Met het aannemen van de hoofdrol in The Voices laat acteur Ryan Reynolds zien dat hij niet altijd kiest voor het grote geld, maar soms voor rollen die hem gewoon interesseren. Wij zijn blij dat hij dat heeft gedaan, want hij past met zijn uitstraling en acteerwerk geweldig in deze donkere horror komedie.
De film is geregisseerd door cartoonist Marjane Satrapi die met haar animatiefilm Persepolis uit 2007 een Oscarnominatie in de wacht sleepte. Na de Franse films Poulet Aux Prunes (Chicken With Plums) en La Bande Des Jotas is het nu tijd voor haar eerste Engelstalige film.
Reynolds, die we kennen van zijn rollen in films als The Proposal, Buried en de Green Lantern, speelt Jerry. Een optimistisch karakter die werkt in een speelgoed fabriek waar hij dagelijks gekleed gaat in het roze. Na het organiseren van een succesvol feestje op het werk, inclusief een congalijn, komt hij stralend van blijdschap thuis en krijgen we te zien wat er werkelijk schuil gaat achter de mysterieuze en charismatische jonge man. Wanneer hij intens gelukkig op de bank aan het nagenieten is, wordt hij meteen teruggefloten door zijn kat, Mr. Whiskers, die hem verteld dat hij helemaal niet zo populair is als dat hij denkt. We leren al snel dat Jerry zich voor de belangrijke vragen in het leven wendt tot zijn twee huisdieren waar hij mee praat. Mr. Whiskers is zijn destructieve kant en fungeert als het duiveltje op zijn schouder, maar gelukkig biedt zijn hond Bosco altijd een optimistisch alternatief en luistert oor. Leuk feitje is dat Reynolds zijn twee huisdieren in de film zelf heeft ingesproken.
Jerry heeft een oogje op Fiona (Gemma Arterton), die hij op zijn werk heeft leren kennen en vraagt haar mee naar een chinees restaurant. Wanneer zij niet komt opdagen komt hij haar per toeval op zijn weg naar huis tegen en geeft haar een lift. Wanneer een bizarre actie na een auto ongeluk zorgt voor het per ongeluk doden van Fiona besluit Jerry haar hoofd in de koelkast te bewaren. Nu heeft hij naast zijn twee huisdieren ook een vrouwelijk hoofd om mee te praten. Fiona geeft echter al snel aan dat ze zo eenzaam is in de koelkast en Mr. Whiskers komt uiteraard aanzetten met de perfecte oplossing voor het probleem in de vorm van een andere collega genaamd Lisa. Een rol van de altijd charmante en getalenteerde actrice Anna Kendrick.
Hoewel we in The Voices te maken hebben met iemand die flink de weg kwijt is en bot gezegd een massamoordenaar is, weet de hoofdpersoon genoeg empathie op te wekken om met hem te begrijpen en niet meteen te veroordelen. Sinds de dood van zijn moeder is hij duidelijk niet meer de oude. Wanneer hij te lang stil zou blijven staan bij zijn daden, zou hij helemaal doordraaien. Het enige wat hij daarom kan doen is verder gaan en geen pillen slikken, aangezien hij de realiteit die dit opwekt niet aankan. Daarnaast is de eenzaamheid die daarmee gepaard gaat niet hetgeen wat hem verder gaat helpen.
Het verhaal zit goed in elkaar maar heeft het ook zijn tekortkomingen. Het grootste minpunt is dat de maker de gestoorde Jerry een achtergrond verhaal wilde meegeven. Dit was echter niet nodig geweest en voegt niks toe aan het geheel. De climax die ze hiermee geprobeerd op te wekken mislukt. Een kijkje in de bizarre gedachten in zijn hoofd en het leven van Jerry in de tegenwoordige tijd is voldoende om hem te leren kennen. Ook de gesprekken die hij heeft met zijn psychiater, een rol van de Australische actrice Jacki Weaver, verschaffen het nodige inzicht in de motieven van Jerry.
Er is in de film veel gebruik gemaakt van kleur. Met name van de complementaire blauwe/groene en oranje/roze tinten, waardoor alles wat moet opvallen nog meer van het beeld af spat. De soms bijna surrealistische en sprookjesachtige uitstraling past perfect bij de wereld waar de hoofdpersoon in leeft, zonder pillen dan. In de scenes die terugkijken naar het verleden of die zich afspelen in een helder moment met pillen op, worden de kleuren duidelijk afgezwakt. Naast de kleuren is er duidelijk extra aandacht besteed aan de belichting.
The Voices is een bizarre, bloederige, maar toch toegankelijke en leuke film met een innemende en goede cast. Ik geef deze film dan ook een welverdiende 3,5 ster.
