Review: Darksiders 3

Het afgelopen najaar is bizar geweest voor liefhebbers van videogames en het was zodanig druk, dat wij op de redactie soms ook wel eens de draad kwijt raken. Afgelopen november is Darksiders 3 door de mazen van het net geglipt, maar gelukkig heb ik de game alsnog even opgepakt.

Het derde deel van de apocalyptische franchise heeft lang op zich laten wachten en na flink wat heftige gebeurtenissen rond THQ Nordic, heeft Fury haar entree gemaakt in de serie als de derde Horse(wo)man. En het lange wachten is het voor mij toch wel waard geweest, al zijn er nog flink wat vurige haken en ogen.

De Zeven

Het verhaal van Darksiders 3 is zonder al te veel poespas een behoorlijk duidelijke. Het speelt zich grofweg in dezelfde tijd af als de eerste twee delen. Broertjes War en Death zijn in hun eigen games op zoek gegaan naar de schuldigen, die de Apocalyps hebben gestart op illegale wijze en de schuld hebben geschoven op War. Fury is ondertussen op jacht naar de Seven Deadly Sins, die de verwoeste aarde onveilig maken.

Het verhaal is net in de voorgaande delen lekker actievol en lichtelijk overdreven verteld. THQ vind het bijvoorbeeld nodig om te benadrukken dat een diepe demonenstem zo heftig is, dat de camera beweegt tijdens cutscenes. Ook de relatie tussen Fury en de Watcher, een wezen die de Horsemen in de gaten moeten houden, is bewust wat kinky met mild cringy gesprekken tussen de twee vrouwen.

Het verhaal is overigens altijd wat ondergeschikt geweest in de Darksiders-franchise. Zie het meer als een leuk excuus om schaamteloos engelen, demonen en ander gespuis naar de bertverderrie te meppen. En deze keer is het met een badass chick en haar zweep.

Beter redelijk gejat dan slecht bedacht

Hoewel Darksiders 3 dezelfde naam heeft als de voorgangers, speelt de game een heel stuk anders en schuift niet onder stoelen of banken waar de inspiratie vandaan komt. THQ heeft vooral heel goed gekeken naar Dark Souls en het grenst aan het schaamteloos kopiëren.

Fury verzamelt namelijk Souls en die heb je nodig om sterker te worden of om upgrades en spullen te kopen. Voor ieder level dat je stijgt kun je kiezen welke van je drie stats je verhoogt en na elk gestegen level heb je meer Souls nodig. Zodra je doodgaat in Darksiders 3 verlies je jouw Souls, komen alle verslagen vijanden weer terug en heb je de kans om je verloren Souls weer op te pakken op de plek waar je gestorven bent. Klinkt bekend?

Mede door de keuze voor dit soort gameplay, zijn toffe elementen uit voorgaande games volledig geschrapt. Er is geen skill tree meer, combo’s zijn teruggedraaid tot de minimum en de wapens die je vindt zijn niet vrij te gebruiken. Je hoofdwapen is de zweep en de overige vier wapens zitten gekoppeld aan je Hollow-krachten.

Deze krachten zorgen ervoor dat je sommige obstakels kan vermijden om verder te komen in de game en met een beetje backtracking zijn er ook nog wat verborgen verzamelobjecten te vinden. De Flame Hollow geeft je bijvoorbeeld de kracht om door lava te lopen en geeft je een lullige nunchuck als wapen. Oh, en je krijgt vuurrode haren.

Een game in conflict

De nieuwe manier van spelen vind ik persoonlijk niet erg in Darksiders 3. Persoonlijk hou ik enorm van dit soort combat, maar deze game lijkt een beetje in tweestrijd. Aan de ene kant wil THQ Nordic met Darksiders 3 een snelle hack-and-slash-game neerzetten, maar aan de andere kant heb je een vechtsysteem dat zich daar niet helemaal voor leent. Vooral de afwezigheid van de eerdergenoemde skill tree is een gemis, om een hack and slash-game geleidelijk spectaculairder te maken.

Het draait nu namelijk om het lezen en ontwijken van je vijanden, geduldig vechten en perfecte timing. Vooral als je de game in een hoger moeilijkheidsniveau speelt, is dit de sleutel tot succes en voelt het vechtsysteem bijna schizofreen. Dat is erg jammer, want het vechten voelt wel enorm lekker aan. De weinige combo’s zien er heel bevredigend uit en als je perfect een vijandige aanval ontwijkt, doet Fury een snelle tegenaanval met wat extra spektakel.

Ook stond de Darksiders-franchise bekend om leuke puzzels, voor die Zelda-vibe, als we dan toch aan het vergelijken zijn. Ook deze komen niet echt uit de verf en zijn gewoonweg niet vermakelijk. Het is allemaal iets te makkelijk en je wordt nooit echt aan het denken gezet.

Rammelt en rommelig

Aan de technische kant is Darksiders 3 echt een zooitje en op het moment van schrijven is de game al ruim twee maanden uit. Enorme pop-ups, regelmatige framedrops, hit boxes die vrij willekeurig groter of kleiner lijken en vooral lange laadtijden. Elke keer als je doodgaat, zit je met gemak een halve minuut naar een zwart scherm te kijken, Zelfs op de PlayStation 4 Pro, waar ik Darksiders 3 op gespeeld heb.

Een groot deel van bovenstaande problemen zijn te verhelpen met patches, maar het lijkt alsof Gunfire Games het niet veel meer kan schelen. Anders waren in de afgelopen tien weken de meeste problemen al opgelost. Ook is de game niet veel mooier dan Darksiders 2 uit 2012. Dit is erg treurig, want een franchise als Darksiders verdient veel meer liefde en aandacht, dan wat het nu gekregen heeft.

Conclusie

Met de veelal negatieve punten zou je denken dat Darksiders 3 afstevent op een onvoldoende, maar deze game heeft me toch een aantal toffe uren gegund. De manier waarop de Vier Ruiters van de Apocalyps zijn geportretteerd in deze franchise spreekt me aan en ik hou van de redelijk cartoony en simpele stijl. Ook ben ik blijkbaar één van de weinig die Fury echt een geweldig personage vind.

Ze is een pittige tante vol gif, haat en geweldige cheesy one-liners. Het design van haar en dat van haar wapen zijn in mijn ogen erg tof en ze is makkelijk één van mijn favoriete vrouwelijke personages uit een videogame. Het vechten is ondanks de eerdergenoemde problemen nog steeds vermakelijk en de terugkerende personages Vulgrim en Ulthane weten toch weer een lach op mijn gezicht te toveren.

Vergelijk Darksiders 3 met een oude slechte actiefilm met legendes als Bruce Willis of Arnold Schwarzenegger. Het rammelt meestal aan alle kanten en zijn filmtechnisch gezien ook helemaal niet goed. Darksiders 3 voelt ook wat gedateerd aan en moet het puur hebben van het lompe spektakel en een tof hoofdpersonage. Mensen zoals ik gaan zich wel vermaken in deze game, maar voor velen rammelt Darksiders 3 toch iets te veel om het leuk te vinden.