Na het ietwat lauwe ontvangst van RAGE in 2011 leek het even of het nieuwe kindje van id Software direct doodgeboren was. Maar nee, uitgever Bethesda hervond het vertrouwen voor een tweede poging, ditmaal bijgestaan door open wereld-veteranen Avalanche Studios, bekend van onder meer Just Cause en Mad Max.
Van voorgaande fouten werd geleerd en RAGE 2 geschiedde; nóg een shooter in post-apocalyptische sferen, maar nu voorzien van een duidelijkere visie. Welkom in een kleurrijk Wasteland, waar de explosieve chaos oneindig is.
Post-apocalyptische prairie
Als speler stap je in de schoenen van de amateur-Ranger genaamd Walker — man of vrouw, zoals wel vaker te kiezen valt bij Bethesda-titels. De dreiging van het Authority-regime is teruggekeerd naar de Wasteland en jij bent de uitverkoren krijger die al het gespuis mag opruimen. Verspreid over de zandbak vind je daarvoor een paar vrienden, uiteenlopende moordmiddelen en meer dan genoeg vijanden om dat op uit te testen. Aan jou is de taak de ultieme, post-apocalyptische cowboy uit te hangen, terwijl je korte metten maakt met alles wat de wereld op jouw pad slingert.
De Wasteland is een open wereld, welteverstaan. Geheel volgens het stramien van de hedendaagse sandbox is het aan jou te bepalen wat je wanneer gaat doen, zolang je het maar van de waslijst aan activiteiten afstreept. RAGE 2’s vrij basale verhaal houdt je daarbij eventjes aan het handje om je wegwijs te maken, maar al snel breekt de zandbaksleur aan. Om verder te komen en stapsgewijs te blijven groeien in je bovennatuurlijke krachten en arsenaal, dien je telkens systematisch door tientallen opdrachtjes te ploegen.
RAGE 2 is in die zin een beetje een Far Cry New Dawn op steroïden, for better or worse.
Bucketlist
Om activiteiten van de kaart te vinken, ruim je bendes op, rij je races af, vind je exclusieve Ranger-relieken en knal je daarmee vervolgens mutanten tot pulp. Al die handelingen belonen die je in allerhande verschillende valuta, materialen en progressie voor Projects, die op hun beurt weer te besteden zijn aan een dozijn verschillende skilltrees.
Wil je een sterkere wagen? Lever die punten maar in. Iets minder schade ontvangen van vijandige kogels? Betalen maar. Twee extra Wingsticks richting muties kunnen mieteren? Pay up, motherfucker. (Ja, schelden en refereren naar drugsgebruik vindt de game klaarblijkelijk ook leuk, maar verder blijft de opzet relatief steriel en zorgeloos.)
Afgezien van een handvol nieuwe superkrachten en bizarre wapens — die simpelweg verspreid over de wereld te vinden zijn — is dát vooral de powertrip waar RAGE 2 je op stuurt. Het gaat hier om reeks minder interessante statistiekjes, verspreid over allerminst sexy menuutjes, verstopt in verschillende pauzemenu’s. Je tijd daar verdoen, staat echter in nogal schril contrast met hoe explosief de marketingcampagne dit vervolg neer wil zetten.
Highs en lows
Begrijp me niet verkeerd: die chaotische actie ís er ook in overdaad. RAGE 2 is duidelijk in lering geweest van id Software’s bejubelde reboot van DOOM en dat resulteert in een ongekend vlotte gunplay. Een handvol van de Ranger-krachten en -wapens stellen je in staat brute combo’s op te werpen, wat een ontiegelijk machtig gevoel geeft. Dát is de kern van RAGE 2, iets waarin de game zonder twijfel geslaagd is.
Die hoogtepuntjes in de gameplay worden echter verdund door het vergiet van de open wereld. Sommige verhaalmissies blijken brute aaneenschakelingen van kleurrijke shootouts, maar ze worden telkens voor- en nagegaan door een reeks knip-en-plak activiteiten, een paar autoritjes (die overigens vrij degelijk aanvoelen) en poosjes door troep ziften voor pietlullige puntjes. Het A en B van RAGE 2 zijn top, maar de reis tussen die twee voelt vaak als een minder geïnspireerde domper.
Dan helpt het ook niet dat de wereld van tijd tot tijd niet bepaald levendig aanvoelt. Weliswaar ziet deze er prachtig uit (met vloeiende prestaties op een prima pc), maar de gezichten die je in de Wasteland tegen komt, zijn zelden memorabel. Statische personages in vriendelijke steden geven je soms een leuk geprobeerde, verhalende draai aan bendekamp nummer 29, maar echt emotionele binding hoef je nergens te verwachten. De wereld is bij uitstek een extra stuk gereedschap om je even die high van een goed gevecht te leveren, meer ook niet.
Gunplay boven charisma
In die zin tuimelt RAGE 2 vol in de valkuilen van de hedendaagse zandbak. Wat uiteindelijk blijft staan, werkt goed, maar het wordt wel erg dunnetjes uitgespreid over de wereld. Alsof het laatste beetje dure pindakaas op de boterham nog wordt verdund met een flinke kwak huismerk. Uiteindelijk is het een hele boterham, maar misschien was het beter af geweest als een halve met alleen het goede spul.
Des te interessanter RAGE 2 ook zou zijn als het de open wereld had laten voor een meer lineaire ervaring. Stel je voor dat de gameplay zich meer had laten stroomlijnen en cureren, zodat élk moment een hoogtepuntje had kunnen zijn. Meer DOOM, minder Mad Max. Daar hebben de twee ontwikkelaars blijkbaar dan weer geen pindakaas van gegeten.
Ieder zijn ding. Mocht je sowieso weinig voelen voor een meer charismatische insteek en wil je gewoon een leuke powertrip in een gekke wereld hebben, dan biedt RAGE 2 je dat nog altijd. De Wasteland is afgeladen met meer dan genoeg te doen en uiteenlopende manieren óm het te doen. Wie een beetje tijd en moeite in de eigen build steekt, krijgt tientallen uren aan knotsgekke knalpartijen. Sommige lijken misschien een beetje op elkaar, maar wat geeft het als je zojuist drie agressieve punkers in de fik hebt gezet en ze in een zwart gat hebt getrokken?
Conclusie
Met RAGE 2 vindt Bethesda een andere stem voor de post-apocalyptische schietwereld. Een schreeuwerige, zo blijkt. Dit tweede RAGE is groter, chaotischer en gruwelijker dan ooit, maar het levert daarmee wel een boel nuance in. Een handvol vette verhaalmissies worden hevig overstemd door knip-en-plak spelontwerp.
Door de Wasteland denderen en gespuis tot gruis schieten blijkt zonder meer een flinke adrenalinekick, zij het dan wel een bijtijds oppervlakkige. In kleine stapjes wordt je eigen Ranger meer en meer de plezierige moordmachine die je voor ogen hebt, maar het tempo wordt net zo goed vaak nodeloos afgeremd door minder interessante activiteiten en overbodige skilltrees.
RAGE 2 is op 14 mei 2019 verschenen voor PlayStation 4, Xbox One en pc (via Steam en Bethesda.net). De puur verhalende content in de game houdt spelers een uur of tien bezig, maar de open wereld biedt nog legio extra activiteiten om aardig wat uurtjes rond te klooien met superkrachten en wapengerei.
Morgen in huis dat word weer feest.
wat ik op de stream al zei; een prima gamepje voor iemand die een open wereld in wil om wat te knallen en te farmen, maar geen game of the year materiaal.
@Mattiees: Heel fijn dat precies dit sentiment op stream ook gewoon goed overgekomen is. Gewoon een (paar) uur aan droge gameplay kan echt een eye-opener zijn, vooral in vergelijking met het marketingmateriaal wat we tot dusver kregen.
Sidenote: de Cult of the Death God-missie die pre-orderaars krijgen, ligt wel iets meer in lijn met wat ik verwachtte van verhalende activiteiten, maar die is zonder twijfel een uitzondering op de rest van de “zijmissies” in de game.
Goede review. Komt ook zeker overeen met wat ik gisteravond in je stream heb gezien! Omdat ik open wereld games met een afstreeplijstje behoorlijk zat ben & ik nog van dat soort games op de plank heb liggen, laat ik deze aan mij voorbij gaan.