Vince Vaughn en Owen Wilson gaan een nieuw avontuur tegemoet. Weten de twee onder de regie van Shawn Levy een goede film neer te zetten? Of neigt het meer naar een promotiefilm voor Google?
Nooglers
Billy McMahon, gespeeld door Vince Vaughn, en Nick Campbell, gespeeld door Owen Wilson, werken als horlogeverkopers. Helaas lijkt niet alles te gaan zoals ze hopen, de zaak blijkt zijn beste dagen al gehad te hebben. Het tweetal komt op straat terecht en thuis krijgen ze ook de nodige tegenslagen te verduren. Billy is wanhopig opzoek naar een nieuw baantje en geeft zichzelf en Nick op voor een stage bij Google. Als de duo de zomer weten te overleven en de stage ook nog winnen, kunnen zij een baantje krijgen bij de zoekmachine.
Even My Mom Hits Harder
Eenmaal bij Google moeten ze in groepen werken. Terwijl ambitieuze studenten van gerenommeerde universiteiten van over de hele wereld de hersenen laten kraken, denken de twee er makkelijk onderuit te kunnen komen. Dat moet voor grappige momenten zorgen? Dat doet het ook en vaker dan je zou verwachten. Helaas voelt de film zelf wel erg generiek aan. Het onderscheidt zich niet van soortgelijke comedyfilms. Daarom voelt de film ook erg generiek aan en zie je alles van mijlenver aankomen. Soms lijkt het dat een stage een eeuwigheid duurt, helaas geldt dat ook voor de film en zit je constant op je horloge te kijken. Gelukkig zijn er nog de acteurs die met, ronduit, prachtige oneliners komen.
Overacting
Vaughn en Wilson zijn de sleutelfiguren tijdens de stage. De film lijkt niet te genieten van veel inzet of de nood om te presteren. Beide acteurs staan helaas op automatische piloot te staan. Gelukkig weten zij de humor nog wel overtuigend en goed getimed te brengen. Wilson lijkt weleens de plank mis te slaan met zijn overacting. De film biedt echter wel een platform voor wat onbekende gezichten. Goede toevoegingen die wellicht een glansrijke toekomst tegemoet gaan, helaas vertolken zij wel zeer oppervlakkige personages. Stereotypes zoals we die kennen vanuit Hollywood. De chic met een goed stel hersenen, gespeeld door Tiya Sircar, lijkt op zijn tijd de tekst met flinke tegenzin op te dreunen. Tobit Raphael en Josh Brener zijn wellicht de meest opmerkelijke toevoegingen. Met een blanco CV weten zij toch een goed staaltje acteerwerk neer te zetten. Dat resulteert in geloofwaardige personages en de nodige lachmomenten. De grootste pluim gaat naar Rose Byrne. Zij zet een uitermate sterk personage neer terwijl het script alles behalve sterk is. Een knap staaltje ambachtskunst dat bewijst dat Byrne veel meer kan dan dat ze voorheen heeft laten zien.
The Internship weet zichzelf nergens te onderscheiden en dat is te danken aan de regie en het script. Het verhaal is geschreven door niemand minder dan Vaughn, eerder ook verantwoordelijk voor Couples Retreat en The Break-Up. Hij bewijst hiermee beter te kunnen acteren dan een origineel verhaal te schrijven. Een stage lopen bij Google had te veel weg van andere comedyfilm dat het eerder een dertien in een dozijn was. Een gemiste kans is het zeker, maar lag wel in lijn der verwachting.
Conclusie
The Internship is vermakelijke film, met de nodige lachmomenten en goede oneliners. Helaas weet de film niet zijn volledige potentie te gebruiken en voelt het vaak traag en generiek aan. Of dit te danken is aan de overacting van Owen Wilson of de ondermaatse creativiteit van de schrijver Vince Vaughn is maar de vraag. Byrne krijgt de grootste pluim en de film biedt ook een podium voor veelbelovende acteurs. De film kun je beter langs je laten gaan en het op een zondagavond vanuit je bank bekijken.
