Middle-earth Shadow of Mordor

Het is alweer even geleden dat we een oprecht goede hack and slash-game met een Lord of the Rings-licentie hebben gezien. De dagen dat Lord of the Rings: The Two Towers urenlang mijn GameCube warm hield, liggen alweer ver achter me. Nu, na bijna tien jaar na dato, poogt Warner Bros. weer die lompe hack and slash-actie terug naar Middle-earth te brengen. Bloederige actie, brute combo’s en ongekende hoeveelheden vrijheid. Middle-earth: Shadow of Mordor gaat het allemaal doen.

Teleurstellende thuiswedstrijd

Op Gamescom nam ontwikkelaar Monolith de tijd om zowel de campaign als de gloednieuwe Nemesis-modus te tonen aan de pers. Geen speelsessie, maar uitgebreide in-game demonstraties om het beste van de game alvast te laten zien. Voor een game in ontwikkeling is dat altijd een gemakkelijke thuiswedstrijd, omdat de ontwikkelaar zo de kans krijgt om precies de spannende stukjes gameplay te polijsten alvorens te showcasen aan de enthousiaste perslieden.

Juist daarom stond ik zo versteld van de beelden die we te zien kregen van de campaign van de nieuwe Middle-earth game. We nemen de rol aan van Celebrimbor, de smeder van de Rings of Power, die een onsterfelijke ‘Wraith’ is geworden. De game speelt zich af in een nog niet afgetuigd Mordor na de gebeurtenissen van The Hobbit, en in dit specifieke deel van het verhaal leren we net Gollum kennen. Om Gollum te vriend te houden moet Celebrimbor een grot verkennen, die toevallig ook de thuisbasis vormt van een dodelijk trol-wezen dat men Graug noemt. Deze moet eerst weggelokt worden met behulp van Celebrimbors onsterfelijke Wraith-krachten. Waarna de ingang van de grot vrij spel wordt voor onze ondode krijger.

Het klinkt allemaal leuk en aardig, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik niet versteld stond van de gameplay an sich. De grot stelt uiteindelijk niet veel meer voor dan een simpel bergtunneltje en vrijwel alles wat erin gebeurt is scripted en wel. Uiteindelijk vindt Celebrimbor een nieuwe Wraith-kracht en een stuk van zijn vergeten verleden terug, waarna natuurlijk de Graug weer komt binnenstormen. Op een rennen zetten dus. In de ontsnapping komen je nieuwe krachten, wonder boven wonder, perfect van pas, waardoor Celebrimbor nipt de grot uit kan vluchten. Goh, het zweet deinst nu nog over mijn voorhoofd.

Herpakken in de rust

Op zich is er niks mis met het hele, getoonde level. Maar het is wel ontzettend jammer om te zien dat de game niet echt iets nieuws probeert. De gehele queeste is vrij linear en van een moeilijkheidsgraad leek weinig sprake. Meerdere malen matste de Graug de spelende ontwikkelaar als hij even een stukje verpestte. Weliswaar is dit een vroeg segment in de verhaallijn van Shadow of Mordor, maar daarom vind ik het ook zo scheef dat Monolith ervoor heeft gekozen dit nu aan de pers te laten zien. Een boel aardige cutscenes en meer informatie over Celebrimbors verhaal, maar vrijwel geen combat en slechts twee van de vele Wraith-krachten waarover de protagonist zou moeten beschikken. In mijn ogen een karig stukje presentatie voor een grote licentie-game als deze.

Maar dat maakte het juist dat ik enorm verrast was door de Nemesis-modus die Monolith daarna verder uit de doeken deed. Deze nieuwe gameplay-dynamiek zit verwoven in de free-roam door Mordor en kan ten alle tijden opgepakt worden. Verspreid over de wereld bevinden zich namelijk grote hoeveelheden Uruk-hai-soldaten, die zich verschansen in kampementen en jouw bestaan moeilijker maken. Er is echter geen sprake van een grote hoeveelheid loze NPC’s, het gaat hier om Uruk-hai met een naam, eigen karakter en zelfs een hiërarchie onderling.

Team Mordor

Celebrimbor heeft als taak op zich genomen om Saurons groeiende leger af te laten slinken en de Uruk-hai tegen de duistere meester op te zetten. Dit doe je door de Warchiefs van Saurons leger aan te pakken. In de free-roam kun je de Warchiefs tegenkomen, ze scouten en hun sterke en zwakke punten leren kennen. Sommige zijn immens sterk, andere hebben drie loyale bodyguards en soms heeft er eentje een doodsangst voor kleine beestjes. Als je ze denkt goed genoeg te kennen, kun je ervoor kiezen het fort van een Warchief aan te vallen. Door middel van een paar specifieke opdrachten kun je de desbetreffende Uruk-hai naar buiten lokken, om daar het gevecht met hem aan te gaan.

En juist deze gameplay wist dan ook enorm te schitteren op Gamescom. We zagen Celebrimbor een tijger domineren en deze vervolgens het kamp instormen, waarna hij en het nu trouwe beest naadloos tientallen Uruk-hai in stijl omleggen. Visueel ziet alles er vloeiend uit en alle combat oogt gewoon gaaf. De slagen van het zwaard worden soepeltjes afgewisseld met acrobatische stunts en een combinatie van Wraith-abilities. Een kunstzinnige vertoning, bijna. Nadat Celebrimbor zichzelf heeft bewezen als een waardige krijger, komt de lompe Warchief aanzetten. De andere Uruk-hai scanderen zijn naam terwijl hij zich naar jou toe baant. Dan begint het echt moeilijke werk pas.

Nadat je een Warchief afgetuigd hebt, kun je ervoor kiezen hem om te leggen, of hem te domineren en in je eigen leger te plaatsen. Interessant is dan ook vooral dat deze keuzes invloed hebben op het verdere verloop van de Nemesis-modus. Leg je een Warchief om, dan neemt een andere krijger wellicht zijn plaats in. Zo heb je een constante toevoer van verschillende Uruk-hai om op te jagen of om door opgejaagd te worden. Zo maar ergens in Mordor kun je zien dat een onbetrouwbare Uruk-hai zijn leider neersteekt, of juist ervaren dat een loyale bodyguard van een andere Warchief jou neer wil halen voor zijn meester. In Shadow of Mordor zijn de Uruk-hai verre van ondoordachte NPC’s: het zijn de andere gevaarlijke bewoners van Mordor.

Voorlopige conclusie

Ondanks dat de presentatie van de campaign mij niet wist te overtuigen, was ik laaiend enthousiast over de Nemesis-modus van Shadow of Mordor. Het feit dat er in de uitgestrekte free-roam een dynamisch ecosysteem van unieke tegenstanders is, maakt het dat de game waarschijnlijk erg immersief en levend aan gaat voelen. Ik neem overigens aan dat het verhaal en de campaign op een ander moment zullen pieken, gezien de gevarieerde gameplay genoeg podium biedt voor gave, minder lineaire missies.

Verder lijkt er niet veel te ontbreken aan Shadow of Mordor. Er moet duidelijk nog even getweaked worden met wat bugs (Uruk-hai wilden nog wel eens door Celebrimbor en elkaar clippen), maar daarnaast oogt de game gewoon erg strak. Visueel loopt alles soepel, er is veel te beleven in de wereld van Mordor en het Lord of the Rings-sausje druipt van de titel. Shadow of Mordor zou wel eens een hele lekkere titel voor de new-gen consoles kunnen zijn.