Review: Horizon: Zero Dawn

In Horizon: Zero Dawn is de wereld niet meer van de mens. De wereld is opnieuw geschapen door de natuur, overgenomen door zogeheten Machines en de mens leeft in een primitieve staat. Steden bestaan niet meer, volkeren leven in stammen, nieuwe (vreemde) culturen en goden zijn ontstaan en gebruiken zijn zo omgegooid dat je als beschaafde Nederlander (of Belg) even je wenkbrauwen fronst bij al deze veranderingen. Het is duidelijk, het Amsterdamse Guerrilla Games heeft iets anders neergezet dan we gewend zijn. Geen lineaire shooter à la Killzone, maar een diepgaande actie-RPG waar meer achter schuilt dan je denkt.

Leergierige Aloy

Ontmoet Aloy, een nieuwsgierige roodharige dame, die in de vervreemde wereld van Horizon: Zero Dawn opgroeit als buitenstaander. Die vermoeiende titel weerhoudt het haar absoluut niet van het verkennen van het door Machines overkoepelde aardoppervlak. De eerste vragen die opdoemen zijn waarom deze robotachtige dinosauriërs de overhand hebben, waarom de mens (weer) primitief leeft, hoe de stammen allemaal hun eigen cultuur hebben gecreëerd en vreemde gebruiken hebben aangenomen, maar vooral ook wat Aloy heeft in te brengen in het geheel. In den beginne lijkt het erop dat jij maar een miezerig wezentje bent, maar de jongedame groeit uit tot de sleutel van het verhaal. Heel veel meer ga ik niet verklappen, want de verschenen trailers van de game houden nog veel geheim. Horizon gaat dieper, verder en stelt je bloot aan genoeg verrassingen.

Omdat Aloy zo nieuwsgierig is, reis je de gigantische wereld over, op zoek naar antwoorden, naar informatie. In eerste instantie genereert jouw brein alleen maar meer vragen, die later gelukkig beantwoord worden. Zeker vanwege het uitgebreide verhaal dat in alle uithoeken van de game in je smoel gedrukt wordt. Het hoofdverhaal bestaat uit een main quest tussen de 25 en 30 uur en wordt gerekt met zijmissies en kleine klusjes. Een totaal van 40 uur kun je wel rekenen voor het spel en elk stukje detail lijkt belangrijk. Niet per se voor het hoofdverhaal, maar op den duur leg je de link met het totale plaatje. Een willekeurig persoon die om hulp vraagt heeft altijd wel een praatje over het verleden, over zijn/haar eigen omstandigheden, over stammen of zelfs over het daadwerkelijke gevaar. Dit geeft zoveel nuance en diepgang aan Horizon: Zero Dawn dat het aan te raden is elk beetje dialoog mee te pakken. Lees en luister daarnaast alle log- en audiobestanden, overal schuilt namelijk een puzzelstuk dat de game een geheel maakt.

Soms werd het verhaal mij iets te veel, ook al is alles van belang. Zelfs de kleinste figuren die jouw hulp kunnen gebruiken bij het vinden van hun kind of wapen, het verslaan van een Machine of het veiligstellen van een karavaan, hebben iets te vertellen. Nou ja, iets, her en der krijg je een ellenlang dialoog voor je kiezen. En hoewel de balans tussen gameplay en verhaal normaliter prima is, kan het soms wat langdradig worden. Guerrilla heeft het echter wel voor elkaar gekregen door niet alleen de main quest met het verhaal mee te laten dingen: ál die zijmissies dienen ergens voor. Meestal voor informatie, maar enkele kleine quests leveren meer op dan je denkt. Dus nogmaals: ontdek alles, verken de wereld, pak het zijpaadje en ga voor de volledige ervaring.

Lichtinval op diversiteit

Wat heel erg helpt binnen de omgevingen van Horizon: Zero Dawn, is de diversiteit binnen dit alles. Je kunt met Aloy bijna overal komen, zowel te voet als op een Machine die als mount dient. Je zult verbaasd uit je ogen kijken als je een nieuw gebied betreedt. Als je de regenachtige bossen verlaat en de drassige moerassen ontdekt, of van de witte bergtoppen een gebied doorkruist en een soort Grand Canyon-landschap binnenwandelt. Zeker wanneer je het ene stuk land zat bent en je naar een totaal ander plaatje wordt gesleept, kijk je je ogen uit en geniet je van de omgevingen. De ontwikkelaar heeft met Killzone altijd al prachtige games uitgebracht en met Horizon gaat dit nog een stap verder. De wereld is kleurrijk, gedetailleerd, alles lijkt te kloppen, de fantasie is erop losgelaten en de lichtinval is adembenemend. Kijk van een heuvel of berg neer op de ongerepte en onontdekte landschappen en je zult versteld staan van wat je ziet.

Niet alleen aan de grafische pracht en details van deze omgevingen is hard gewerkt; de perfectie lijkt ook opgezocht te zijn in het verhaal. Er is een prima cast geselecteerd voor het stemmenwerk, voor de levendigheid van de dialogen en met de samenhang van alles. Je merkt uiteraard wel dat het een (actie-)RPG is, waarbij de gesprekken ietwat statisch zijn en niet zoals in cutscenes. Maar dat is niet erg, want dit lijkt een nieuw niveau te hebben bereikt. Echte RPG’s hebben het zwaar een zo dynamisch mogelijke wereld neer te zetten. Horizon: Zero Dawn, echter, zet hier meer een The Witcher 3: Wild Hunt neer. Wel de typische dialogen, maar een versoepelde wereld en vrijheid in de combat.

Vecht voor je tedere leven

De gameplay is dan ook wel een ding, RPG-ish, maar niet tè. Je gaat voornamelijk te werk met je pijl en boog en speer, maar je hebt legio andere mogelijkheden om je vijanden om te leggen. Door heel de game voel je je miezerig, ondanks het opbouwen van XP, levelen en verzamelen van tal van spullen, medicijnen en metaalscherven, voor upgrades zorgen. Denk aan outfits, het verkrijgen of maken van vallen en het kopen van andere wapens of pijlen. Het niveau van missies wordt alsmaar hoger, waardoor je nooit echt de overhand zult krijgen en continu moeite moet doen om gevechten te winnen. Diverse outfits kunnen je beschermen tegen kou, elektriciteit, vuur etc. – eveneens door het toevoegen van ‘aanpassingen’. Maar ook hebben verscheidene wapens natuurlijk hun eigen specialiteit. Het kan helpen in bepaalde gebieden van outfit te wisselen en tegen de ene Machine een ander wapens te gebruiken dan tegen de ander. Je zult iedere keer de zwakke plek van een mechanisch wezen moeten vinden – die je kunt scannen met Aloys ‘Focus’-apparaatje aan haar oor.

In de eerste uren voelt de combat dan ook heerlijk en vooral innovatief aan en je moet door het omslagpunt heen. Heb je namelijk nog niet zoveel wapens en outfits, dan zijn bepaalde gevechten op den duur zenuwslopend. De Machines zijn meedogenloos – de eerste keer denk je: ‘wow, hoe ga ik die verslaan?!’ – en dat is fijn, want dit zorgt voor de nodige uitdaging. Echter, zonder de juiste benodigdheden kan een gevecht tegen meerdere Machines tegelijk uitlopen tot een half uur durend pijl en boog-spektakel. Iets wat mij meerdere keren begon tegen te staan. Als je door dit dode punt heen bent, kun je gelukkig de tactiek weer oppakken en zijn gevechten weer op een leuke manier uitdagend.

Je zult vooral de juiste keuzes moeten maken en anticiperen op de situaties en omgevingen. Guerrilla heeft hier een fijn menu voor uitgevonden. Er is veel informatie te vinden en er zijn genoeg items te verzamelen die 50/50 nut en geen nut hebben. Verkopen van voorwerpen is belangrijk om de in-game currency te verdienen en er spullen of upgrades voor terug te kopen. Anderzijds verdien je per level dat je omhoog gaat een skillpoint die je kunt spenderen aan de nodige hulpmiddelen in de game. Het blijft altijd overzichtelijk wat de items en skills zijn, waar ze voor dienen, hoe je ze kunt verkrijgen – bijvoorbeeld door een optionele Machine om te leggen – en wat je ervoor nodig hebt om te maken. Geen hogere wiskunde dus en dat is het vechten ook niet. De verfijnde gameplay, van klimmen en klauteren tot boogschieten en van dodgen tot mêlee-aanvallen, het voelt goed en al snel vertrouwd. En nee, dit gaat niet vervelen. Want als je denkt dat alleen boogschieten helpt, kom je bedrogen uit. Je moet vallen zetten, Machines vastketenen en bommen gooien om door het metaal heen te kunnen ploegen. Tevens kom je agressieve bandieten tegen die je maar al te graag dood willen. Ook voor deze menselijke vijand dien je een andere tactiek te kiezen. Je legt nu eenmaal snel het loodje.

Technisch mirakel?

Er wordt tot slot gerept over het technische hoogstandje dat Horizon: Zero Dawn zou zijn. Ik moet toegeven dat in alle uren die ik in de game gespendeerd heb, inderdaad weinig fouten ben tegengekomen. Er blijven natuurlijk wel wat schoonheidsfoutjes merkbaar. Dit kan ook niet anders in zo’n enorme game, maar op vlak van structuur, de binding van het verhaal en het gevoel dat bijna alles klopt, zit de game heel sterk in elkaar. Foutjes zijn vooral zichtbaar door wapens of haar die door het lichaam gaan, Machines die half door een rots of boom liggen, of dat Aloy ergens even vast komt te zitten. Ook is de lip-sync niet altijd even juist en zijn er hier en daar grafische glitches op te merken. Dit alles is echter zo minimaal dat in het kader van andere games van dit kaliber, Horizon inderdaad technisch één van de betere games is.

Conclusie

Het zal je inmiddels niet meer verbazen dat Horizon: Zero Dawn een ijzersterke game is geworden. Guerrilla Games lijkt het juiste genre hebben gevonden, want de ontwikkelaar heeft een actie-RPG gecreëerd waar je u tegen zegt. De diepgang van het verhaal dat overal merkbaar is zorgt voor een mooi vlechtwerk, de vragen die je door heel de game hebt worden heel tof beantwoord. En in elk hoekje zit wel een stuk verhaal, in elke quest kom je meer te weten over de wereld en om door de diversiteit aan omgevingen te reizen is een genot. Dit zijn dan ook de sterkste elementen van Horizon. Wel is het zo dat hoe klein een zijmissie ook is, de dialogen soms net te lang zijn. Bovendien heeft de combat op den duur helaas even een dood punt waar je doorheen moet om de tactiek weer op te kunnen pakken. Mis je de middelen om een Machine perfect te kunnen neerhalen, dan uit dit zich in een boogschuttersfest. Buiten dat is Horizon: Zero Dawn een prachtige reis geworden met legio mogelijkheden, overal informatie, uitdagende combat en gevechten met de Machines. Het RPG-element is fijn uitgewerkt en houdt het luchtig en overzichtelijk. Aloy zet hiermee een mooie stap die naar meer smaakt.