprookjesgehalte is Röki absoluut geen “en ze leefden nog lang en gelukkig”-verhaal. Sterker nog, Röki heeft een behoorlijk duistere kant die de game met enige regelmaat de boventoon laat voeren. Dat Tove mentaal behoorlijk te lijden heeft onder de gezinssituatie en hoe deze is ontstaan, wordt tussen de bedrijven door pijnlijk duidelijk. Thema’s als schuldgevoel en depressie worden dan ook niet gemeden. Ook het lot van de titulaire Röki en de weg daar naartoe is geen rozengeur en maneschijn, dus de stempel van ‘een gezellige game voor het hele gezin’ kan ik hier ook niet echt op plakken.
Daarnaast kunnen sommige puzzels ook regelrechte breinbrekers vormen. Over het algemeen valt voor elke opgave het antwoord vrij vlot om je heen te vinden en ligt de oplossing best voor de hand, maar met vlagen vergt het wat inventiviteit en doordachtheid van de speler. Wat dat betreft zijn sommige puzzels net een Ikea-bouwpakket. De spullen liggen recht voor je neus, de instructies ook, maar toch snap je er geen ene jota van. Het is me meer dan eens voorgekomen dat ik uiteindelijk drie items in mijn rugzakje moest combineren om er één voorwerp van te maken, en dat terwijl ik me echt het apelazarus moest zoeken naar het ontbrekende item in die reeks. Het heeft me in ieder geval geleerd dat je letterlijk alles moet onderzoeken wat er te onderzoeken valt, ook al lijkt het totaal niet relevant op dat moment.
Röki is net een Volvo
Vooral de ergernis van ‘het ontbrekende voorwerp’ en het daardoor niet kunnen oplossen van een puzzel zorgt tegen het slotpleidooi er wel een beetje voor dat Röki wat langgerekt aanvoelt. Hoewel het gros van de game echt magnifiek in elkaar steekt, maakt Polygon Treehouse er tegen het einde wel een beetje een aaneenrijging van puzzels van, waardoor vooral het laatste hoofdstuk ‘wat minder’ is. Het is net een Volvo V70: misschien net iets te lang maar wel degelijk. Dat neemt niet weg dat de tien uur die je gemiddeld genomen in Röki investeert, tien zeer fijne uren aan gameplay zijn. Röki is zo’n game die simpel oogt en dat in grote lijnen ook is, maar die toch je aandacht blijft trekken. In mijn geval heeft Röki er ook voor gezorgd dat ik na het afsluiten ervan mezelf eens wat verder verdiepte in de folklore achter de personages die ik zojuist virtueel heb ontmoet, en dat terwijl mijn interesses in Scandinavië de laatste tijd niet verder kwam dan de Kallax-kastencollectie van Ikea.
Maar even alle gekheid op een stokje, Röki is een zeer enerverende poging van Polygon Treehouse om zich te manifesteren in de immer groeiende game-industrie en na het spelen van dit pareltje kan ik niet wachten op het volgende project van hun hand. De laatste keer dat een tamelijk onschuldig ogende game me zo wist in te palmen, was na het spelen van Unravel. Ook daar zorgde de aanwezige ambiance voor een heerlijke spelervaring, zonder dat er een woord in gesproken werd. Nu ik erover nadenk, was dat ook niet aardig Scandinavisch?
Conclusie
Röki is een uniek pareltje. Het is een point & click game en toch ook weer niet. Het is een sprookjesachtig avontuur, maar toch ook weer niet. Het is een game die je aan je kinderen zou willen voorschotelen, maar achteraf is dat toch niet zo’n best plan. Röki ziet er op papier dus best tegenstrijdig uit, maar laat ik je verzekeren: over de kwaliteit bestaat absoluut geen twijfel. Röki is mooi, meeslepend, sfeervol en zeer doordacht uitgewerkt. Röki is simpel, maar niet zo simpel dat het snel begint te vervelen. Polygon Treehouse betreedt de poel van indie-ontwikkelaars en mag meteen naar het diepe. Met een sublieme game als deze mag je het kikkerbadje overslaan.
