Alpha Protocol

Alpha Protocol heeft veel te bieden: spionage, actie, verleidelijke dames, complotten, volop vijanden en nog veel meer. Of deze game straks hoge ogen kan gaan gooien, lees je in deze preview…

Nogmaals het verhaal

Even de geheugens opfrissen, waar ging Alpha Protocol ook alweer over? Je speelt beginnend CIA-agent Micheal Thorton en nadat een missie verkeerd afloopt word je verstoten en opgejaagd door je eigen werkgever, die niet weet over welke informatie jij beschikt om een regelrechte ramp te voorkomen. Je gaat vervolgens undercover werken om je eigen regering van een terroristische dreiging te overtuigen, maar ook om de wereld van de ondergang te redden.

Gruwelijk vette gameplay

Hoewel het verhaal een groot cliché is en nog wat onduidelijk blijft, kregen we daarentegen ongelooflijk veel gameplay te zien, gepresenteerd door Andy Alamano en gespeeld door Alvin Nelson van ontwikkelaar Obsidian Entertainment.

Je speelt in ongeveer 30 uur door het spel heen, maar dat is wel op één bepaalde manier. Het spel kent namelijk verschillende eindes, of zoals Andy vertelde: “Endings can go to a dark side”. Dit wordt mede mogelijk gemaakt door de vele keuzes die je in het spel moet maken. Zo kun je er bijvoorbeeld voor kiezen hoofdpersonages dood te schieten, wat onder andere mogelijk was in het level dat ons werd getoond. Daarnaast is het natuurlijk altijd fijn cutscenes te hebben die niet pre-rendered zijn.

Voordat je echt undercover gaat en aan een missie begint, ben je eerst in een soort van “safehouse”, waar je afhankelijk van je gemaakte keuzes wapens, perks en skills kan kopen. Deze variëren van meer ammunitie tot een nieuwe stealth-kill. Ook is het hier mogelijk je uiterlijk te veranderen. Anders dan in bijvoorbeeld Fallout 3 is het niet mogelijk om de vorm van je gezicht te veranderen. Jij bent Micheal, maar je kunt natuurlijk wel een snor laten staan of een cooler pak kopen. Daarnaast heb je in je safehouse een e-mailsysteem tot je beschikking, waarmee je kan antwoorden op missieverzoeken, maar ook is het mogelijk om te reageren op bijvoorbeeld oproepen om iemand te ontmoeten.

Tijdens deze ontmoetingen kun je verschillende soorten houdingen aannemen, onder andere “suspicious”, “sarcastic”, maar ook “aggresive”. Deze laatste houding heeft meestal een face-smash tegen een tafel tot gevolg, waarmee je geen vrienden maakt. Daarnaast houden personages wel van een grapje tussendoor.

Het gevoel

Het zien van het spel gaf gewoon al een geweldig gevoel, want het ziet er gewoon interessant, goed doordacht en verzorgd uit. Je kan geheel op een stealth-manier door een level heen gaan, maar rushen is ook mogelijk. Je kunt gewoon doen en laten wat je wil, hoe je het wil.

Het enige dat erg opviel was de “texture-streaming”. Je kon zien dat alles geleidelijk van een lage kwaliteit overgaat in de hoge kwaliteit, wat ik als vrij storend heb bevonden. Dit mag echter de pret niet drukken en ik kijk dan ook met open ogen uit naar de release, die voorlopig nog in de planning staat voor eind oktober.