Review: Ghost of Tsushima

Over een klein half jaar begint een nieuwe generatie met de PlayStation 5 en sluiten we een waanzinnige generatie af. De exclusieve games voor op de PlayStation 4 zijn over het algemeen uitmuntend geweest en in het afscheidsjaar van de PS4, gooit Sony alle remmen los. Na het veelbesproken The Last of Us Part II, wordt de toegift verzorgd door een nieuwe IP van Sucker Punch.

Ghost of Tsushima maakte drie jaar geleden meteen al indruk met de onthullingstrailer tijdens Paris Games Week. Een open-wereld game die zich afspeelt in het dertiende-eeuwse Japan, tijdens het prille begin van de Mongoolse invasie. Het is belangrijk om te vermelden dat het gebaseerd is op echte gebeurtenissen, maar het verhaal vooral van fictieve aard is. Dus de echte geschiedenispuristen zijn gewaarschuwd. Voor de overige mensen die dit lezen, met ook maar een beetje interesse in deze game; de PlayStation 4 krijgt met Ghost of Tsushima de prachtige zwanenzang die het verdient heeft deze generatie.

Spookachtige samoerai

Het verhaal van de game draait om Jin Sakai, één van de laatste samoerai op het Japanse eiland Tsushima. De Mongoolse generaal Khotun Khan heeft genadeloos een invasie op het eiland gestart en tijdens de slag bij Kodoma Beach zijn bijna alle overgebleven samoerai gesneuveld. De machtige oom van Sakai, Lord Shimura, is ontvoerd door de Khan en jij zweert wraak op alles wat het Mongoolse leger heeft gedaan op het eiland. Al moet je daar je eervolle samoerai gebruiken voor opgeven. Desperate times call for desperate measures.

Ghost of Tsushima zit boordevol verhalen, groot, persoonlijk en misschien een beetje cliché, maar het wordt op een hele mooie wijze verteld. Jouw transformatie van samoerai naar de Ghost, laat zien dat Sakai en veel mensen om hem heen twijfels hebben. Zijn we echt beter dan de vijand als we onze gebruiken veranderen en ons verlagen tot het niveau van de vijand? En de persoon die Sakai dolgraag wil bevrijden, is ervan overtuigd dat de weg van de samoerai heilig is.

Naast het grote verhaal waarin het bevrijden van Shimura en het eiland het grote plotpunt is, zijn er ontzettend veel sidequests te vinden. Deze tales diepen bepaalde zijpersonages veel dieper uit en je leert de beweegredenen van deze personen kennen. Er worden allianties gesloten met personen die elkaar normaal zouden ontwijken, maar onder het motto “de vijand van mijn vijand is mijn vriend” is er wel een tijdelijke vriendschap te sluiten.

De zijpersonages in Ghost of Tsushima zijn stuk voor stuk interessant en roepen meteen de nodige emoties op. Je leert van ze te houden, maar hebt ook snel door dat veel van hen een kant hebben wat niet helemaal koosjer is. Het zijn allemaal strijders en inwoners van Tsushima die beschadigd zijn en op hun eigen manier proberen om te gaan met de effecten van de oorlog tussen de Mongolen en elkaar.

Sucker Punch heeft gekozen om een vrij lineair verhaal te vertellen, met een begin, midden en eind. Er is geen “karma-systeem” zoals bij InFamous, dat het verhaal een compleet andere kant op kan sturen, afhankelijk van jouw acties. Je wordt meegenomen in een epische tocht, zoals Sucker Punch die voor ogen heeft. Met voldoende memorabele momenten die leiden tot een bevredigend einde, aangevuld met hele emotionele missies, waarin zeer persoonlijke verhalen over Jin worden verteld.

De natuur en jij zijn één

Het eiland van Tsushima dat jij probeert te beschermen, is een prachtplaatje en voelt bijna als een personage. Tsushima leeft en is ingericht om als kompas te gebruiken met de wind. Sucker Punch heeft geprobeerd zo min mogelijk tekst en menuutjes in beeld te hebben tijdens het spelen, waardoor je echt de wereld in wordt gezogen. In plaats van een constante mini-map in beeld navigeer je nu door de wind te volgen, te voet of op je zelfgekozen paard.

Selecteer een plek waar je heen wilt op de map en de wind brengt jou erheen. Door naar boven te swipen op de touchpad roep je een windstoot op, die je de richting wijst en het eiland tot leven doet wekken. Gras begint te dansen in de wind, bladeren vliegen voorbij en als het regent wijst ook het water je de goede kant op. Het hele eiland is ingericht om zich te laten beïnvloeden door de wind en het ziet er prachtig uit.

Ghost of Tsushima is ook een extreem kleurrijke game, met prachtige en afwisselende gebieden. Van grote rijstplantages, naar een enorm bamboebos en weer terug naar hoge bergen of een door oorlog verwoest strand. Enorme velden met verschillende kleuren planten en bomen breken het veelal groene eiland op en geven je ogen de aandacht die ze verdienen. Ook zijn er maar weinig visuele uitglijders te spotten en draait de game stabiel, ondanks alle gedetailleerde pracht dat nog één keer alles vraagt van die goede oude PlayStation 4 (Pro).

Bij het vinden van geheimen en objecten is wederom de natuur je vriend. Soms vliegt er ineens een gouden vogel voorbij die je graag wat wil laten zien. Meestal kom je dan uit bij een hotspring om je levensbalk te vergroten of een verborgen merchant die toffe skins heeft voor je uitrusting. Ook zijn er vosjes te vinden, dieren die als heilig worden beschouwd op het eiland, om je te leiden naar een tempel voor upgrades. De timing dat je ze tegenkomt voelt bijna elke keer perfect. Net als je denkt dat de zoektocht naar wat nieuws te lang duurt, vind je weer één van de vele geheimpjes die het eiland voor je heeft.

Jin heeft zelfs een speciale connectie met het weer en dat is te beïnvloeden door te spelen op je fluit. Mocht je een onweersbui spuugzat zijn of je wilt van een mooi uitzicht genieten zonder die grijze wolken, dan kan je met een zenmomentje op je instrument de zon weer laten schijnen. Door het vinden van een bepaalde collectable leer je meer melodieën, die het weer op een andere manier veranderen.

Doordachte open wereld

Hoewel ik groot liefhebber ben van games die zich afspelen in het oude Japan, ben ik de laatste jaren toch vrij allergisch geworden voor openwereldgames. Dat Ghost of Tsushima een openwereldgame zou worden, maakte me toch een beetje nerveus. Veel ontwikkelaars (ik kijk naar jou, Ubisoft) kiezen voor een open wereld, zonder daar een plan voor te hebben. Het is groot omdat het groot moet zijn, maar er wordt vaak minder goed nagedacht over hoe je zo’n wereld dan betekenisvol inricht met interessante content. Ghost of Tsushima doet het gelukkig anders.

Zoals eerder verteld zijn veel side missions veel belangrijker gemaakt, door er een doorlopend verhaal van te maken voor één van de belangrijke personages. Ook zijn er mythic tales te vinden die worden verteld door een wijze oude man, waarin een legende van het eiland wordt verteld en waar een klein beetje wordt geflirt met bovennatuurlijke zaken als geesten en demonen. De quests leiden meestal naar een speciale aanval die je kan leren of een speciaal pantser van een legendarische samoerai. Dit zijn nogmaals allemaal side quests die je gewoon over kan slaan, maar zo belangrijk zijn gemaakt dat je ze niet over wílt slaan.

Er zijn her en der wel wat losse zijmissies te vinden, maar ook die voelen bijna nooit aan als verspilde tijd. Er wordt altijd wel een stukje lore gegeven van het eiland of je hebt een bevredigend gevecht aan het eind. Verder is het eiland bezaaid met vijandelijke kampen en overgenomen dorpjes, die je allemaal kan bevrijden. Ieder kamp dat je bevrijdt levert reputatie en technique points op, maar enkele kampen hebben ook nog specifieke beloningen in petto. Sommige kampen worden een uitvalbasis waar je nieuwe dingen kan kopen en je uitrusting kan upgraden. Andere bevrijde kampen zijn een stukje van een andere side mission voor bijvoorbeeld een nieuw pantser.

Ghost of Tsushima is ook bezaaid met veel collectables. Notities en voorwerpen van het Mongoolse rijk voor die extra lore, banieren waarmee je uiteindelijk nieuwe zadels voor je paard kan krijgen, shrines in de bergen die je moet beklimmen voor charms en zelfs een bamboe-minigame. Laatstgenoemde is een rij bamboe waar je doorheen moet snijden door heel snel een knoppencombinatie te gebruiken. Doe je dit drie keer succesvol dan wordt je maximale resolve verhoogd. Je kan zelfs haiku’s schrijven op serene plekken van het eiland. Hiermee speel je weer verschillende headgear vrij.

Bijna alles wat je zoekt en moet doen in de game heeft één doel voor ogen, namelijk je als een samoerai laten voelen. En bijna alle extra content die je kan doen, voelt ook nuttig. Er zijn nog genoeg andere geheimen waar ik het doelbewust nog niet over heb gehad, omdat het doorkruisen en ontdekken van het eiland nooit verveelt. Zelfs niet voor ondergetekende.

Combat is de held van de game

Het verhaal van Ghost of Tsushima is sterk en de wereld is fantastisch, maar de echte held van de game is het vechtsysteem. De combat evolueert bijna de hele game weer net een beetje, zodat het altijd fris aanvoelt. Vanaf het begin is het al geweldig soepel. Aangezien je de hele game met hetzelfde zwaard speelt, is de combat ook tot in de puntjes verzorgd en laat het in mijn ogen geen steken vallen. Als je het zou moeten vergelijken met een aantal games, denk dan aan een liefdesbaby van Nioh en de oude Assassin’s Creed-games met Ezio Auditore.

De genen van Nioh zitten hem vooral in de vier stances die je kan gebruiken die allemaal een lichte en zware aanval hebben. Elke stance is effectief tegen een bepaald type vijand, en het is ook echt heel belangrijk om de juiste te gebruiken. Je moet namelijk eerst de verdediging van je vijand breken, voordat je hem echt kan verslaan. Gebruik je de verkeerde stance, dan duurt het breken van zijn blok veel langer. Ben je eenmaal door de verdediging heen, dan kan je de vijand op gruwelijke wijze de pan in hakken.

De goeie stance kiezen is de basisregel in de combat van Ghost of Tsushima, maar goede timing maakt het vechten ook een heel stuk makkelijker. Verschillende skills die je kan vrijspelen belonen je als je perfect op tijd aanvallen ontwijkt of een perfecte parry weet te plaatsen. Met een dodelijke tegenaanval kan je veel van de vijanden in één slag omleggen. En dat ziet er ook nog eens ontzettend bruut uit.

Mocht je toch meer samoerai dan sluwe vos zijn, dan zijn de stand-offs een prima manier om je groep tegenstanders uit te dunnen en om je spierballen te laten zien. In principe loop je naar een groep vijanden en start je met de d-pad een showdown, waarin wederom timing ontzettend belangrijk is. Op het moment dat de tegenstander op je af komt stormen moet jij reageren, en als alles goed gaat executeer je de arme ziel in één dodelijke slag.

Nog een belangrijk aspect tijdens het vechten is het gebruiken van je resolve. Hiermee kan je speciale aanvallen doen, maar je hebt het ook nodig om jezelf te genezen. Je verdient langzaam resolve terug door vijanden te verwonden en te verslaan. Het managen van resolve geeft het uitgebreide vechtsysteem nog meer diepgang en het verhindert dat je als Jin alleen maar sterke aanvallen kan spammen. Buttons spammen brengt je nergens in Ghost of Tsushima en dat is fantastisch.

Er is nog veel meer te ontdekken in het vechtsysteem naarmate je vordert in de game. Te veel om op te noemen eigenlijk en dat wil ik niet te veel spoilen. Maar het is dusdanig uitgebreid, dat je bijna de hele game aan het leren bent en de game geeft je ook echt het gevoel dat je langzaam verandert in een onverslaanbare samoerai. Vooral als je nog wat trucjes van de Ghost erbij gaat halen.

Stille dood

Jin Sakai is naast een legendarische samoerai ook een uitmuntende ninja, iets wat als een zonde wordt gezien door andere samoerai. De stealth in deze game werkt ook uitmuntend en Sucker Punch heeft eigenlijk de gedroomde Assassin’s Creed in Japan gemaakt, waar al jaren om wordt gevraagd. Maar Ghost of Tsushima een kopie van Assassin’s Creed noemen, gaat ook meteen wat ver, aangezien stealth en combat hand in hand gebruikt kunnen worden.

Als je een kamp wilt uitroeien op de stille manier heb je daar flink wat verschillende manieren voor. Naast het stilletjes omleggen van vijanden met je zwaard, heb je ook beschikking tot een halfbow, longbow (ja, die ene waarbij geraakte vijanden ietwat onrealistisch omvliegen), werpmessen en nog wat ander geschut dat je veel later in de game nog vrijspeelt. Ook speel je flink wat skills vrij die het leven van de Ghost een stuk makkelijker maken. Denk bijvoorbeeld aan chain assassinations of assassinations waarbij je iemand aan de andere kant van de deur kan omleggen.

Stealth werkt erg goed en ook de AI van de vijanden is over het algemeen goed op een uitzondering na van iemand die een wel erg grote dode hoek had. Maar over het algemeen reageert de vijand realistisch op de situaties. Bij het spotten van een lijk wordt er op de hoorn geblazen en staat het hele kamp op scherp. Mocht je een schot missen met je boog, dan heb je grote kans dat ze de impact van je pijl horen. De doofstomme AI van Assassin’s Creed hebben ze gelukkig niet geleend.

Mocht je uiteindelijk toch in een gevecht komen, dan heb je nog een aantal trucjes om snel te verdwijnen. Denk aan een rookbom die de vijand desoriënteert en kwetsbaar maakt voor een assassination of werpmessen waarmee je meerdere vijanden tegelijk kan uitschakelen. Ook als Ghost zijn er nog veel meer trucjes te leren tot bijna aan het einde van de game, maar die hou ik geheim. Het moet wel een verrassing blijven.

Pimp your samurai

Het verslaan van bandieten en een Mongoolse invasie tegengaan moet je natuurlijk wel in stijl kunnen doen, en ook daar stelt Ghost of Tsushima niet in teleur. Je uitrusting bestaat uit een aantal dingen; boog, zwaard, pantser, masker en hoofddeksel. Ook kan je nog het zadel van je paard veranderen. Al deze onderdelen zijn apart aan te passen qua uiterlijk met verschillende skins die je kan vinden op het eiland, of vrij kan spelen bij een merchant als je genoeg dye flowers hebt gevonden. Dit is allemaal vrij te doen, alleen zijn er voor je pantser nog wat aparte regels.

Er zijn namelijk verschillende soorten outfits, die allemaal ook bepaalde statistieken hebben. Zo is er een kostuum dat collectables detecteert van een afstandje en heb je een pantser dat extreem geschikt is voor stealth. Alle pantsers zijn te upgraden als je genoeg materialen hebt verzameld, die gelukkig in overvloed verkrijgbaar zijn op het eiland. Als je een bepaald kostuum versterkt, verandert het ook van uiterlijk, maar je hebt ook de mogelijkheid om terug te gaan naar het oude uiterlijk, zonder je nieuwe stats te verliezen. Overigens zijn ook je zwaard en boog te upgraden, al gaat dat puur om extra damage.

Voor de speciale buffs moet je aan de gang met charms. Deze voorwerpen zijn te dragen in combinatie met ieder pantser en geven je net wat meer extra’s. Denk aan meer health, extra aanvalskracht of bijzondere dingen als gif aan je wapens. Dit is ook naar hartenlust te wijzigen, zodat Jin de perfecte stats heeft voor jouw manier van spelen.

Met de eerder benoemde technique points kan je een heel scala aan skills vrijspelen voor combat en stealth en hier heb je ook heel veel keuzevrijheid in. Iedere stance is te upgraden, bijna alle extra wapens (zoals je kunai en rookbommen) zijn te versterken en er zijn skills vrij te spelen die de exploratie van het eiland makkelijk maken. Uiteindelijk verdien je ruim voldoende om alles te unlocken tegen het einde van de game, maar de weg daar naartoe is helemaal aan jou.

Kers op de taart

Met alles waar ik het al over heb gehad zou je denken dat het toch wel klaar is, maar Sucker Punch heeft nog meer leuke extra’s toegevoegd die worden gewaardeerd, al kan de game prima zonder deze zaken. Allereerst een extreem uitgebreide fotomodus, waarmee je ontzettend toffe foto’s en video’s kan maken. Dingen als het weer, filters, windsnelheid, tijd van de dag en nog veel meer is aan te passen. Alleen al in de fotomodus heb ik uren gestopt om het perfecte plaatje te kunnen maken. Een paar van mijn creaties zijn te zien in deze review.

Verder is Ghost of Tsushima compleet in het Japans te spelen en de voice acting in zowel het Engels als het Japans is geweldig. Wel valt op in de motion capture van Jin, dat de game in het Engels is “gefilmd”. Als je besluit de game in het Japans te spelen kan de lipsynchonisatie niet helemaal overeenkomen, al heb ik dit nooit als storend ervaren.

Cinematografisch is Ghost of Tsushima een plaatje. Cutscenes waarin twee mensen praten, zijn geen saaie close-ups op de gezichten van die personen, maar je krijgt wideshots te zien van het gesprek waarin de mooie wereld te bewonderen is. Laadschermen na het halen van een missie worden mooi vermomd door een kleine scene waarin je tot rust komt of dat je met je paard aan het spelen bent. Alleen met fast travel duiken er wat laadschermen op, maar die laadtijden zijn gelukkig ontzettend kort.

En aangezien de game op zo’n filmische wijze is gemaakt, heeft Sucker Punch ook nog de mogelijkheid toegevoegd om Ghost of Tsushima in zwart-wit te spelen. Alsof je in een hele oude samoeraifilm zit. Een beetje een gimmick die ik hoogstens een uurtje heb uitgeprobeerd, maar desalniettemin is het een leuke toevoeging die goed past in de algemene stijl van de game.

Conclusie

Ondanks de lengte van deze review heb ik nog zo veel te vertellen, waar ik niet aan toegekomen ben. De muziek is prachtig, de boss fights zijn geweldig in beeld gebracht en heerlijk uitdagend, en sommige personages die ik geheim wil houden hebben mijn hart gestolen. Ghost of Tsushima heeft vele tientallen uren vermaakt, en ik ben nog steeds druk bezig met verschillende sidecontent. Voor geen moment verveelde ik me. Voor geen moment brak de game mijn immersie. Voor geen moment voelde de open wereld als een leeg canvas, maar als een uitgedachte wereld die vraagt om ontdekt te worden. Maar het belangrijkste: ik voelde me oprecht de hele game een samoerai.

De game is niet perfect, er zijn sporadisch wat visuele bugs te vinden en misschien is inderdaad die animatie van de longbow een tikkie overdreven. Maar het zijn minuscule zaken die met een patch voor de release nog te fiksen zijn. Dat gezegd hebbende is dit een openwereldgame waar heel veel studio’s van kunnen leren en ik plaats Ghost of Tsushima moeiteloos in het epische rijtje waar je The Witcher 3: Wild Hunt ook zou vinden. De uitmuntende combat wordt aangevuld met een uitgebreid en sterk verhaal, zinvolle exploratie en een adembenemend mooie wereld om in te verdwalen. Voor mij persoonlijk is dit een perfecte ervaring geweest en een must-have voor iedereen die nog één keer wil genieten van weer een exclusieve wereldgame op de PlayStation 4.