Met nog een aantal uren 2019 voor de boeg sluiten we langzaam een heel decennium af. Tien jaar vol met games, succesvolle en geflopte consoles en een altijd groeiende gamingmarkt. Als we terugkijken naar de games is het misschien wel onmogelijk om je favorieten op een rijtje te zetten. Veel games hebben een enorme impact gemaakt bij mij en soms hebben games die een enorme impact bij de rest had, mij totaal niet weten te raken.
- #10 – The Witcher 3: Wild Hunt
- #9 – Gears of War 3
- #8 – Dragon Age Inquisition
- #7 – Horizon Zero Dawn
- #6 – DOOM (2016)
En ik doe nog zoveel games tekort om ze niet even op te noemen. Ieder jaar stond bol met fantastische games die zijn gemaakt, door de meest getalenteerde studios. En gelukkig is ook de indiemarkt, vooral de tweede helft van dit decennium, flink in kwaliteit gestegen. Denk aan Hollow Knight, Dead Cells, Untitled Goose Game en nog veel meer. Maar het is wel lekker om klaar te zijn met het lezen van dit lijstje voordat we Oud en Nieuw gaan vieren, dus hier is is de Top 5!
#5 – Ori and the Blind Forest
Een game die me zo verrassend hard heeft geëmotioneerd en volledig heb uitgespeeld met constante kippenvel en tranen in mijn ogen. Ori and the Blind Forest is een stukje kunst in bijna elk aspect. Het is sowieso de mooiste 2D-platformer ooit gemaakt, begeleidt door magische muziek. Het is bewonderenswaardig dat een game zonder uitgebreid dialoog en voice-acting, zoveel emotie kan losmaken bij een persoon. De relatie tussen Naru en Ori is fantastisch.
En het is niet alleen de emotionele audiovisuele pracht van Ori and the Blind Forest, de gameplay staat ook als een huis. Het soepele rondrennen, vliegen en springen van Ori werkt perfect en iedere keer dat je een nieuwe skill vrij speelt, gaat er weer een heel stuk van de prachtige wereld open. En dan heb je ook nog het managen van je Energy en Skillpoint om deze game nog wat extra lagen te geven. Als The Will of the Wisps komend jaar half zo goed is, dan is er al één kandidaat voor GOTY 2020 bekend.
#4 – Borderlands 2
De eindbaas van de lootershooter. Punt. Dat is Borderlands 2 gewoon en ik laat me niet anders wijsmaken. Het vervolg van dit jaar was misschien niet zo goed als zijn voorganger, maar de ijzersterke gameplay basis is niet kapot te krijgen. Borderlands 2 heeft de perfecte combinatie van heerlijke gunplay, geweldige omgevingen, speelvrijheid en goede personages. Met als absolute hoogtepunt Handsome Jack. Zo’n antagonist is niet te overtreffen en dat gebeurde (helaas) ook niet in Borderlands 3.
Maar we hebben het over deeltje 2 en die is gewoon weg fantastisch en werd na de release ondersteunt met 4 geweldige uitbreidingen, die een van de vele toffe personages de hoofdrol geeft. Natuurlijk blijft Borderlands een smaakkwestie, net als de rest van mijn Top 5. Het is echt een titel om van te houden of ontzettend te haten om de wat puberale manier van verhaalvertelling. Maar als je daar doorheen kan kijken, staat er een ijzersterke RPG-shooter die het voorbeeld had moeten zijn voor de vele pogingen die zijn gestrand de afgelopen jaren.
#3 – BioShock Infinite
Ik zal eerlijk met je zijn, toen voor het eerst duidelijk werd dat Rapture wordt achtergelaten voor een nieuw vliegend utopia, was ik erg nerveus dat een van mijn geliefdste gameseries zo grondig op de schop ging. Maar BioShock Infinite heeft dezelfde magie als het eerste deeltje, alleen deze keer in het vliegende Columbia en met iets meer smoel dan BioShock in de vorm van Booker deWitt en Elizabeth. Het grootste verschil is echter niet de nieuwe omgeving en herkenbare koppen, maar de manier waarop je een band krijgt met de stad.
In Rapture kom je direct in een crisis terecht, maar in Columbia is het allemaal koek en ei op het moment dat je letterlijk binnen komt vallen. De manier waarop je de stad en de gevestigde orde langzaam ziet vergaan is subliem en geeft je echt het idee dat je acties een enorme impact hebben gemaakt. Ook speelt Infinite gewoonweg fantastisch. De vuurgevechten die je hebt, terwijl je rondsjeest met je Skyhook is makkelijk één van de leukste dingen die ik heb gedaan dit decennium.
#2 – God of War (2018)
Een glorieuze transformatie van een franchise, zo is God of War uit 2018 het beste te beschrijven. De extreem boze Kratos, die alles en iedereen kort en klein wilt slaan is niet meer en dat is maar goed ook. Zijn personage was nogal ééndimensionaal en begon na een half dozijn games te vervelen. Gelukkig dacht Santa Monica daar ook over en is er een evolutie uit de hoge hoed getoverd, waar menig Pokémon(-game) jaloers op zou zijn.
God of War doet niet heel veel echt bijzondere dingen, maar alles wat wordt gedaan is van een extreem hoog niveau. Het is met gemak de mooiste game op de PlayStation 4, het verhaal van een worstelende vader en zoon is emotioneel, de personages zijn stuk voor stuk om van te houden en vechten met de Leviathan Axe is een waar genot. De kers op de taart is het feit dat de game één doorlopend schot is met een van de beste soundtracks van het decennium. Dit kunststukje wordt lastig om te overtreffen voor Sony en Santa Monica, maar ik zie ze het graag proberen.
#1 – Dark Souls/Bloodborne
Op nummer 1 staat niet één game, maar een gehele franchise die in mijn ogen een enorme stempel heeft gedrukt op mijn leven en op de game-industrie; de Soulsborne-games. Dark Souls uit 2011 (na het redelijk anonieme Demon’s Souls uit 2009) is de grondlegger van een nieuw genre, die met de jaren steeds populairder is geworden. Deze Soulslike-games zijn tot in de kleinste details ontworpen, dat bijna elke hoekje van de games een eigen verhaal heeft. En dit zorgt ervoor dat een grote groep mensen in de greep is gebleven van deze games.
We kunnen het hebben over de gevreesde moeilijkheidsgraad, de fantastische bossfights in Dark Souls 3, de verfrissende nieuwe speelstijl van Bloodborne en legendarische personages als Solaire of Astora. En dit is eigenlijk al genoeg reden om te worden gezien als de beste. Maar de Soulsborne-games hebben veel meer gedaan voor mij. Ze zijn een eigen leven gaan leiden en het heeft me met veel fans van dit gekke spelletje over de hele wereld verbonden. Puur omdat we dezelfde liefde delen voor een videospelletje. Daar ben ik From Software en Hidetaka Miyazaki heel erg dankbaar voor.
Ergens voelt een lijstje maken als dit een beetje oneerlijk tegenover alle andere games die ik graag nog wat extra liefde wilt geven. We zijn de afgelopen tien jaar zo erg verwend met fantastische avonturen en spectaculaire blockbusters, het is alleen teveel om op te noemen. Laten we in ieder geval hopen dat 2020 en de jaren daarna nog heel veel goeds voor ons in petto hebben. Zowel in games als alle andere zaken. De beste wensen!
Nier Automata voelt zich beledigd….
Leuke lijst amador. Eindelijk een persoonlijk lijstje en niet de klassieke lijst omdat ’t heurt’ met gta V bovenaan en skyrim op twee.
@BozeBever: Dankje! Dit is inderdaad een lijstje puur van en voor mezelf. Zonder rekening te houden met hypes, impact of andere onzin waar ik geen boodschap aan heb. Gewoon een lijstje games waar ik persoonlijk het meeste van heb genoten en dat mag de wereld weten 😉