WWE Smackdown vs Raw 2009

Hoewel de meeste gamers mannelijk zijn en natuurlijk liever vrouwen dan mannen in strings zien, gaan worstelgames als zoete broodjes over de toonbank. Wij vroegen ons af wat het gemiddelde aantal sokken per string in WWE SmackDown vs. RAW 2009 was.

Toneel

World Wrestling Entertainment is toneel. Misschien was dit voor veel mensen net zo schokkend als toen ze er achter kwamen dat de Goedheiligman eigenlijk niet bestaat, maar het is toch echt zo. De wedstrijden en toernooien zijn tot op een verbazingwekkend niveau geregisseerd en dat komt WWE SmackDown vs. Raw 2009 eigenlijk alleen maar ten goede. Nieuw in editie 2009 is namelijk de Road to Wrestlemania-modus.

Wrestlemania kan gezien worden als het kampioenenbal onder de stringworstelaars en hier mag natuurlijk niet iedereen zomaar aan meedoen. Aan het begin van deze modus kies je één van de geselecteerde worstelaars, zoals John Cena, Chris Jericho of The Undertaker. Vervolgens speel je gedurende drieëntachtig dagen met ze, om jouw worstelaar uiteindelijk een felbegeerde plek in de Champions League van de WWE te bezorgen.

Het leuke hieraan is dat de ontwikkelaar per personage een aparte verhaallijn heeft ontwikkeld, die bol staat van de rivaliteiten, plotwendingen, vrienden die je in de ring te hulp komen en verraad. Hierdoor wordt het wel een behoorlijk lineaire modus, maar wanneer je het vergelijkt met de wedstrijden op televisie valt dit reuze mee. Een voordeel van deze aanpak is dat de commentatoren heel nauwkeurig kunnen beschrijven wat er gebeurt en wie precies ruzie heeft met wie, zodat het lijkt alsof je naar een echte WWE-wedstrijd zit te kijken.

Modi

Naast deze Road to Wrestlemania bevat het spel natuurlijk ook weer een carrièremodus, waarin je allerlei nieuwe dingen vrij kunt spelen. Het valt op hoe gevarieerd het spel eigenlijk is. Zo bevat het spel de ‘normale’ knokpartijen, maar ook een hoop varianten, zoals de nieuwe Inferno-modus, waarbij het de bedoeling is om je tegenstander uit de ring te werken om hem zodoende te roosteren. Daarnaast zijn de klassieke kooi-, tafel-, Ironman-, en laddergevechten ook weer aanwezig. De ECW Extreme Rules-wedstrijden zijn ook nog steeds vermakelijk. Deze zijn vorig jaar geïntroduceerd en letterlijk alles is geoorloofd, zowel op het gebied van tactieken als van wapens. Met een duik onder de ring haal je de meest pijnlijke instrumenten tevoorschijn, zoals een honkbalknuppel omwonden met prikkeldraad, die voor extra schade ook in de hens te zetten is.

Maar naast een grote variatie aan modi, biedt WWE SmackDown vs. Raw ook een hoop buiten de arena. Elke worstelaars heeft een aantal eigen finishers, extra pijnlijke aanvallen die in te zetten zijn wanneer jij op je best bent en je tegenstander comateus in de ring ligt. Nieuw in versie 2009 is de mogelijkheid om zelf finishing moves te maken. Hiervoor moet je een aantal aanvallen, zoals stoten, trappen en grepen, aan elkaar rijgen om zo tot een sadistisch eindresultaat te komen.

Fopduiken en houtgrepen

De besturing van WWE SmackDown vs. Raw 2009 werkt erg lekker. Simpele stoten en schoppen richten niet veel uit, maar zorgen wel voor afleiding. Door de rechterschouderknop in te drukken kun je je tegenstander vastpakken, om hem vervolgens met de rechter analoge stick zoveel mogelijk krakende botten te bezorgen. Dit werkt erg makkelijk en vormt het voorbereidende werk om je tegenstander zo te verzwakken, dat hij versuft blijft liggen. Op zo’n moment is het natuurlijk aan te raden om in de touwen of kooi te klimmen en hem een enkeltje intensive care te geven door zo spectaculair mogelijk op hem te springen.

Maar zoals gezegd is alles toneel en hierdoor beschikken de worstelaars over een flinke dosis uithoudingsvermogen. Worstelpotjes duren in WWE SmackDown vs. Raw 2009 soms wel een kwartier. Dit zal voor sommige mensen wat aan de lange kant zijn, maar daar staat tegenover dat je wel alle pijnlijke dingen uit de kast kunt trekken. Elke vechter is voorzien van een icoontje waarin de status van zijn lichaamsdelen wordt vermeld. Voer je een aantal pijnlijke grepen uit, dan moeten vooral zijn ledematen het ontgelden, maar ben je meer van de fopduiken, dan krijgt zijn torso het zwaar te verduren. Uiteindelijk is het de bedoeling om zoveel mogelijk in het rood te krijgen, zodat je het geheel af kunt maken door hem drie seconden in de houtgreep te nemen.

Conclusie

WWE SmackDown vs. Raw 2009 is een zeer solide en uitgebreide game geworden. De Road to Wrestlemania-modus is erg vermakelijk en er gaat een hoop tijd in zitten, wil je hem met alle worstelaars uitspelen. Daarnaast is ook aan de vertrouwde carrière-, exhibition- en onlinemodi veel lol te beleven, zodat WWE-fans weten waar ze deze winter mee bezig zullen zijn.

Grafisch ziet het spel er beter uit dan vorig jaar, waarbij vooral de goed nagemaakte vechtersbazen, inclusief verkrampte of triomferende gezichtsanimaties en bezwete lichamen er boven uitsteken. Toch zijn er ook mindere zaken. Het publiek lijkt namelijk gekopieerd te zijn uit de versie van vorig jaar en het spel heeft ook nog steeds last van een hoop clipping-problemen, waardoor je maar al te vaak vast komt te zitten ‘in’ de touwen. Benen en armen vallen ook nog wel eens door de vloer, wat anno 2008 eigenlijk niet meer kan.

Als worstelgame behaalt WWE SmackDown vs. Raw 2009 een hele mooie score. Het is echter aan te bevelen om bij jezelf te rade te gaan of je de trage worstelgameplay wel ziet zitten. Wedstrijden duren erg lang en het spel is geenszins te vergelijken met andere vechtgames, zoals Soul Calibur IV, Dead or Alive 4 of Virtua Fighter 5. Ben je op zoek naar een hele authentieke WWE-ervaring op je console? Dan is dit de beste keuze.