Ga me alsjeblieft niet haten: de eerste keer dat ik de wonderlijke wereld van Pokémon indook was in de Sinnoh-regio van Pokémon Diamond & Pearl. Volgens sommigen mag ik mijzelf hierdoor eigenlijk niet eens een echte Pokémon-fan noemen. Mijn intrede in dit universum begon pas zo laat, omdat ik gewoonweg de tijd en ruimte niet had. Zo zijn de klassiekers Red & Blue ouder dan ikzelf. Toch heb ik in de rest van mijn jeugdjaren genoeg gedaan om al die gemiste tijd in te halen: ik pikte Emerald op, speelde de remakes van de eerste twee generaties (Fire Red & Leaf Green, Heart Gold & Soul Silver), ging aan de slag met Black & White en Black & White 2, speelde recent nog de remakes van Ruby & Sapphire. Eindelijk in 2016 kwam ik aan bij de echte originele klassiekers: Red en Blue op mijn Nintendo 3DS kon spelen.
Nochtans heb ik me bij de klassiekers gehouden en X & Y, maar ook de eerste Sun & Moon, dan ook overgeslagen. De formule is inmiddels flink op de schop gegaan: in plaats van de Gyms kent de wereld nu verschillende Island Trials en qua animatie heeft de franchise een flinke duik genomen van een vogelvluchtperspectief naar een third person-ervaring. Weet deze nieuwe formule een Pokémon-liefhebber die al meer dan tien jaar meegaat te overtuigen?
Een nieuw concept?
Ik dook Alola in, dat bestaat uit vier tropische eilanden die je één voor één bezoekt. Deze eilanden zijn prachtig vormgegeven met allerlei tropische plaatsjes en verschillende kleurrijke gebieden. Zo heeft elk eiland zijn eigen identiteit.
Naast de prachtige sfeer is er nog iets wat gelijk opvalt, en dat is de afwezigheid van het albekende concept: de weg naar de top wordt dit maal niet ingevuld door het verslaan van verschillende Gym Leaders, maar door het volbrengen van acht Trials. Deze Trials zijn over de hele wereld verspreid en na het volbrengen van zo’n competitie, opdracht of puzzel, staat er een Totem-Pokémon op je te wachten, die als een eindbaas over zijn Trial waakt. Voor velen is dit nieuwe concept een verlichting: het scheppen van een goed verhaal krijgt veel meer ademruimte omdat het verslaan van Gym Leaders als kern van het verhaal verdwenen is. Het verhaal kan hierdoor een unieke draai krijgen en verder worden uitgediept. Maar toch mis ik het. Door het verwijderen van de Gym Leaders lijkt de franchise in mijn ogen de competitiviteit te verliezen, waar de speelsheid voor in de plaats komt. Hoewel er een ander systeem voor in de plaats is gekomen, lijkt het doel van het worden van de allerbeste compleet verdwenen. Al werkt dit misschien slechts psychisch, de game kan in mij niet genoeg motivatie opbrengen om er doorheen te karren.
Dan de hoeveelheid nieuwe Pokémon die deze nieuwe generatie brengt: het lijken er steeds minder te worden. Hoewel de meeste Pokémon goed zijn vormgegeven en ook perfect passen binnen het klimaat van Alola, blijven het er toch behoorlijk weinig. Als ik door de graslanden van alleen al de eerste paar routes loop, valt het me al op hoeveel bekende schepsels ik al tegenkom. Al zijn er wel een paar creaturen uit eerdere generaties creatief gerecycled, het voelt toch niet alsof ik een compleet onbekende en nieuwe wereld binnentreedt. Jammer…
Heel veel schurken
Ook kent dit avontuur verschillende slechteriken: Het ontzettend pathetische Team Skull dat veel te veel stoere handgebaren gebruikt, elkaar ‘homie’ noemt en guess who’s back, back again… grapjes maakt. De speelsheid van het verhaal komt ook hierin terug: deze mensen nemen zichzelf nou niet bepaald serieus als criminele organisatie. Dit zorgt dan wel weer voor ontzettend vermakelijke en hilarische momenten. Ze zijn nog net niet aan het dabben. Daarnaast is er nog de Ultra Recon Squad, een team dat via wormgaten door het universum heen reist en overduidelijk het Cyborg Manifesto heeft gelezen. Of ze zijn aan de drugs. Als derde team is ook Giovanni terug met zijn Team Rainbow Rocket, een bijeengeraapte groep van alle teamleiders uit de vorige Pokémon-generaties. Het goede hieraan is dat het uitdagen van Team Rainbow Rocket pas in een aparte episode na het hoofdverhaal gespeeld kan worden.
Alles of niets
Het is duidelijk dat ontwikkelaar Game Freak alles uit de kast heeft willen halen om deze ervaring zo groots mogelijk te maken. Geen gekke gedachte, want volgens het bedrijf zou dit ook de laatste core Pokémon game van de 3DS-generatie worden. Naast de kern heeft deze game ongekend veel toevoegingen en activiteiten om te beleven, al blijven de algemene gameplay-elementen vrijwel ongedeerd. Zo schijnt het verhaal grotendeels overeen te komen met dat van Sun en Moon. Dit spel moet het dan ook echt hebben van de extra toevoegingen die het heeft gekregen. Zo zijn er verschillende mogelijkheden bijgekomen om zeldzame Pokémon te vangen en het op te nemen tegen andere trainers, zoals het hierboven beschreven uitdagen van alle bekende teamleiders uit alle Pokémon-generaties tot nu toe. Maar ook hier zit een klein addertje onder het gras: door alles toe te voegen wat Game Freak maar kan bedenken en deze game tot dé ultieme Pokémon-ervaring tot nu toe te bestempelen, vervaagt de exclusiviteit van de vorige spellen. Waar verschillende legendarische Pokémon slechts in bepaalde edities gevangen konden worden en verschillende leiders slechts in bepaalde regio’s uitgedaagd konden worden, is er een grote melting pot ontstaan. Of ik hier blij mee moet zijn is een tweede.
Conclusie
Heb jij nog niet vele eerdere edities van de Pokémon-franchise kapot gespeeld en kom je als een nieuweling de Pokémon-wereld induiken? Dan is dit waarschijnlijk het ideale spel voor jou. Al het goede van de afgelopen twintig jaar is gebundeld tot dé ultieme Pokémongame en dit spel laat je op een hele speelse wijze kennismaken met die wonderbaarlijke wereld. Draai je al wel bijna twintig jaar mee (of een groot deel daarvan)? Dan is het misschien beter om deze over te slaan. De competitiviteit lijkt uit de kern weggehaald te zijn en door het samenkomen van álles wat de makers maar konden bedenken, verdwijnt de exclusiviteit die de vorige games kenden. Misschien word ik te oud. Misschien is het tijd voor een nieuwe generatie spelers. Maar misschien moeten we ook deze generatie van spelcomputers achter ons laten en wachten op de ultieme herrijzing van de Pokémon-wereld op de Nintendo Switch. Tot dan.
