Tussen het geweld van grootheden als Metro Exodus, The Division 2 en Shadow of the Tomb Raider tijdens de E3 van 2018 was daar ineens een schattig klein vosje in de trailer van indie-game TUNIC. Spontaan was ik verliefd op de fel gekleurde low-poly grafische stijl. Heeft het stoere vosje meer in zich of zal hij enkel dienen als mooi bontje?
Heerlijk esthetisch
Voor we de diepte induiken, moeten we stilstaan bij hoe prachtig TUNIC er uitziet. De gladde low-poly stijl geeft het iets simpels, luchtig en ontwapenend. Het is wel duidelijk dat de grafische stijl niet uit gemak is ontstaan, alleen het vosje heeft al veel bewegingsdetails, zoals het kleine plukje haar op zijn voorhoofd dat bij elk stapje opwipt.
Waar ontwikkelaar Andrew Shouldice zijn inspiratie vandaan heeft gehaald, steekt hij niet onder stoelen en banken. Van het eerste wapen, een simpele stok, tot het groene pakje, alles is een vette knipoog naar The Legend of Zelda. Naast onze pottenslopende vriend lijkt TUNIC ook leentjebuur te hebben gespeeld bij games als Bastion en Monument Valley.
Alles behalve schattig
Hoewel TUNIC de vibe afgeeft van een simpel en schattig spelletje, is de gameplay niet vergevend. De vijanden hebben meer denkwerk nodig dan op het eerste gezicht lijkt; simpelweg hakken met je zwaard gaat hier niet op. TUNIC laat direct je handje los wat betreft het doel van de game. Er is geen verhaal of uitleg te bekennen en Tunic speelt zelfs een beetje met je, door wel gebruik te maken van tekens als een onbegrijpelijk taaltje.
Al speurend en ontdekkend trek je door de wereld en vind je kistjes die je zullen voorzien van items. Deze items geven je onder andere de mogelijkheid om verder te trekken in de wereld als een echte Metroidvania zoals Ori and the Will of the Wisps.
De subtiele knipogen naar Ori en Link zijn ook wel nodig om ervoor te zorgen dat de game niet verkeerd wordt beoordeeld. Hoewel het vosje en zijn omgeving erg mooi en lief overkomen, staat dit haaks op de moeilijkheidsgraad. Volgens ontwikkelaar Andrew Shouldice vragen de vijanden toch het nodige tactisch denken en zijn ze niet simpelweg te verslaan door als Leeroy Jenkins erop af te rennen.
Pure indie-game
De grafische stijl van TUNIC geeft het eigenlijk al weg; dit is een pure indie-game. Hoewel, mede door de inzet van Microsoft, duidelijk is dat de game niet geheel financieel onafhankelijk gemaakt wordt, moet er toch veel credits gegeven worden aan de ontwikkelaar.
De Canadees Andrew Shouldice krijgt dan wel hulp van de gamestudio Finji, bekend van games als Night in the Woods, toch moet Shouldice het vooral van zichzelf hebben. Dit hoeft niet per definitie te betekenen dat het nadelig is voor de game. Stardew Valley is een mooi voorbeeld van hoe iets gemaakt kan zijn door één persoon en toch nog groot kan worden.
Voorlopige conclusie
TUNIC is voor mij liefde op het eerste gezicht en ik hoop dat dit uitmondt in een mooie relatie. De game ziet er grafisch prachtig uit en de gameplay is, hoewel bekend van andere games en zodoende niet innovatief, interessant genoeg.
Bang ben ik echter wel een beetje. De game al sinds 2015 in ontwikkeling en nog steeds blijft er van een releasedatum geen sprake. Vooralsnog is enkel bekend dat TUNIC naar Xbox One en pc komt. Het is te hopen dat Shouldice zich niet verliest in het maken van de game en ons nog veel langer laat wachten.
Verder heeft TUNIC één grote zwakte, die direct ook een kracht vormt voor de game. Hoewel de smoel mierzoet is, ziet het er voor nu naar uit dat de gameplay ongenadig zal zijn. Dit contrast zal er voor zorgen dat een ieder die juist een schattige en rustige game verwacht, van een koude kermis thuis komt.
Dit artikel maakt deel uit van onze Fast Forward-reeks, waarin we in december en januari vooruitblikken op de games van het nieuwe jaar. Hiervoor gebruiken we informatie die online beschikbaar is, eerdere speelsessies van de redactie, keiharde speculaties en/of rijke fantasieën over wat we willen zien in deze games. Laat ons vooral in de reacties weten waar jij zin in hebt in 2019 en waar je meer over wilt lezen!
Ik ben meestal niet zo’n fan van indiegames, maar ik moet zeggen dat ik deze toch op mijn wensenlijstje ga zetten.
Enorm benieuwd of TUNIC überhaupt dit jaar nog gaat halen. Dicey heeft volgens mij in de afgelopen maanden echt nul laten horen/zien van de game, afgezien van de schattigste kerst-tweet van het jaar. Ontzettend zonde, want er schuilt hier inderdaad wel iets interessants.
De laatste speelbare demo heeft mij in ieder geval positief verrast. Niet meteen overweldigend nieuw, maar het voelde allemaal weloverwogen. Genoeg om ‘m de komende tijd in de gaten te houden, in ieder geval.