Prince of Persia

Onze favoriete Perzische prins heeft zichzelf meerdere malen opnieuw uitgevonden. Dat doet hij met zijn next-gen debut opnieuw en hij neemt daarbij geen gebaand pad. Een nieuwe grafische stijl, een partner die de hele tijd bij je blijft en één op één duellen zijn maar een paar van de veranderingen die dit nieuwe begin zullen kenmerken. Of zijn sprong naar het onbekende de prins goed vergaat lees je hier.

The Fresh Prince

Zoals je in mijn vorige preview hebt kunnen lezen speel je in deze nieuwe, next-gen PoP met een frisse prins, of eigenlijk een zwerver, die heel wat nieuwe trucjes heeft geleerd. Deze preview zal vooral gaan over de dingen die ik gezien heb tijdens de presentatie die ik kreeg in Leipzig. De demo begon op een splitsing waar je kon kiezen tussen verschillende paden die je op verschillende manieren naar je doel zouden brengen. Dit keer nam de ontwikkelaar een route die hem langs een stel kamers nam waar hij flink moest klimmen, klauteren en de ‘Roof Run’ gebruiken. Dit is een nieuwe move waarmee de prins nu ook over plafonds kan lopen.

De grafische stijl is uniek: veel kleuren, volledig ‘cell shaded’, maar toch vol details op kleren en lichamen en in de omgeving. Dankzij de soepele framerate leek het net op een prachtige animatiefilm voor ons af werd gespeeld, die in een bioscoop niet zou misstaan. Ik had ook niet anders verwacht na wat vroege screenshots en trailers, maar wat me echt verraste is hoe erg dit spel op Assassin’s Creed lijkt. Omdat de twee spellen allebei draaien op de engine Anvil beweegt de prins zich precies voort als Altaïr dat eind vorig jaar al deed, en dat is alleen maar positief. De animaties zijn nog steeds ongelofelijk soepel en geloofwaardig, wat belangrijk is als je een game speelt waarin je er constant tegenaan kijkt.

The Fresh Princess

Een andere belangrijke toevoeging is Elika, een pittige dame die constant aan jouw zijde vecht. Ik weet wat je denkt, en zal het dan ook maar meteen eruit gooien: nee, geen co-op (en voor mensen die Ico hebben gespeeld: nee, ook geen handje vasthouden). Elika volgt de prins bij alles wat hij doet en fungeert zelfs als de ‘double jump’ door voor je te springen en je aan je hand verder te trekken. Daarnaast kan je haar inzetten bij gevechten, want zij heeft speciale magie waar de duisteren monsters niet tegen kunnen. Allemaal leuk en aardig, maar aan het eind van de presentatie was mij nou niet duidelijk waarom Elika nou is gemaakt. De makers zeiden zelf dat ze veel tijd hebben gestopt om te zorgen dat Elika je niet voor de voeten loopt en altijd behulpzaam is. Dan denk ik: had die tijd gestopt in iets nuttigers dan een leuke meid die voor spek en bonen mee wandelt, maar misschien hebben de makers nog een troef achter de hand. Voor nu blijft de lieftallige ‘prinses’ echter een vraagteken.

The Not So Fresh Evil

Met Elika als vraagteken erbij was het fijn om te zien hoe de ontwikkelaars een ander vraagteken van mij, namelijk de een op een duellen, door midden kliefde. Letterlijk, want het gevecht wat we te zien kregen was spetterend. Een donker monster sloeg de prins uit de lucht een arena in, waar de twee elkaar te lijf gingen. De camera draait naar het perspectief wat je ook hebt bij traditionele fighters zoals Soul Calibur, dus je ziet dingen vanaf de zijkant. Maar zeker niet de hele tijd, want de camera draait de hele tijd om de actie zo spectaculair mogelijk in beeld te brengen. De prins en zijn tegenstander hadden allebei zoveel moves dat het bijna een ‘echte’ vechtgame was. Je kan zelfs te omgeving betrekken in het gevecht, door de tegenstander van een randje proberen te duwen of tegen een muur vast te zetten. De ontwikkelaars willen dat ieder duel voelt als een mini-boss, maar zoals de Incredibles al zeiden: “if everyone is special, no one is.” Het is dan ook nog de vraag of je na een paar uur nog steeds enthousiast kan worden van zo’n duel, maar het duel dat ik zag stemde me tenminste postitief. Een interessante toevoeging aan de gevechten is dat je niet dood kan. De vijand krijgt wel zijn levensbalk terug als hij je neer krijgt, maar grote vriendin Elika red je altijd van de gewisse dood. Omdat de game geen Game Over scherm heeft blijf je makkelijker aan het spelen en is falen minder erg. Je zal vaak falen, want de ontwikkelaars hoefden maar twee keer de verkeerde knop te drukken en Elika moest alweer inspringen. Het gevecht eindigde met de prins die het monster een rand afduwde, zodat Elika haar magie kon gebruiken om al het duister uit het landschap te verjagen. We kregen nog een snelle glimp van de prachtige omgeving in zijn volle glorie, voordat de demo eindigde. We zijn allemaal betoverd weggelopen.

Voorlopige Conclusie

De nieuwe prins trekt bijzonder veel prachtige trucjes uit de hoge hoed. Of alle stukjes even mooi in elkaar passen zoals Ubisoft hoopt, en wij natuurlijk ook hopen, blijft de vraag. Als het zijn beloftes waarmaakt, wordt het dé platformer die de toon zet voor alle anderen deze generatie. Maar om dat definitief vast te kunnen stellen moeten we wachten tot het spel eind dit jaar in de schappen ligt voor de Xbox 360 en PlayStation 3.