The Elder Scrolls V: Skyrim, DOOM en Wolfenstein II: The New Colossus bewezen al dat de Nintendo Switch, al dan niet met de nodige concessies, ambitieuze ports kan draaien. Externe studio’s, respectievelijk Iron Galaxy en Panic Button, werden ingeschakeld om die games over te zetten. Gebruikelijk voor de game-industrie. 4A Games gaat echter tegen de stroming in. De ontwikkelaar van de Metro-spellen brengt zélf Metro Redux naar de Switch en levert de beste Nintendo Switch port af tot heden.
Redux
Allereerst een stapje terug. In 2010 verscheen Metro 2033, een game gebaseerd op het gelijknamige boek van Dmitry Glukhovsky, die ons in first-person door het metronetwerk van een post-apocalyptisch Moskou liet struinen. Het in 2013 verschenen vervolg, Metro: Last Light, deed dat opnieuw, al gaf het de optie de survival horror-gameplay in te wisselen voor een meer actie-georiënteerde aanpak. Critici, zo ook wij, roemde beide games om hun duistere atmosfeer en overtuigende wereld. In 2014 kregen we Metro Redux, een opgepoetste bundel die de twee Metro-titels naar de Xbox One en PlayStation 4 bracht.
Het is die Redux-versie die we vanaf heden op de Nintendo Switch kunnen ervaren. Dat betekent verbeterde AI met menselijke tegenstanders die je beter zien staan en monsters die je echt opjagen. Vooral Metro 2033 is onder handen genomen: de afzonderlijke levels waaruit de game bestond zijn meer aan elkaar geplakt. Ook getrokken uit Last Light zijn een nieuwe engine, stealth kills en de keuze de gehele game te spelen met een focus op actie.
Pracht-port
Leuk, die Redux-versie; interessanter is hoe de twee games zich op de Nintendo Switch verhouden. Nou, ze imponeren. Sterker nog, het is knap lastig de verschillen te zien tussen de Nintendo Switch- en de PlayStation 4-versies. Op een enkele texture na dan. Beide Metro-spellen draaien bovendien op een uitzonderlijk consistente dertig frames per seconde, zelfs wanneer het druk op je scherm wordt. Ook al speel je de games in handheld-modus, ze houden staande als Russische bunkers.
Waar is het lichtknopje?
Wel is Redux érg donker. Het kleurenpalet van de eerste twee Metro-games beperkt zich tot diverse tinten zwart. Dat werkt goed om de beklemmende sfeer van haast eindeloze, grauwe, met dood gevulde gangen neer te zetten. Die gangen zijn alleen minder overtuigend wanneer het LCD-schermpje van de Nintendo Switch het verschil tussen diepe en lichte zwarttinten niet tot nauwelijks toont. Immers, vooral met een beetje licht van buitenaf (zelfs in docked-modus!), zie je al snel het verschil niet meer tussen gang en muur. Waar veel andere games je gelijk na het opstarten de schermhelderheid laten aanpassen, ontbreekt die optie gek genoeg volledig in Redux.
Wachten op de metro
Een ander heikelpunt zijn de lange laadtijden. Tussen de missies krijg je een laadscherm met wat tekst voor de kiezen. De versies op de andere consoles zijn na een kleine tien seconden al volledig ingeladen; op de Nintendo Switch moet je soms een minuut wachten voor je verder kunt. Dit geldt voor zowel Metro 2033 als Last Light. Mocht je echter sterven, dan hoef je gelukkig niet lang te wachten alvorens je opnieuw een poging kunt wagen.
Conclusie
Het is fijn dat Metro Redux uit de krochten van het Moskouse metronetwerk is getrokken en naar de Nintendo Switch is gebracht. Ontwikkelaar 4A Games bewijst met deze versie dat er nog heel wat te halen valt uit de hardware van de hybride console. Met (waarschijnlijk) de nodige ontwikkelmoeite, drukken beide games er prachtige plaatjes met een consistente 30 frames per seconde uit. Dan nemen we de lange laadtijden maar voor lief. Heb je de eerste twee Metro-games nog niet gespeeld, dan is de Redux-versie op de Nintendo Switch een prima, vrij compromisloze keuze.
