Battleborn hands-on

De zon heeft een uiterste houdbaarheidsdatum en als deze verlopen is, dan hebben we op de aarde een flink probleem. De zon is immers de bron van warmte en licht. Niet alleen zijn warmte en licht essentieel voor de mens, ook planten zijn hiervan afhankelijk om te kunnen groeien en dieren hebben het nodig om te overleven. Als de zon is uitgedoofd is het dus binnen de kortste keren afgelopen met het leven op onze aardbol.

Solus

In het universum van Battleborn zijn de problemen van nog wat grotere proporties, want daar is er nog maar één ster over: Solus. Talloze planeten zijn dan ook al weggevaagd en slechts vier planeten met evenzoveel volken hebben het weten te overleven. Het einde der tijden is dus nabij, want ook Solus zal niet eeuwig branden. Tot eensgezindheid leidt dit echter niet, want ieder volk heeft zo zijn eigen opvattingen over de wijze waarop men met Solus om moet gaan. Zo wil de één de ster onderzoeken, om een kunstmatige maan te kunnen creëren, wil de ander Solus simpelweg beschermen en z’n tijd uit laten zitten en een laatste groepering is inmiddels dermate suïcidaal dat men Solus gewoon wil slopen om zo het einde der tijden nog iets te vervroegen.

Niet alleen wordt iedere planeet door een andere groepering bevolkt, ze hebben ook ieder andere ecosystemen. Dit zorgt voor de nodige variaties in de levels die Battleborn zal gaan bevatten, waardoor je onder andere in de jungle, op een ijslandschap of in een woestijnachtige omgeving zal strijden. Bij deze gevechten ligt, evenals bij de Borderlands-games, een grote nadruk op de co-op, waarbij je met maximaal vijf man tegelijkertijd aan de slag kan. Toch slaat de vergelijking met Borderlands op veel andere fronten mank. Want waar je bij die game in beginsel de keuze had uit slechts een viertal speelbare karakters kan je in Battleborn uit maar liefst vijfentwintig verschillende personages kiezen.

Ruimtepiraten en de mushroomguy

Tussen deze personages zit veel verschil, zowel in uiterlijk vertoon als in spelmatig opzicht. Zo is er Benedict: half mens, half adelaar. Met dit karakter kan je het slagveld overvliegen en heb je de beschikking over een rocket launcher. Heel anders speelt Reyna, een ruimtepiraat die vertrouwd op haar laserpistool en ‘plasma glove’. De variatie is dus groot en hierop moet je je speelstijl ook duidelijk aanpassen. Want het ene personage is vooral ondersteunend bedoeld, terwijl een ander op de lange afstand doelwitten uitschakelt of juist zijn tegenstanders vanaf korte afstand in mootjes hakt.

In tegenstelling tot Borderlands kost het je ook geen tientallen uren om alle upgrades voor je karakter vrij te spelen. Sterker nog, dit kan je in één match lukken. De skilltree van Battleborn, Helex genoemd, bevat namelijk slechts een tiental niveaus, waarbij je steeds de keuze hebt uit een tweetal upgrades. Hierbij kan je ruwweg stellen dat je ofwel kiest voor het samenspel of als ‘lone wolf’. Zo speelde ik met de paddenstoelenguy Miku, die over helende krachten bezit. Een voorbeeld van een keuze die je voorgeschoteld krijgt, is bijvoorbeeld het verbeteren van je heelkrachten of de schade die je uit kunt delen verhogen. Als je halverwege de skilltree beland bent, oftewel op level 5, dan krijg je tevens de beschikking over een zogeheten ‘Ultimate’. Hiermee krijg je simpelweg de beschikking over een extra skill, die van grote waarde kan zijn.

Borderlands 2.0

Het level dat we te spelen kregen, was op zichzelf niet heel bijzonder en op dat front deed de game wél behoorlijk denken aan Borderlands. De rol van het verhaal was niet bijster groot en met z’n vijven, al kan het ook in je eentje, vecht je tegen talloze tegenstanders. Vervolgens moest er een lopende turret beschermd worden en tot slot diende dit geschut beschermd te worden tegen hordes vijanden. Op zichzelf was het allemaal niet erg bijzonder, maar elementen als het levelsysteem, het samenspel en de verschillende unieke krachten en zwaktes van ieder karakters maakten van een weinig inspirerend avontuur toch een enerverende ervaring.

Voorlopige conclusie

De kracht van Battleborn is mij na één speelsessie al duidelijk geworden. Het is de combinatie van het samenspel, met een interessant levelsysteem en een flinke reeks aan uiteenlopende karakters, van robotsniper tot zonpriesteres, die voor vertier zorgen en daarnaast voor heel wat afwisseling zorgen, omdat je in tegenstelling tot bij Borderlands, niet vastzit aan een specifiek personage. Toch blijven er nog wel de nodige vraagtekens over Battleborn bestaan. Zo bleef men zwijgzaam over de competitieve modus van het spel en leek het verhaal, ondanks de interessante setting, eenmaal in de game maar weinig naar voren te komen. Duidelijk is echter wel dat Battleborn voor liefhebbers van het co-operatief schietplezier in Borderlands, en samenspel in het algemeen, absoluut een game is om in de gaten te houden.