Nadat anno 2012 Ghost Recon: Future Soldier met gematigd enthousiasme ontvangen werd, bleef het grotendeels stil rondom de tactische Tom Clancy-franchise. De hoogtijdagen van bijvoorbeeld Advanced Warfighter lagen alweer achter ons, en free-to-play missers als Ghost Recon Online deden de serie nog weinig eer aan. Ubisoft pakt de draad echter toch weer op en brengt ons Ghost Recon: Wildlands. Een nieuwe iteratie, waarin tactische vrijheid wederom de hoofdrol krijgt. Zij het nu dat je niet snel meer een eenzame Ghost bent. In tegendeel, Wildlands is een militaire speeltuin voor vier…
Tactisch vertoeven voor vier
Wildlands plaatst jou, eventueel bijgestaan door drie strijdkameraden, in een door drugskartels overrompeld Bolivia. Het 21 provincies tellende speelveld dient als een bakermat voor allerhande militaire missies. De plaatselijke criminele topstukken moeten onderuit gehaald worden, wat uiteraard gepaard gaat met enige vrijheid van keuze. Wie pak jij (of jullie) als eerste aan, en hoe gaan de Ghosts in kwestie te werk. De wapens, voertuigen, weersomstandigheden en manier van aanpak zijn allemaal aan jou om samen te smelten tot een effectief geheel. Worden locaties extensief onderzocht met drones, of wals je liever drugspanden in met explosief gereedschap: het is aan jou om het te beslissen. En het vervolgens natuurlijk uit te voeren.
Uiteraard bestaat de mogelijkheid om Wildlands in je eentje te tackelen, maar Ubisoft zet vooral groots in op de vierspeler co-op die het spel kent. In je uppie stuur je weliswaar drie computergestuurde soldaten aan, à la bijvoorbeeld Ghost Recon: Advanced Warfighter, maar dezelfde gameplay kan net zo goed met drie bevriende Ghosts gespeeld worden. En dat is dan ook vooral waarop Wildlands zou kunnen excelleren. Samen plannen smeden, gesynchroniseerde schoten maken en specifieke rollen verdelen; het zou eersteklas multiplayer-vermaak kunnen zijn. Veel dieper en intenser dan eens in de zoveel tijd je computervrienden zeggen waar ze moeten staan of schieten, in ieder geval.
Ubisoft doet Ubisoft
Geheel volgens het stramien van de uitgevende partij, is Ghost Recon: Wildlands een uitgestrekte open wereld om te verkennen. Met alle vleesgeworden clichés van dien. Uiteraard stippelt de game een rode, verhalende draad voor je uit, maar je eigen keuze staat op een groter voetstuk. Zelf de omgevingen verkennen, de optionele buitenkampen uitroeien en uitzoeken waar uniek materiaal te vinden is. Natuurlijk met een inmiddels te verwachten role-playing-element er doorheen geroerd, als truffelolie door de mayonaise. Door onderbazen te ondervragen en tactische collectibles te markeren, kun je als karakter groeien. Hierdoor wordt het mogelijk unieke gadgets vrij te spelen of je Ghost meer naar je eigen hand te zetten. Enorm origineel is die dynamiek niet, maar het is een bewezen concept van progressie boeken, zoals bijvoorbeeld een Shadow of Mordor of Far Cry in het verleden bewees.
De vraag is vooral hoe lang een dergelijke open wereld vermakelijk blijft, vooral nu dit spelprincipe zo oververzadigd is op de markt. Ubisoft heeft er een handje van om de speelduur van games op te rekken door alle gameplay-elementen te verwerken in één grote speeltuin. Diverse werelden, maar altijd met vaste motieven. Buitenposten om vrij te maken, uitkijkpunten om te overzien en een boel vindbare loot om je personage van unieke bonussen te voorzien. Het is allemaal leuk en aardig, maar meermaals zakt het uiteindelijk weg in een mengelmoes van dezelfde, keer op keer herhalende stukjes gameplay. Wildlands heeft als speerpunt natuurlijk wel het feit dat dit allemaal met maten te beleven is, maar ik ben benieuwd of het geheel vier vrienden voor tientallen uren bezig kan houden.
“Trying to find a balance”
Het is vooral een balans die Ubisoft moet vinden in Wildlands. Genoeg gave, verhalende missies met unieke gameplay, die af moeten wegen tegen het herhaaldelijk uitroeien van generieke drugskampjes. Als te veel militaire karweitjes als eenheidsworst aan gaat voelen, dan valt je team van Ghosts mogelijk snel uit elkaar. Persoonlijk sta ik graag paraat voor een paar mooi uitgekiende sluipmissies om drugsbaronnen af te maken, maar niet als ik daarvoor eerst zes uur lang dezelfde ellendige rotklusjes moet doen. Een kwestie van smaak. Alsmede een afkeer tegen open-world spellen die zichzelf uiteindelijk verliezen in hun eigen bejubelde vrijheid.
Nog niet afgeschreven
Dat wil echter niet zeggen dat Ghost Recon: Wildlands per definitie afgeschreven zou moeten worden. In tegendeel. Dit zou voor Ubisoft een buitenkansje kunnen zijn om zichzelf weer te bewijzen op het terrein der open werelden. Tal van uitgebreide gameplay trailers tonen dat er een scala van diverse missies ter beschikking is, en ergens voelen ze verzorgd aan. Als de roemrijke Heists van GTA Online, bijna. Dat je daarin met drie medestrijders in tekeer zou kunnen gaan, elk met unieke en tactische toespitsingen, dat is niet anders dan een verleidelijk concept. Natuurlijk, de geënsceneerde co-op gameplay trailers leggen een haast smerige nadruk op dat aspect, maar je kunt er niet omheen. Dat zou zo maar heerlijk coöperatief vermaak kunnen zijn.
Voorlopige conclusie
Met Ghost Recon: Wildlands lijkt Ubisoft hun nieuw gevonden spelprincipes te willen implementeren in een franchise die toe was aan een nieuw begin. De vraag is vooral in hoeverre dat een goede combinatie is. Natuurlijk, op papier klinkt een volwassen en coöperatieve variatie op Just Cause als muziek in de oren, en toch blijft het betwijfelbaar. Ubisoft is de laatste tijd goed op weg diens vaste fouten te verbeteren, maar de valkuilen blijven op de loer. Een open terrein wat uiteindelijk verandert in eenheidsworst zou Wildlands de nek om kunnen draaien. Vrijheid blijheid doet het altijd goed in de marketing, maar de uitwerking ervan staat vaak niet iedereen aan.
Toch, het blijft lastig om hoogte te krijgen van hoe láng een open wereld precies vermakelijk blijft voorafgaand aan de release van een game. Maar gezien de goede daden van Ubisoft in de afgelopen tijd, ben ik er wel van overtuigd dat de Fransen deze kans zeker verdiend hebben. Zeker is het nog niet, maar wie weet blijkt Ghost Recon: Wildlands straks wel de coöperatieve hit van 2017…
Meer weten over Tom Clancy’s Ghost Recon: Wildlands? Lees al het nieuws, bekijk de trailers of de screenshots!
Goed geschreven! Ik zelf vond er niet zoveel aan. Ik kreeg snel het gevoel dat je constant het zelfde deed en vond het ook niet bepaald lekker spelen. Ik vind het wel een goed idee en ziet er wel gaaf uit maar het is het gewoon net niet naar mijn gevoel.
K hoop dat dit geen flop wordt
Pre order geplaatst. Ben benieuwd. Is er eigenlijk bekend wanneer de beta plaats vind?
Pre order geplaatst, wanneer kan ik teleurgesteld worden en lopen huilen op forums?
Zodra No Man’s Sky eindelijk gepatched wordt tot een vermakelijk spel, mag je door naar de volgende deceptie die je hebt gepre-ordered.
Niet zeggende dat dit een deceptie is, maar wel dat pre-orderen = niet altijd even slim.
Ik denk dat het welbekende Ubi sausje zeker merkbaar is, maar toch weer op een andere manier dan bij de andere franchises. Voor veel spelers zal het misschien te herkenbaar zijn, en die zullen wel afhaken/negatief zijn over ’t spel. Maar als je dat sausje wèl lekker vind, en het geen probleem vind dat zowel de rijst van Far Cry als ’t Tarwegras uit Watch Dogs 2 hier in onder word gedompeld, dan zal je dit spel hoogstwaarschijnlijk prima wegspelen. Ik denk dat ik in ieder geval bij die laatste groep hoor die hier wel een tijd zoet mee is, ook omdat je er samen van kunt genieten. 😉
Truffelolie, mayo? Jij houd ook wel van je voedsel (en stiekem Stardew) verwijzingen hè Tom?
Alle referenties naar voedsel (en muziek) zijn mooi meegenomen in mijn schrijfwerk. Als dat betekent dat mensen met hun gedachte afdwalen naar Stardew Valley: bonus.
hebben☺