Alone in the Dark: Near Death Investigation

Central Park, New York. Simon and Garfunkel zongen er honderd jaar geleden al over dat je daar vooral na zonsondergang niet moest zijn. Sterker nog, ook vandaag is het voor normale mensen nog steeds een no-go-area vanaf het moment dat de zon achter de skyscrapers in de Hudson zakt. ‘You wanna go there alone?’, waarschuwt Atari nog… Wij gamers wel! Een ding is zeker: bereid je maar vast voor op een bloedstollende trip door het bekendste park van de wereld.

A walk in the park

Als decor voor dit vijfde deel in de Alone in the Dark-serie heeft ontwikkelaar Eden Studios dus gekozen voor het bekende Central Park in The Big Apple. En dat is niet voor niets, want Alone in the Dark: Near Death Investigation wordt anders dan haar voorgangers en daar bedoel ik mee dat de klassieke horror-adventure gameplay plaats gaat maken voor een meer actiegerichte manier van spelen. Juist zo’n park is daar extra geschikt voor want de gamemakers kunnen zich dan vrijelijk uitleven op buitenlokaties, restaurantjes, waterpartijen en ga zo maar door. Daarbij is het natuurlijk perfect dat er om deze playground een stad met bijbehorende bebouwing ligt waarnaar er naar believen uitstapjes kunnen worden georganiseerd. De op zijn zachts gezegd multiculturele samenstelling van deze stad komt bij het verhaal achter de game ook goed van pas.

Alone in the Dark: Near Death Investigation gaat namelijk over ‘iets’ dat uit ‘the afterlife’ is teruggekomen naar de aarde, waarna er door hoofdrolspeler Edward Carnby onderzoek wordt gedaan naar dit paranormale fenomeen. Carnby komt daarbij in het Central Park terecht en dat is weer wat anders dan waarin de gemiddelde horrorgame zich afspeelt, namelijk in donkere (dat dan weer wel…) kelders, steegjes en alleenstaande creepy landhuizen. Central Park moet dus een realistische setting garanderen voor deze game en gezien de screenshots en gameplaytrailers die op dit moment al circuleren gaat men daar in ieder geval al in slagen.

Carnby, die al eerder figureerde in een Alone in the Dark-game, wordt dit keer dus weer als paranormaal-deskundige het park in gestuurd waar het niet helemaal pluis is. Verdwijningen, het aantreffen van lijken en nog veel meer dubieuze zaken teisteren het park. Mede door de open structuur van de levels, waarvan er ongeveer twaalf zullen zijn die allemaal ongeveer drie kwartier zullen duren, zal deze game uitermate geschikt zijn om a la Resident Evil 4 (en dat hadden de makers zelf ook al verzonnen, want het schijnt dat ze daar zeer van onder de indruk waren, en terecht) een goede balans te vinden tussen actiescenes, sluipen en adventureachtige onderdelen, die uiteraard allen zijn overgoten met een gruwelijk griezelsausje.

De reden dat het spel in episodes, zoals Eden Studios het noemt, uiteenvalt is om de gamer langer geboeid te blijven houden. Elke episode zal dan ook eindigen met een onverwacht hoogtepunt of een cliffhanger met daaraan gekoppeld een teaserfilmpje van wat je te wachten staat in een volgende episode. Als je om wat voor reden dan ook een tijdje niet gespeeld hebt, wat ik mij overigens niet kan voorstellen want persoonlijk speel ik dit soort games in één ruk uit, krijg je bij het laden van een savegame eigenlijk het tegenovergestelde van een teaser te zien in de vorm van een samenvatting van wat je al meegemaakt hebt. Op deze manier zal je langer door het verhaal en de game gegrepen blijven.

Gameplay

Inmiddels zijn er sinds de E3 en X06 van vorig jaar al diverse beelden verschenen in combinatie met wat screenshots. Heel erg veel is het allemaal nog niet, maar de indrukken díe we hebben gekregen geven een behoorlijke impressie van hoe het uiteindelijke resultaat er uit moet gaan zien. De game begint niet in het park zelf maar in een van de gebouwen langs de rand van de groene long van New Yrok. De actie start vrijwel onmiddellijk omdat het complete gebouw om je heen begint weg te vallen en je wordt geconfronteerd met nogal wat brandjes. Je maakt je natuurlijk onmiddellijk uit de voeten en nadat je je vast hebt kunnen grijpen aan de gevelrand van het restant van het pand, beland je zonder kleerscheuren bij een van de ingangen van het Central Park, met het vermoeden dat dit slechts het begin is van een hele prak ellende.

Carnby zal zich te voet en in voertuigen kunnen verplaatsen. Sowieso lijken voertuigen een speciale rol te spelen in Alone in the Dark: Near Death Investigation. Dit blijkt uit de bekende beelden die inmiddels tot ons zijn gekomen op de grotere events van vorig jaar. Daarop werd duidelijk dat Carnby zich niet alleen gaan verplaatsen in auto’s maar dat hij ze ook op andere manieren gaat gebruiken. Zo zagen we Edward terwijl hij door het park aan het scheuren was op een vrachtwagen met daarop een autowrak. Doordat de klep van deze vrachtwagen er af geschoten kon worden en het wrak er vervolgens af gleed, kon de truck als springschans gebruikt worden. Op deze manier dwingt men de gamer na te denken en wordt het spel ook nog voorzien van actie-elementen en ben je niet alleen maar bezig met het bedwingen van het kippenvel op je rug en armen.

Maar er zijn meer manieren waarop voertuigen en ook voorwerpen gebruikt mogen of zelfs moeten worden. Auto’s zijn ‘volledig’ bruikbaar. De ontwikkelaar verklaarde zelfs dat ook álle voorwerpen onbeperkt op te pakken en te gebruiken zijn. Of dit ook zo is kan ik uiteraard nog niet beoordelen maar dat er heel wat interactiviteit in de game zit is wel duidelijk. In een (politie)voertuig kun je bijvoorbeeld naar de autoradio of de mobilofoon luisteren wat natuurlijk weer interessante informatie oplevert. Zijn de ramen beslagen in de toch al donkere omgevingen? Geen probleem. Met de airco los je dit probleem weer snel op, maar het kan ook handig zijn om dit maar niet te doen want een auto kan ook uitkomst bieden om dekking te zoeken op de voor- of achterbank.

Een ander minder gangbaar en opvallend gameplay-element is de inventaris. Deze zit niet in een apart menu zoals zo vaak, maar in de zakken van Edward himself. Daar waar het eigenlijk thuis hoort dus. Nu heeft Edward geen parka van het type ‘twintig zakken’ aan dus je ruimte lijkt erg beperkt te zijn. Mocht je een voorwerp uit je zakken willen opdiepen dan kantelt de camera en richt zich op je zakken waarna je het gezochte tevoorschijn kunt halen. Lege handen zijn een voorwaarde dus inventiviteit is weer geboden.

Voorlopige conclusie

Alles wijst er op dat Eden Studios en Atari de lat vreselijk hoog hebben liggen voor deze game en dat de sky the limit is, zeker voor wat betreft de grafische prestaties. De keuze voor het Central Park lijkt een gouden greep in het horror-genre. Aan de ene kant realistisch en aan de andere kant lekker paranormaal. Zo zal er meer dan ooit in een Alone in the Dark-game geschoten moeten op de meest walgelijke monsters terwijl je je tegelijkertijd afvraagt waarom er midden in de hoofdstad van de wereld een groot (want groot is het!) rechthoekig park ligt wat ook nog eens door The Afterlife is uitgekozen om zich aan te dienen. Alone in the Dark: Near Death Investigation staat hoog op mijn verlanglijstje.