Tom Clancy’s Ghost Recon: Wildlands

Als donderslag bij heldere hemel werd Ghost Recon: Wildland getoond aan het einde van de Ubisoft-persconferentie. Die donderslag was niet zozeer de game zelf, als wel het feit dat de game de naam Tom Clancy’s Ghost Recon heeft meegekregen. Wat we namelijk te zien kregen leek op het eerste gezicht helemaal niet op de tactische gameplay van de bekende franchise. Het rustig aansturen van verschillende eenheden is er niet meer bij en in plaats daarvan kunnen we nu tot vier spelers vertoeven in een enorme wereld, die geregeerd wordt door corruptie en drugskartels.

Bolivia, het land van onbegrensde mogelijkheden! En crack…

Ghost Recon: Wildlands speelt zich een aantal jaren in de toekomst af. Bolivia is van god los en wordt overspoelt door corruptie en drugs. De regering en de kartels werken samen en de militairen in het land kijken de andere kant op in ruil voor een puntje van de lucratieve taart. Amerika is het spuugzat en stuurt vier fantastisch getrainde Ghosts naar het land. Tot aan de tanden bewapend met de nieuwste snufjes, maar volledig in het geheim, zodat de V.S. iedere betrokkenheid altijd kan ontkennen. Hun missie: vernietig de kartels, stop de corruptie en stop de drugsstroom, koste wat kost.

Dat is het moment waarop jij als Ghost de zandbak van Bolivia betreedt. Ghost Recon: Wildlands is oprecht een sandbox-game, want je bent daadwerkelijk in alles vrij om te doen wat je wilt. Daarnaast heb je ook nog eens genoeg ruimte om dat te doen, want het Bolivia van Wildlands is de grootste map die Ubisoft ooit heeft gemaakt. Dat is best indrukwekkend als je de vergelijking trekt met games als Assassin’s Creed: Black Flag, Far Cry 3 en The Crew. Daarnaast is alles met een benzine- of kerosinemotor te besturen in de game. Auto’s, motoren, boten, helikopters, vliegtuigen: als het in de wereld staat, kun je ermee aan de slag.

Vrijheid, blijheid, wiet

Dat is nodig ook, want je gaat behoorlijk wat kilometers maken in de game. Dit kan overigens tot vier man, maar de game is ook volledig in je uppie te spelen. Er is een dag- en nachtcyclus en ook de weersveranderingen zorgen voor variatie in het landschap. Bolivia heeft een prachtig landschap. Dit zeg ik overigens niet vanwege de graphics, maar vanwege de bergen, bebossing en de karakteristieke dorpjes die we al hebben kunnen bekijken in de gameplay-sessie op E3. Grafisch is de game nog verre van af en dat is logisch met een release ergens in 2016.

Qua gameplay is het dus de bedoeling om het land te bevrijden van drugskartels en corruptie. Dat kan op alle mogelijke manieren. In combat kun je kiezen voor keiharde actie met brute wapens, die zich laten besturen vanuit de derde persoon. Het doet qua schietwerk denken aan eerdere Ubisoft-games zoals Watch_Dogs. Stealth is ook altijd een mogelijkheid. Vanwege het uitgestrekte landschap zijn liefhebbers van sluipschuttersgeweren spekkoper. Ook krijg je bijvoorbeeld drones mee om de omgevingen te verkennen en kun je tegenstanders van achteren uitschakelen of ontvoeren. Alles kan sluipend.

Met(h)a(mphetamine)

Wat ik echter nog indrukwekkender vind, is de metagameplay van Ghost Recon: Wildland. Je grotere missie is namelijk ook op verschillende manieren te bereiken. Zo kun je ervoor kiezen om simpelweg alle drugsplantages en crimelords uit te schakelen. Echter, je kunt er ook voor kiezen om deze bazen te ontvoeren om meer informatie te vergaren over zijn collega’s en concurrenten. Het is zelfs mogelijk om drugs te stelen, waardoor de drugsbaas weer problemen krijgt met zijn bazen, zodat ze elkaar gaan uitschakelen. Binnen de game kregen we hier een mooi voorbeeld van. Er was een generaal aan het ruziën met een drugsbaron. De Ghosts kozen ervoor om een militair van veraf dood te schieten. Vanwege de ruzie dacht de generaal aan verraad en zijn manschappen begonnen te schieten op de drugscriminelen. Op deze manier kun je verschillende groepen tegen elkaar opzetten. De helikopter die gestolen moest worden, konden de Ghost gemakkelijk wegkapen in alle hectiek. Een andere mogelijkheid was geweest om simpelweg te wachten tot de nacht, om diezelfde helikopter mee te nemen. Het is allemaal aan de speler.

Voorlopige conclusie

Voor mij is Ghost Recon: Wildlands een enorme verrassing. Een gigantische zandbak waar je met speciaal getrainde militairen mag huishouden, is een geweldig idee. De vrijheid die je krijgt om verschillende situaties op te lossen kennen we al uit games als Far Cry, maar tel daar de enorme open wereld, de inzet van dikke gadgets en het feit dat alles te besturen valt bij op, en je hebt genoeg mogelijkheden om je heel lang te vermaken in Bolivia. De game zal voorlopig nog niet verschijnen, maar wat mij betreft heeft Ubisoft een mooie keuze gemaakt om wat nieuws te proberen met Ghost Recon. Het aansturen van manschappen is misschien weg, maar daar krijg iets heel moois voor terug: een dikke coöperatieve ervaring in een enorme wereld. “Stay of drugs kids, or you’ll f*cking die!”