In elke eerste periode van het jaar wordt er minimaal één horrorfilm uitgebracht. Over het algemeen zijn deze films niet van het hoogste kwaliteit. Het jaar 2015 is begonnen met The Taking of Deborah Logan en zal verder gaan met The Woman in Black: Angel of Death. Dit is het vervolg op The Woman in Black uit 2010, waarin Daniel Radcliffe de hoofdrol speelde. We wisselen voor dit vervolg Radcliffe in voor een vrouwelijke hoofdpersoon gespeeld door actrice Phoebe Fox. Zij zal in dit deel het oude Eel Marsh House gaan bezoeken.
Horror vervolgen zijn niet altijd iets waar iedereen op zit te wachten. Er was ook niet echt een duidelijke reden om een vervolg te maken op The Woman in Black. Maar de schrijvers hebben een excuus gevonden om weer een groep mensen naar het huis te sturen. Het verhaal speelt zich af in de tweede Wereldoorlog waarin London constant wordt gebombardeerd door de Duitsers. Eve Parkins (Phoebe Fox) krijgt de opdracht om samen met een groep schoolkinderen naar het platteland af te reizen. En raad eens waar ze zullen verblijven? Inderdaad, het Eel Marsh House. Natuurlijk weet zij niks van alle sterfgevallen die daar hebben plaatsgevonden. Eve begint allerlei rare dingen te zien en de kinderen vallen als vliegen. Als je het eerste deel hebt gezien weet je dat er telkens een kind zal sterven wanneer de vrouw in het zwart wordt gezien.
The Woman in Black: Angel of Death voelt als een onnodig vervolg. De film brengt niet echt iets nieuws. In ieder geval niet iets wat we in het eerste deel nog niet hebben gezien. Het lijkt wel alsof ze de vorige film hebben gerecycled. Eve gaat samen met haar toekomstige minnaar Harry (Jeremy Irvine) op onderzoek uit wanneer er steeds meer griezelige gebeurtenissen plaatsvinden. We krijgen vervolgens precies hetzelfde achtergrondverhaal van de vrouw in het zwart als dat ons al werd voorgeschoteld in de eerste film.
De film zit vol met enge stukjes, maar veel van dit soort momenten worden verpest door valse jump scares. Met dit bedoel ik momenten dat een personage bijvoorbeeld uit het raam kijkt en iets ziet. Vervolgens wordt dan de spanning verbroken door een kraai die tegen het raam vliegt of een van de kinderen die achter haar langs rent. Dit gebeurt zelfs zo vaak dat je je eraan gaat ergeren. Natuurlijk zitten er wel een aantal spannende momenten in de film, maar je ziet ze al van mijlen ver aankomen. Hierdoor zijn zelfs de meest enge momenten in de film niet verassend genoeg om indruk te wekken op de kijker.
Wanneer het einde van de film nadert wordt het verhaal van de film steeds zwakker. Dit is jammer om te zien, omdat de film een redelijk goed begin heeft. De loop van de scènes worden steeds rommeliger en de ene na de andere fout is uit de film te halen. Op het eind wordt de lage vlam van de film gedoofd met een laatste onnodige jump scare. Het enige wat deze film overeind houdt is het redelijke acteerwerk van Phoebe Fox.
The Woman in Black: Angel of Death is een minder geslaagd vervolg op een redelijk spannende en enge voorganger. Phoebe Fox is geen slechte actrice en laat veel zien van haar kunnen, maar weet niet boven het acteerwerk van Radcliffe uit te komen. Ben je een echte fan van jump scares, dan is dit een film die het opzich wel waard is om in de bioscoop te kijken. Maar als je een echte horror-fan bent dan stelt dit nieuwe verhaal in het Eel Marsh House je waarschijnlijk teleur. The Woman in Black: Angel of Death krijgt 2 sterren.
